Wij hebben ooit eens een crèmekar overvallen. Dat kwam zo:
Arlette (ding dong, ding dong... ding dong, ding dong) kwam ons dagelijks verfrissen in de zomer. Héérlijke nostalgie, nu ik erover nadenk. Ze verkocht veel (we waren een vruchtbare wijk) en vaak.
Dat moet Frank (met blauwe kar en zonder hip muziekje) gemerkt hebben, want plots kwam hij ook langs, net voor Arlette de hoek omdraaide. Dat wilden wij niet, ha neen, Arlette was van ons, Frank had zich bij ons niet te moeien!
Hij is maar 2 keer langsgekomen. Die tweede keer stonden wij klaar met aardekluiten en steentjes om hem te bekogelen.
Wij waren een trouw ijsjespubliek. Hoe zou het nu met Arlette zijn?
Arlette (ding dong, ding dong... ding dong, ding dong) kwam ons dagelijks verfrissen in de zomer. Héérlijke nostalgie, nu ik erover nadenk. Ze verkocht veel (we waren een vruchtbare wijk) en vaak.
Dat moet Frank (met blauwe kar en zonder hip muziekje) gemerkt hebben, want plots kwam hij ook langs, net voor Arlette de hoek omdraaide. Dat wilden wij niet, ha neen, Arlette was van ons, Frank had zich bij ons niet te moeien!
Hij is maar 2 keer langsgekomen. Die tweede keer stonden wij klaar met aardekluiten en steentjes om hem te bekogelen.
Wij waren een trouw ijsjespubliek. Hoe zou het nu met Arlette zijn?
Reacties
Een reactie posten
Jouw reactie hieronder? GRAAG!