The simple life

De prijs voor de multifunctionaliteit gaat vandaag met voorsprong naar de jongen voor wie mijn hart telkens weer een sprongetje maakt: Jackyboy Demette! Met zijn tandenborstel kamde hij vandaag zijn haren en dat gaf volgend resultaat: Je kunt me melig vinden, maar ik vind dat snoezig. Ik zal zelfs meer zeggen: ik vind Jackyboy Demette in zijn geheel snoezig. En om deze stelling wat kracht bij te zetten, verwen ik u, beste lezer, met nog een foto van mijn Favoriete Peuterbeer. Ik zie u denken: "Maar ik zie zijn gezicht niet!" Dat hoeft ook niet, deze beer is zelfs snoezig in het donker!

Las je dat lijstje ook, met 50 dingen die je voor je twaalfde verjaardag gedaan moet hebben om van een geweldige jeugd te kunnen spreken? Zelf scoorde ik 43/50. Het nestje krijgt het goede voorbeeld! Veel te doen dus, als je gaat kamperen. Na dit ge-wel-dig weekendje weg schrap ik volgende crazy activiteiten, ze staan nog op mijn netvlies (en op dat van 't nestje) gebrand: - in een tent slapen - over een beek springen - naaktzwemmen - een dam bouwen in een riviertje Voor wie ooit "Tiny gaat kamperen" las, 't leek er bij ons héél erg op. Met onze favoriete nepoma en -oma, maar zonder Poeffie.

Tot 19.13 u brandde  een gi-gan-tische afte in mijn mond. Aaaaaaaaaa! Vier seconden later niet meer.  Komt door een nieuw medicamentje. Wat zeg ik? Komt door een nieuw wondermedicamentje: Oralmedic. 1 x aanwrijven... pijnloze lippen! O ja, nog even een tipje, je mag het niet gebruiken als je allergisch voor zwavel bent. Hoe je dat kunt testen? Strijk een lucifer aan en stop hem in je mond. Als je geen blaren krijgt...

Wij hebben ooit eens een crèmekar overvallen. Dat kwam zo: Arlette (ding dong, ding dong... ding dong, ding dong) kwam ons dagelijks verfrissen in de zomer. Héérlijke nostalgie, nu ik erover nadenk. Ze verkocht veel (we waren een vruchtbare wijk) en vaak. Dat moet Frank (met blauwe kar en zonder hip muziekje) gemerkt hebben, want plots kwam hij ook langs, net voor Arlette de hoek omdraaide. Dat wilden wij niet, ha neen, Arlette was van ons, Frank had zich bij ons niet te moeien! Hij is maar 2 keer langsgekomen. Die tweede keer stonden wij klaar met aardekluiten en steentjes om hem te bekogelen. Wij waren een trouw ijsjespubliek. Hoe zou het nu met Arlette zijn?

Ik was vandaag eens inconsequent. Kijk je van op, ik weet het. De dame die jarenlang geen Coca - Cola Company-aankopen op haar geweten wilde, die al sinds mensenheugenis geen alcohol drinkt, principieel geen vlees eet en haar kinderen in de auto laat luisteren naar cd's voor grote mensen i.p.v. Plopmuzak... is in-con-se-quent! Maar ook ik heb mijn zwakheden en ik heb een erg zwak plekje, mijn nestje. En als er een circus met échte wilde dieren op 10 km van onze deur zijn tenten opslaat, ga ik niet de trut zijn die haar nestje daar principieel niet naartoe wil sturen! Daar stonden we dus vanmorgen bij de dageraad (lees: te negenen) voor de gesloten poort (met zo'n keten, weetjewel) van dat circus. Maar drie in gewone mensen vermomde circusartiesten (dat zie je zo, toch?) lieten ons vriendelijk binnen.  In 't Frans. Maar 't zijn artiesten, dat zie ik zo door de vingers. Weelde! Kamelen, zebra's, bizons, minipaarden, lama's, dromedarissen, langhoornkoeien,

Dit gedrocht  is gisteren gearriveerd (zomaar! gratis!) via bPost. I don't blame the postman -die mens kon het ook niet weten want het was professioneel geëmbaleerd - maar het was helemaal niet welkom. Geen zorgen, het boek kwam al 3 keer goed van pas, bij het platslaan van vliegen en mieren. Veel meer zal ik het niet gebruiken, de binnenkant is té erg voor woorden, die maak ik er dus ook niet meer aan vuil. Ik sla er geen leerling mee om de oren, dat wil ik niet op mijn geweten!

