Had ik geweten wat 2020 zou brengen, ik had de nieuwjaarsbûche met veel plezier overgeslagen. Als dat had geholpen, had ik zelfs niet afgeteld naar de eerste seconden van januari en ik was zelfs bereid geweest de hele activiteitenstoet van januari over te slaan. Had ik geweten wat 2020 zou brengen, ik had mij een beetje voorbereid. Andere kerstcadeaus gekocht, andere hints gegeven voor mijn eigen geschenkje. Want nu 2020 z'n herfst toont, zijn de dingen klaar en duidelijk: het enige wat ik écht versleten heb, zijn mijn wandelschoenen. Je kan niet eens zeggen dat ik graag wandelde, toen ik in december vorig jaar binnen de minuut besliste om met Lieve 24 kilometer te gaan wandelen . (Ik denk zelfs dat ik er een beetje een hekel aan had.) Of 't moest aan zee zijn, in favoriet gezelschap. Of in Antwerpen, van winkel naar winkel. Of langs de Opaalkust, met de wind langs mijn oren. Of op een bergpad vanuit een camping, onderweg naar een ijsje, een Orangina of verse pizza. Ok
Mamasoet hoort, ziet en babbelt