The simple life

Stiekem ben ik wel een beetje fan van grote evenementen, vooral als ik ergens aan de buitenboord kan staan en toekijken. Vanop afstand zien hoe mensen opgaan in het moment, dat kan mij oprecht ontroeren. Grote concerten met een meeneuriënde massa, aandoenlijke afscheidsrituelen op school, een kampvuur met een zangstonde. Mensen die en groupe een gevoel delen en dat luid en duidelijk laten horen, ik krijg er kippenvel van. Ik had me dus ook vanalles bij voorgesteld, bij de Grote Bevrijding uit Corona . In mijn hoofd zou ik al mijn vrienden en vriendinnen terugzien in een slow motion van contentement en ontroering. Ik zou op tijd remmen en hen alleen een elleboogje geven, en misschien wel een traan wegpinken, zij het dan discreet en vanbinnen. Ik zou mijn broers en schoonzussen toelachen, mijn ouders virtueel rond de nek springen en met Emmy zou ik smullen van 't vaderland weg, met tussenpauzes, maar zonder rem.  't Was allemaal een beetje zonder dat mondmasker gerekend, maar ik

Als je elke ochtend en elke avond lieve woordjes  in hun blaadjes fluistert, sta je plots met je handen vol frambozen. Dat je ze  met veel goesting op zal eten, verklap je beter niet.*

Dat er een hele maand voorbij ging zonder dat ik hier één woord neerschreef. En dat ik iedere avond op en ten in mijn bed dook. Dat ik nog nooit zo ver, zo regelmatig en met zoveel goesting gewandeld heb als de voorbije maanden. Dat ik niets wilde schrijven over de shit waar we nu toch allemaal samen in zitten. 't Is niet van mij dat je peptalk moet verwachten, ik zwalpte meer dan ik voer en wat mijn schoolwerk betreft ben ik ei zo na verdronken. Dat ik steeds vaker voel dat mijn principes aan mij vreten en dat ik besef dat ik dat vroeger niet besefte. Dat ik perfect consequent inconsequent kan zijn met schermtijd, maar niet als het over coronashizzle gaat, of toch zeker niet met die intentie. Dat ik al een volle maand volledig vegan eet, en dat mijn weegschaal langzaam maar zeker begint te plooien. En 't is niet onder mijn gewicht. Dat ik enorme huidhonger heb, maar geen gewone. Dat ik mij luidop afvraag hoe mijn tuin eruit zou gezien hebben zonder corona.