The simple life

Je hoort dat niet zo vaak, 'Rika'. Behalve de vrouw die ons huis voor ons bewoonde, kende ik niemand met deze naam. Tot ik me in de wereld van de psychologie (en meer specifiek de hechtingen in relaties) ging verdiepen. Toen was ze er plots, als referentie zelfs, Rika Ponnet. Relatiebemiddelaar en -therapeute, autoriteit in Vlaanderen en schrijfster van 'Blijf bij mij'. Breed was dan ook mijn glimlach toen ik gisteren zag dat ze gastvrouw is van het februarinummer van Feeling. Mooie dingen zegt ze. Ware dingen, rake dingen. Dat mensen zich niet graag kwetsbaar opstellen, dat ze verwachten dat de ander hun onuitgesproken verwachtingen gaat aanvoelen en beantwoorden. Dat dat niet kan, dat Superman niet bestaat, en Supervrouw ook niet. Ze stelt mij vaak heel erg gerust, die Rika.

Poëzie is als je oudste dochter mama - hartje - papa op de bedauwde ramen van papa's polo schrijft.

‘s Nachts mengt een man de kleuren van morgen in een pot waarop staat: voor dag en dauw. In het licht weet hij pas of het goed is gebeurd. Veel geel voor de zon, veel blauw eromheen. Soms ziet hij meteen dat hij zich heeft vergist. Veel grauw voor de mist en iedereens kleren. Dan duurt het niet lang of de nacht is er weer. Dan kan hij het morgen nog eens proberen. Maanbundel, Bart Moeyaert Maar niet vandaag, want vandaag waren wij met ons allen hé-le-maal assorti! Blauw en rood! Marine! Een gezin in uniform, wij.

Ik weet het, lieve lezer, u overweegt vast een opsporingsbericht voor me te verspreiden. Verdwenen van de aardbol, zonder meer. A ja, want het is hier oorverdovend stil en het blad blijft maagdelijk wit. Niets van dat! Mamasoet komt binnenkort terug, met méér tijd. En met een beter humeur. Met de glimlach, quoi. Blauwe maandag, ik verwéns je!

Voor elk lukje een klein gelukje. En ik heb er al een hele doos binnen... In elk geval: dit jaar wordt het jaar van minder suiker, minder vet, minder schranzen en dat allemaal met de glimlach! Als dat maar goed komt...