Puf, puf, puf! Zware tijden voor het ras der roodharigen! De zon is ongenadig en mijn gesproet velletje is daar niet tegen opgewassen... De gedachte niet alleen te zijn, sterkt me natuurlijk en hé, ik klaag niet, maar voor de roodharige planeetbewoners is deze tijd naast een pretje ook meteen een periode van bittere concentratie en alertheid. U vraagt zich af waarom de Roden der aarde in de gevarenzone verkeren? Waarom Bradley Wiggins, Piethein, Nicole Kidman, Ginger Spice, Billy Bragg, Boris Becker, Vivienne Westwood én ikzelf heel erg moeten opletten?  Check deze foto even... Spreekt voor zich, niet? Ons hoofd verbrandt razendsnel en je kunt op je hoofd geen zonnecrème smeren (toch zeker niet als je nog ietwat fatsoenlijk wil verschijnen)! Ik stel mezelf dan de vraag: stél dat je hoofd verbrandt en je vervelt... valt je haar dan uit? Waarom denk je dat Bradley Wiggins de Tour 2012 met een petje op zijn hoofd gewonnen heeft?!

Kind&Gezindag!  Wel, dat is toch alweer een poosje geleden, ik keek er zowaar bijna naar uit! Niet dat ik een fan ben van de uitlatingen van dit eminente gezelschap kinderverpleegsters en babydokters, maar ik ben toch elke keer weer benieuwd welke gouden raad ik dit keer weer -gevraagd of ongevraagd- achter de kiezen gepropt krijg...  Ik verwen u hieronder even met een selectie adviezen over mijn kroost, de voorbije jaren samengesprokkeld en aan een grondige screening onderworpen (lees: alleen de allerstrafste staan ertussen). - bij Quinn, geboren aan 35.5 weken: "Ze is drie weken oud, ze zou nu toch al moeten kijken vanwaar het geluid komt..." "Mevrouw, ze moest nog in mijn buik zitten..." - bij Nuno, huilbaby eerste klas, hees van het schreeuwen: "Je mag hem gerust 10 minuutjes laten huilen, hoor, ze kunnen daar wel tegen. Ze moeten leren dat mama niet altijd komt." "Mevrouw, ik nodig u uit bij ons thuis, voor een week of 2. Even kijk

"Spreek alleen als wat je zegt mooier klinkt dan de stilte."  Vandaag zeg ik dus niets. Ik lach alleen maar. Zou je niet?

Je kunt als baby maar beter geboren zijn ("Vanzeneigenst, " zie ik u denken, maar laat me mijn zin afmaken) in de éénentwintigste eeuw, zoals den onzen, Little Jack. ("Waarom?" zie ik u denken. Wacht!) Uit mijn kindertijd herinner ik me helemaal niet dat ik héérlijke peutervoeding kreeg. Deels mijn slecht geheugen en voor de rest de tijdsgeest van de jaren '80 zijn hiervoor de schuldigen... 't Zal altijd wel aardappel-vlees-groenten of iets van die aard geweest zijn, of spaghetti of eens een gekookt eitje. Wij aten toen geen tapa's, en frisse slaatjes nog minder. Scampi's kenden we niet, hoogstens aten we eens mossels met frietjes, of een Magic Box uit de Quick, maar toen waren we al wat ouder... (En geen slecht woord over moekes kookkunsten, voor alle duidelijkheid, want ze kon koken als de beste voor haar drukbevolkt nestje! ) Maar wij aten geen olijven, kroepoek, kerstomaatjes, minipaprika's of -godbetert- lookbroodjes met mozzarella.

Vasco komt strakjes ,  hét moment om het eens over één van mijn favo onderwerpen te hebben: het belang van originele voornamen. Met de achternaam van je vent heb je je maar te verzoenen, maar een voornaam kiezen... héérlijk! Over de saaie keuzes van anderen laat ik me hier niet uit (of misschien toch wel, nu ik toch bezig ben), maar voor mij moet een voornaam pit uitstralen. Van Vasco verwacht ik minstens een wereldreis én de uitbouw van een botenimperium (zeilboten, motorboten, weet-ik-veel-wat-nog-meer). Van Nuno heel wat zuiders temperament (hééft - ie, zonder twijfel!) en een vrolijke kijk op de dingen. Quinn is nu nog prinses, maar wordt beslist koningin (zo'n voornaam creëert verwachtingen...). En mijn Jackje ? Voor onze piraat liggen de zeven zeeën open... Schip ahoy en land in zicht!

