Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Posts uit april, 2015 tonen

De appel, de boom, de moeder en de dochter...

Mijn allerliefste snoezepoes zeurde al sinds de krokusvakantie om haar eigen blogje. Ik gaf haar meteen ook haar eigen mailadresje cadeau... Een felle trees, mijn meisje... Zin in wat jeugdig enthousiasme? www.quinnvertelt.blogspot.com  , en je voelt je meteen weer een snoesje van negen...

Blij

Een bijschrift van één woord: "contentement".

Once you go Jack...

  Er zijn héél veel Jacks, maar er is maar één Jackje. Zoveel geluk in zo'n fragiel ventje...

Sproetsnoet

We wilden de sproetjes op onze snoetjes in een foto vangen, maar dat liep eventjes anders. Dit is by far mijn favoriete paasvakantiekiekje...   How I love my boytje... 

Middelmatige kuis

O jee, dat humeur zit echt mee! De herstart na de paasvakantie is mijn absoluut favoriet momentje... De zon, lentekleren, voorzichtige sandaaltjes, eerste sprietjes en de geur van vers gemaaid gras doen me huppelen... Het huis werd van boven tot beneden gepoetst, maar er werd natuurlijk niet overdreven... en dat is niet zonder reden... U merkt het: de zo'n schijnt hier, en dat doet ze niet alleen buiten!

De Bak

Sinds vorige week heb ik een haat-liefdeverhouding met niets minder dan De Bak, ook gekend als een hoogrendementscondensatiebrander. De haatverhouding komt vooral door zijn prijs (hoeveel terrassen kun je voor dat bedrag aanleggen? Hoeveel opritten? Hoeveel meters schapendraad koop je daarvoor? Zucht!) én de complete afwezigheid van een hippe look... (Echt! Ik wou op z'n minst de kleur zelf kunnen kiezen, en zou dan vast voor knaloranje met een gebloemde paars deksel gegaan zijn..) U merkt dat ik mijn geld liever aan andere -lees: in het oog springende- projecten had gegeven, maar plots was de nood hier erg hoog en de redding kwam in de figuur van Guido, de hoogrendementscondensatiebranderinstallateur...  Een aangename mens, die er in drie werkdagen voor zorgde dat de verwarming nu volledig ende geheel zelfstandig aanspringt, nog voordat we met z'n allen opstaan. Basiscomfort, quoi... En we horen hem niet en we ruiken hem niet... Luxe! De liefdesverhouding met De Bak was

Traditie

Naar jaarlijkse gewoonte hees ik me nog eens in dé jurk, een traditie waar de jeugd hier zelfs uitdrukkelijk naar begint te vragen... Ook de reacties die ik in de loop van de dag te horen kreeg ("Je trouwverjaardag? En heb je je al verkleed?'  en " Vandaag? En ik heb nog geen foto gezien?!") doen vermoeden dat ik de komende jaren met de regelmaat van de klok weer eens mijn buik zal moeten intrekken... Want maak u geen illusies... de rits kan na elf jaar niet helemaal meer dicht...  De dag werd trouwens afgesloten op dezelfde plek als waar we elf jaar geleden genoten van elkaar en van zoveel feestvierders... in 't Molenhof!