Ik kocht gisteren voor het eerst in jaren nog eens een cd! "Een cd? Voor 't eerst in jaren?" Ik zie het u zó denken... Toegegeven, ik kocht vroeger al eens vaker een cassette of cd, zeker in mijn jaren vóór het moederschap. (Doet me denken aan die keer dat iemand in Drakenjagers Opel Corsa grote schatten vermoedde en zonder boe of bah het raampje forceerde om daarna aan de haal te gaan met allerlei (niet 100% wettig )gekopieerd materiaal , van Nathalie over Phil Collins tot de beste van Queen. We durfden het niet bij de politie aan te geven... ) Sinds drie Nestbewoners mijn ochtenden, middagen, noenetuksjes, avonden en soms zelfs nachten opvrolijken, smacht ik vooral naar stilte. Niet op cd, nee nee, gewoon live! De radio staat hier dus zelden aan, wegens een overaanbod kinderstemmen, meestal dissonant kwelend, vaak te luid. Dat ik me toch liet verleiden tot een nieuwe cd, heeft alles te maken met mijn coup-de-foudre voor Glennis Grace... Ze huist in mijn auto, om