Nostalgie! Vanmorgen kocht ik den dezen: Deels uit nostalgie (wat een prachtig doosje!), maar vooral omdat iemand die het écht kan weten, het mij aanraadde. Ik lees uw gedachten... "Wie kan dat nu écht weten? Wie heeft in deze recht van spreken? En vooral: naar wie wil MamaSoet eens voor een keertje luisteren? Ze is niet meteen het volgzame type!" Welnu, beste lezer, als je bijna 85 jaar op deze bol rondloopt, hang ik aan je lippen. En mijn oma Lieve , die heeft zoveel wijsheid. Als zij zegt dat het goed is, geloof ik haar. Zij is de proef op de som in levenden lijve: ze ziet er ge-wél-dig uit en niet alleen voor haar leeftijd! Wat een zacht velletje, wat een lieve snoet! Ik ga mijn zijdezacht zalfje dus meteen testen. Er zit zo'n heerlijk aluminiumvelletje over, net als vroeger bij de choco (weet je nog?). Wie het mocht laten klakken , had een lucky day. Meestal was ik het, en liet ik mijn broers verbolgen achter. Oorlog aan 't ontbijt. Het leven is voor d

Ziezo, het baarmoederbaden zit er voor little Jack helemaal op! Vanmorgen ging hij voor 't eerst met zijn grote broer en dito zus in het grote bad! Mo preus, mo preus! Het heerlijke baarmoederbadje (jaaa, hij waande zich 15 maanden lang elke morgen nog eventjes in de moederschoot) verdwijnt hiermee definitief naar een plekje waar geen zonlicht komt. En dat is maar goed ook, prent ik mijzelf in, want kleine ventjes worden groot.

Vannacht werd ik wakker, badend in 't zweet... Aha-erlebnis van 't jaar... Natuurlijk kwam de zomer nog niet... ik droeg nog mijn herfstnagellak!  Vanmorgen dus als de wiedeweerga als eerste werkje mijn stijlbreuk gefikst en nu is het wachten... Komt Lola door het wolkendek piepen? En zo ja... zal ze sjette geven? Aan mij zal 't alvast niet meer liggen!

Move over, Flair! Ik heb hem al!

Draai en keer het hoe je 't wilt: het is vandaag officieel koud . Mijn handen zijn lichtjes verkleumd, de jurken hangen in de kast, ik droeg zelfs even een sjaal met een wollen jasje... Nu vraag ik me wel even af of iederéén het dan zo koud heeft. Meer nog, zou de betere BV het ook zo koud hebben?  Zou 't ook om te bevriezen zijn in de keuken van Donald Muyle ? Zouden Annelien Coorevits en Ollie ook hun vuurtje ontsteken? Zou Ignace Crombez zijn kleine Axelle nu in een winterpakje stoppen? En moet Regi zijn binnenzwembad nu gebruiken? Als je 't zeker wil weten, wil ik hen wel 's opbellen.  Maar nu niet: mijn heet bad wacht!

"Vat jezelf samen in 1 woord, een vlag die de lading dekt en zo weinig mogelijk toegelicht moet worden." Net wat voor mij: als het in 15 woorden kan, waarom dan in één?  Maar goed, omdat je aandringt. En ook omdat wat zelfreflectie duidelijk geen kwaad kan. Hier komt mijn karakteromschrijvend vlagmomentje: optimistisch . Mag je zoiets van jezelf zeggen? Is 'naïef ' een eerlijkere beschrijving voor iemand die het glas meestal driekwart gevuld ziet, in plaats van half leeg? Noem het hoe je 't wilt. Daarnet bij het schillen van de knollen, vond ik dit: De optimist in mij ziet hierin een duidelijk teken: hartverwarmende tijden zullen mijn deel zijn. Naïef?

Ik probeer geen melig moedertje te zijn, maar dit maakt me meel genoeg voor 'n goeie palulle. Met boter en suiker, graag.

