The simple life

Het snoezigste wat ik heb, is drie geworden. Ik dacht vandaag nog eens met de glimlach terug aan de bevalling waarbij als liep zoals ik het wou en waarvan ik erg heb genoten. Hij kwam, ik zag en ik overwon. Als die elf kilo temperament met zijn nieuwe kraan zit te vroemen, word ik stil en ben ik dankbaar. Een heerlijke vent een vrolijke Frans een pittige peer een knuffelkonijn. A happy one, Jackyboy!

Tijd. Lucht. Rust. En dat in je hoofd. Zalig!

Ik maak me momenteel zorgen over mijn lever. Het lijkt wel alsof elk paasei me toefluistert... "Eet me op! Laat me op jouw tong smelten! Verorber me, zonder mate!" Ik kon me beheersen (ok, ok, in beperkte vorm) en genoot van héél véél familiepret! Ik denk dat ik morgen een gigantische kom chocomousse maak. En warme chocolademelk. En ganache. O, en een zwaar overgoten dame blanche. Dat wordt smullen. Zeker weten.

  Het hoeft niet altijd voor 'grote mensen' te zijn. Echte helden vergaan nooit.

Als er iets is waarin ik heel erg geloof, is het in gezonde buitenlucht. De ideale humeurpimper , het werkt altijd... ook voor het nest! En als er iemand is waar ik blijgezind van word, is het ons Famke met haar kodak. De ideale portrettentrekster, ze fotografeert altijd... ook ons nest! Geniet mee van de zon!         We dronken het zonlicht en proefden de lente... 

Ik wil niet uitrekenen hoeveel uren er in tien jaar gaan, maar het zijn er vast erg veel. Ewel,,zoveel uren getrouwd zijn, dat vierden wij deze week, den derden . Zonder kinders dan nog, of toch niet helemaal... want hoewel ze niet mee gingen dineren, maakten we wel werk van ons jaarlijks statieportret, en daarop spelen vooral de kleintjes een hoofdrol! Eén keer konden we niet poseren wegens het risico dat Nuno uit mijn gigantische buik zou vallen, maar alle andere keren poseerden we dat het een lieve lust was...         We zouden het hier kunnen hebben over onze gewichtsevolutie, maar dat doen we lekker niet... Als u mij weet te vertellen hoeveel uren er in 10 jaar gaan... graag!

"Het metekind! Het metekind! Hoe gaat het met het metekind?" Ik hoor het u brullen tot hier! En gelijk heeft u, ik postte de laatste tijd bijzonder weinig (meer zelfs: helemaal niets!) en al zeker niet over mijn vierde snoes! Met het metekind gaat alles prima. Ik durf zelfs te zeggen dat ze een echte wereldburgster is. Want welk kind vertrekt als baby met zijn ouders voor een trip naar Cuba? MIJN SNOES! En reken maar dat ze er he-le-maal klaar voor is! Ik kan nu al niet meer wachten tot ze terug is!