The simple life

Ik kan alleen maar zeggen dat de negen zorgeloze weken geen dag te vroeg kwamen... Uitgeput, uitgeteld en afgemat bracht ik de eerste dag door in de Palingbeek, in het gezelschap van (hou u vast) 22 zevenjarige monsters en prinsessen. Nuno genoot zichtbaar, maar ik voelde mijn energylevel zakken naar ongekende diepten. Vandaag begon een veel beter dagje met ontbijt op bed. Met herwonnen energie nam ik mezelf voor om weer eens met een weekmenu te starten. Bij deze...   De andere voornemens die ik maakte, volgen nog. Take it easy! Wij vieren vakantie!

De trouwe lezer weet het ondertussen al: ik ben geen keukenprinses. Slaatjes en pasta's bereiden (genre : ik trek de koelkast open en verwerk de overschotjes tot een basissaus) lukt me nog net, maar lieve schatten, vraag me niet om gebraad met kroketten te serveren! Dessertjes zijn dan wel weer mijn ding, maar ik durf te zeggen dat het opeten ervan nog altijd hoger op mijn lijstje staat dan het maken! Om een lang verhaal kort te maken: alle tips zijn welkom. U begrijpt dan ook meteen dat ik dit filmpje meteen aan mijn favorietenlijstje heb toegevoegd! Ik vrees dat ik het vandaag nog eens zal moeten uittesten. Proefondervindelijk, nietwaar...

En als iedereen denkt iets over je te moeten zeggen en je de bagger van wekenlang gevit en gemem in één keer over je heen kreeg gekieperd, zet deze schijf dan eens op. Er zijn lelijke mensen, maar ook hele mooie!

"Ben ik in deze wereld die malle harlekijn die anders wil en anders is dan alle and'ren zijn? 't kan zijn! Maar 'k weet gewis mijn leven is niets anders dan mezelf te zijn. Wie is in deze wereld dan de grootste harlekijn?" Jef Lesage Als opa Jef het in zijn tijd al voelde en ik nu zó blij ben met de herkenbaarheid van zijn woorden, zouden wij birds of a feather geweest zijn. Morele support, veertig jaar na datum.

"Voetbal is leven En al de rest Detail." De komende weken geef ik het regionaal bestuur over aan koning voetbal. Ik ken mijn plaats. * * In een hoekje met een boekje, of wat dacht u?

Voilà, ze hangt op! Wil jij ook zo'n coole affiche of een flyers voor het hipste, meest hartverwarmende en vrijgevigste septemberevenement van de Westhoek? Laat me wat weten! En psssst, haast je, want ze zijn erg gegeerd!

Enkele weken geleden trad Selah Sue naar buiten met haar ijzersterke getuigenis over het heil dat zij in medicatie vond, toen het even helemaal donker was... Vandaag lees ik getuigenissen van bekend Vlaams volk dat uit de schaduw van psychisch lijden treedt, een oproep om het taboe te doorbreken. Ik glimlach. Nee, ik lach! Nooit hoor je mij zeggen dat dat donker relatief is, iets voor wie zich te snel laat gaan. Zo'n mistgordijn overvalt, verlamt en wurgt je. Het vreet je vanbinnen leeg, tot alleen je karkasje overblijft. En je wil niet spartelen, want je kan het niet. Wat zou jij doen? Wat kan je doen? Hoe lang blijf je drijven in deze ratrace van snelsnel en vlugvlug en veelveel en meermeer en nognog en nooitgenoeg? Mag je eigenlijk nog verdriet hebben? Op je plooi komen? Kan dat nog? Durf jij dat? Van mij mag je. Moet je. Leef. Lach. Huil. Brul. Snik met grote ophalen of stiekem in het donker. Voel dat je leeft. En al snijdt het snoeihard, de wonde zal helen. Op een d

En ook dit keer kloppen de statistieken!

Voilà, Het aftellen is begonnen. De komende weken verdiep ik me in getallenkennis, bewerkingen, wero, cijferen, taalbeschouwing, meten en metende rekenen, meetkunde, hardop lezen, stellen en godsdienst. We vlogen er op deze hoogdag meteen in met godsdienst. Ik ben weer helemaal mee!

Vertelde ik u al over ons Geefplein? Ik dacht het niet! (Ik hoor gebrom..." Een Geefplein? Wuk is me dadde? Wuk et ze zie nu were in neurn kop gestookn?") Een Geefplein is even simpel als wat de naam doet vermoeden. Je komt ernaartoe om spullen weg te geven. Te schenken, zeg maar... Van jou, voor een ander. Zonder voorwaarden. Zomaar. Je verwacht er ook niets voor terug, al kan ik me inbeelden dat de glimlach op de snoet van iemand die je zopas erg blij maakte, je dag in een wíp goed maakt! "Kun je dan zelf ook iets naar huis meenemen?" Vanzeneigenst, dadde! Maar dat hoeft niet noodzakelijk van jouw "ontvanger" te zijn, het mag van iedereen! (Ik zei het toch? Onvoorwaardelijk!) "En ben je dan verplicht om iets te schenken of mee te nemen?" Mobanije! Wil je gewoon een namiddag genieten van sfeer, gezelligheid, vrijgevigheid en heel veel blij gezichten? Kom erbij! Breng je vrienden mee! Zeg het door! Maak reclame! Dat laatste deden wi