The simple life

En toen vierden we feest voor de jongen waarvoor ik 4 maanden plat lag, die geboren werd met een keizersnede, daarna een jaar lang dag en nacht brulde en jammerde, het volgende jaar alleen maar 's nachts brulde en jammerde en waarvan dr. Boens zei: "Het wordt beslist een fijne kerel." Dr. Boens heeft altijd gelijk!

"Stel je voor dat schrik de plaats ruimt voor respect en dat iedereen, elke man en elke vrouw dan verdraagzaamheid gaandeweg ontdekt."   Als we daar nu eens aan zouden denken als we zondag gaan stemmen. Willen we dat afspreken ?

 

Ik ben een lukkeboon, en wat voor één!  Hoewel de grond hier nooit helemaal proper is en de oven plakt, de was al eens op het rek blijft hangen en kindertruien, rubberlaarsjes, boekenstapels en puzzels-met-een-stuk-tekort vast meubilair vormen, heb ik een Drakenjager die van zijn hart al eens een steen maakt en mij niet op mijn donder geeft! Een pluim op zijn hoed en op die van 't Nest, want samenleven met mijn warhoofdige zelf is geen sinecure. Zou hij dat toen al geweten hebben?

Op schoolreis met dertienjarigen ben ik telkens weer verbaasd over hun en mijn muziekkeuze. Wat blijkt? We houden van hetzelfde! Of wat moet ik anders denken van een brullend tienergezelschap dat Zombie van A tot Z meebrult? Ik kreeg het er warm en koud van, en dat lag niet aan het weer! Helden zijn het, echte helden! Voor al mijn diva's en diva's... en ook voor u, een andere veenbes. Minstens even lekker!