Vandaag niet veel te vertellen, behalve dat het regent en dat ik mij verplicht zie wat te joetjoeben. Kwam bij dit hier. 't Was niet nieuw maar 't was wél fijn. Moordgriet, dat Anoukje.Voor haar sleeve zou ik 'n moord begaan, maar lef, guts en heldenmoed ontbreken me...Laat me maar wat kwijlen.

Het mag dan wel hoogzomer zijn, dit weer neigt naar Allerheiligen... Tijd voor het spotten van herfstkledij, dacht ik zo en ik diepte mijn oude jeans weer op. En omdat ik tot nader order toch geen tijd heb voor (lees: mogelijkheid tot) zonnebaden, bestaat de uitdaging er elke dag weer uit Junior Jack te pimpen tot een matchend accessoire, op mijn heup gedragen om ons samengaan nog wat meer te onderstrepen. Fijn ook dat jeans-op-jeans weer hélemaal in is... Check de foto: Little Jack is een IT-boy!

http://www.soetwaren.nl/ Om evidente redenen verdient deze dame een beetje reclame op dit platformpje. Myrthe is supervriendelijk, ik koop beslist eens iets in haar shop. Een retropapiertje of een hip stationery doe-het-zelfpakketje. De naam voorspelt toch heel wat g/zoets... Iets doet me ook vermoeden dat ze een felle is...

Stak ik zopas mijn neus buiten, bleef die voor 't eerst sinds weken poederdroog. 't Kan een tussenvlaagse milliseconde geweest zijn, maar laat mij maar in de waan. Er stond nochtans een donderwolk in 't gazet! Ik voel het: 't is mijn lucky day.

"Druk" was mijn antwoord toen iemand me vroeg hoe ik het in de vakantie stelde. De vraagstelster bekeek me met open mond. (Hoe kan het nu druk zijn, die van 't onderwijs zijn toch de hele vakantie thuis met de kindjes? Je kunt toch maar zo gemakkelijk zijn?) Dat drie kinderen tussen één en vijf voor heel wat huiselijke drukte zorgen, daar had ze nog niet bij stilgestaan. Ik lag in haar gedachten vast hele dagen in mijn hangmat te bronzeren, nippend aan een alcoholvrije cocktail, zonder strijk, was of plas. Zonder jengelende baby die toe is aan zijn dutje, zonder kwebbelend Quinntje en met een Nunoboy die niet de hele dag een koekje wil. De perceptie van de gemiddelde Onbekende Vlaming zal er niet zo ver vandaan liggen. Maar goed, in alle "drukte" deed ik gisteren iets héél constructiefs: ik bouwde de Lego Dinojager Turbo Megafantastische Supermobiel helemaal in mijn eentje op. Dat was me toch wel een voormiddag werk, vooral die Supermobiel vroeg heel wat con

Mijn dag kon niet beter beginnen: het brood was hard, de zak stond open! Tijd om mijn retrogestylede broodrooster nog eens te bezigen. Driedubbel plezier: 1 de boterhammen vangen als ze eruit springen 2 de zoute boter royaal over de gloeiendhete stuutjes smeren 3 smullen. Van zoiets word ik vrolijk, zie. goeiemorgen morgen!

Wie nog over de jeugd van tegenwoordig denkt te moeten zeuren, bekijkt misschien eens deze tekening. Gekregen van één van mijn kindjes aan 't eind van het schooljaar.  14 is ze, en al een echte dame: versierd met fluorescerende nagellak en gitzwarte make-up. Af en toe voelde ze zich wat te oud voor wat ik vertelde. Ze gniffelde naar de jongens en spoot na elk uur wat deo. Maar een tekening om mij te bedanken: héérlijk vind ik dat!

Jaja, wij vieren feest vandaag, en wel omdat Nunoboy precies 5 jaar geleden op keizerlijke manier ter wereld gebracht werd. (Voor wie nog twijfelt of ze een keizersnede dan wel een natuurlijke bevalling prefereert: zo'n keizersnede was op z'n zachtst gezegd geen pretje, om nog niet te zeggen dat het voelt alsof iemand met zijn tientonner over je buik reed en dan vergat je weer wat op te kalefateren). Maar goed, FEEST dus. Het onderwerp van dit bericht was om 4.11u al klaarwakker, ervan overtuigd dat het goud uit zijn morgenstond meteen verzilverd kon worden. Was dat even buiten de mama gerekend... En buiten zijn klein broertje dat drie kwartier lang brulde om te mogen opstaan. Maar om 5 uur keerde de rust dus terug en genoten wij van de stilte voor de storm die vandaag -vergezeld van toeters, bellen en heel wat feestgedruis- ons nestje overspoelt. ps: bij een feest hoort een feestjurk met cupcakebedrukking, denk ik dan. Check!

