The simple life

  Het leek alsof we ver weg waren. We zagen vogels die we niet noemden. Het was koud maar er bloeiden bloemen van ijs. Sneeuw viel in onze haren. Het leek alsof we verdwaalden in dit bos dat we al jaren wisten. Maar het was heel anders dan gisteren toen we elkaar nog niet kenden. Het leek alsof oude verhalen uit boeken van heel lang geleden tussen de sneeuwvlokken zweefden. En dat wij die mochten vertalen. Johanna Kruit,  Kun je zien wat je voelt/Holland

Had je me vorig jaar deze tijd gezegd dat er een jaar kwam waarin we niemand mochten aanraken, ik had eens luid en hartelijk gelachen. Had je gezegd dat we mekaar geen gedag meer zouden zoenen en dat knuffels een ware no-go zouden worden, ik had je voor zot verklaard én ik was zelf zot geworden. Maar een mens wordt dus blijkbaar toch niet zot als hij dat wil, en we zijn dus nog altijd even - zoniet harder- gejost als in maart. Voor 2021 is er voor ons dus maar 1 doel: daj meugt gezoend zin.  In alle betekenissen van het woord, maar toch vooral in de natste .