Doorgaan naar hoofdcontent

Coming soon: Geefplein Ieper! 6 september! Beeldenplein!

Vertelde ik u al over ons Geefplein? Ik dacht het niet!

(Ik hoor gebrom..." Een Geefplein? Wuk is me dadde? Wuk et ze zie nu were in neurn kop gestookn?")

Een Geefplein is even simpel als wat de naam doet vermoeden. Je komt ernaartoe om spullen weg te geven. Te schenken, zeg maar... Van jou, voor een ander. Zonder voorwaarden. Zomaar.

Je verwacht er ook niets voor terug, al kan ik me inbeelden dat de glimlach op de snoet van iemand die je zopas erg blij maakte, je dag in een wíp goed maakt!

"Kun je dan zelf ook iets naar huis meenemen?"
Vanzeneigenst, dadde! Maar dat hoeft niet noodzakelijk van jouw "ontvanger" te zijn, het mag van iedereen! (Ik zei het toch? Onvoorwaardelijk!)

"En ben je dan verplicht om iets te schenken of mee te nemen?"
Mobanije! Wil je gewoon een namiddag genieten van sfeer, gezelligheid, vrijgevigheid en heel veel blij gezichten? Kom erbij! Breng je vrienden mee! Zeg het door! Maak reclame!

Dat laatste deden wij vandaag dus ook, voor de gazette nog wel, want we hopen op veel gulle gevers en evenveel blije ontvangers. En op stille genieters en contente mensen.



U wil ook ? U wil meer? U popelt?
Volg ons op Facebook (GeefpleinIeper) of hou deze blog in de gaten!

Pee is: Zuurpruimen, gelieve zich te onthouden.

Reacties

  1. Waaauuuww! Wat een prachtig initiatief! Toevallig is mensen blij maken met een kleinigheidje één van mijn favoriete bezigheden en ben ik ervan overtuigd dat we daar met een hele hoop gelijkgestemden gaan samen stromen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Anoniem00:52

    Ahwel, dat is HET.... voor herhaling vatbaar. Blije gezichten, dat kan nog de dag van vandaag, een glimlach is daar gratis.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Jouw reactie hieronder? GRAAG!

Populaire posts van deze blog

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Mutsen

 Er bestaan niet zoveel soorten mannenmutsen. Het enige verzoek was dat het geen vrolijke, kleurrijke muts mocht zijn. Geen knalgeel of knalrood en ook geen hemelsblauw. (Dat kleur het verdriet niet weg zou nemen; we dachten het allebei, maar hielden het in ons hoofd.) Die kleur bleek geen probleem... er bestaan echt niet zoveel soorten mannenmutsen: je vindt grijze mutsen, zwarte, donkerblauwe of combinaties van die 3. Ik kon dus snel kiezen en koos 2 zwarte: een effen en eentje met een patroon. (Dat meer kleur het kiezen niet bemoeilijkt zou hebben, bedacht ik, maar ik zweeg stil.) Toen ik de bestelling aan huis ging leveren, sliep hij. Ik sloop op mijn tippen naar binnen en liet de koop op tafel liggen. Een warme verrassing voor als-ie zijn dag weer zou hernemen. Even passen en dan klaar.  Er zijn weinig maten in mannenmutsen: je trekt ze over je hoofd en dan blijven ze zitten. Toch zeker als je geen verband draagt. Dat had ik even niet meegerekend. We weten dus nog niet of...

Venetiaans blond

Niets is wat het lijkt... Bedankt, Mia!