Ja, ik ben wat old school. Zeker met Emmy Tiramisu , mijn oudste, langstdurendst bevriende meid (zeg je dat zo? Ik daag je uit om nog beter te doen!) . We zijn samen wat old school, wij getweeën, want zijn bevriend van op onze old school, zeg maar van in 't eerste leerjaar. Maar laat het punt bij de paal komen: wij old schoolers gaan vandaag picknicken ! Met tweederde nest Demettes erbij. En we gaan niet voor zo'n nieuwerwetse picknick met quiche , zureroomhapjes en cava. Neen, wij doen het the old school way (lees: sandwichen met kaas of ham of vissla en een doosje fruitsap voor 't gemak). We nemen een picknickdekentje mee en plannen een dag vol smikkelen en smullen, onze twee voorwaarden (véééle en lékker) in 't achterhoofd houdend. Dus toen dacht ik: "Waarom dan toch geen hip aperitiefje toevoegen?" en ik kocht zo'n Grieks mezzebordje hapjes. En ik bakte ook pannenkoeken, om 't toch old school te houden. Want zo zijn we en zo smullen we.

Probleem, groot probleem! Koopt een mens een ge-wel-dig soldenkleedje, zo eentje waarvan je zegt dat je 't niet kon laten hangen, zo eentje dat precies in je hand sprong, zo eentje dat je al weken- (wat zeg ik? maanden-)lang in je hoofd had en maar niet kon vinden... Enfin. Koopt een mens een kleedje, past er geen enkele bikini bij. Damned! Op zoek dus, naar een betaalbare halterbikini waar de goed voorziene dame in past. En neen, geen Marlies Dekkerstoestanden, graag! Ik vond er eentje, na lang zoeken. Nu de zon nog. Ze is besteld.

Ik hoor steen en been klagen... over het weer, de kou, de regen, de plassen, ondergelopen kelders en zulks meer . Nvdr-gewijs voeg ik er meteen ook aan toe dat ik mee klaag, heus waar, vooral over ondergelopen kelders, maar dat komt binnenkort goed, als ik de dompelpomp van denaldi mag geloven...  Het mottige weer heeft ook zijn pro's: gezellig gerikketik op het dak, geen zomerkledij te wassen of te strijken en - en nu komt het- veel tijd voor shopping in mijn favoriete webshops. Ettelijke winkelmandjes vulde ik al, virtueel mijn kast vullend met veel moois en heel veel fraais. Mocht ik ze allemaal afrekenen, had ik geen vakantiegeld meer over... Het blijft dus vooral bij dromen en imaginair flaneren in fijne prints op dito jurken. Drie-hie-hie-hie-hiem... www.flavourites.nl en www.devitrine.com

't Is wat moeilijk, bloggen over iets wat je nog niet hebt, maar wel aldoor aan loopt te denken. Mijn nieuwe kodak dus, zo'n mini, waarvan ik zelf de kleur heb gekozen. (Niet dat er veel aan te kiezen was, er waren maar 4 beschikbare kleuren, waarvan niet één die me beviel...) 't Wordt dus een paarse met zo'n lelijk krulletje op, maar -veel belangrijk- wel eentje waarmee ik filmpjes kan maken. Moeilijk, om een foto van je nieuwe kodak te plaatsen, als je 'm nog niet hebt, vandaar deze online-afbeelding. Hij is identiek, en mocht je 't niet geloven, ik zal er toch nooit een échte foto van kunnen maken... om begrijpelijke redenen (ha!). Het wordt dus wachten op mijn paars exemplaartje. En op de nieuwe glijbaan die ik voor Nuno's verjaardag kocht. Heb 't niet opgemeten, hopelijk past hij bij de boomhut! Vandaag geen activiteiten gepland. Enkel verlangen.