The simple life

Wat doet een mens als de dag plots nog een uur vroeger begint, de ochtend schijnbaar tot halfweg de namiddag duurt en je al zin hebt in friet om half tien (wegens totaal ontregeld en helemaal uit je smeet)? Tekenen, vanzeneigenst! En om geheel in het thema van 't moment te blijven, werd het dit:     Het inkleuren hou ik voor een andere keer. 

  Je suis sous le charme.

Hé, jij, ja, jij daar! Wist je dat we in 't onderwijs weer enkele dagen een tandje lager schakelen? Dat we onze herfstgarderobe netjes uitstallen, de zomerstukken luchtdicht verpakken en winterjassen opdiepen uit onze kasten? Wist je dat wij daar een héle week de tijd voor krijgen? U zegt? U heeft verkeerd gekozen? Net wat ik dacht!

De herfst start hier altijd wat droevig, maar als we de weemoed ombuigen naar vernieuwd enthousiasme, kan ik alleen maar glimlachen. Tripte u al eens naar de Rodeberg in de herfst? Het bos kleurt er zo ros dat ik er perfect gecamoufleerd in het landschap opga... En man, het ruikt daar zo lekker. Naar... eh... paddenstoelen! Nipte u al eens bij Mimi's van een verwenthee, zoeter dan honing en toch fris en fruitig? Het kan tot middernacht in het weekend, en je kiest zelf of je je subtiel, weelderig of luxueus laat verwennen (lees: hoeveel dessertjes er op je verwenbord liggen). Top. Echt, top. Rommelde u al eens wat in de tuin in het najaar? Mijn rozelaar bloeit nog altijd, in geel en roze. (Duw er uw neus in. Adem diep in en uit. Snuif de laatste restjes zomer op.) Een hele dierentuin ook, plots. Slakken. Spinnen. Een egel. Vraag gerust toegangsgeld, zo u wil. Sjeesde u al naar zee? Bakte u al pannenkoeken? Pruttelt er al pompoensoep op jouw vuur en haalde je de fleecedeken

Om pedagogische studiedag vertrekken met als enige tip 'geen stiletto's en casual gekleed' , dat moet je nu net met een korps met 98% vrouwen proberen. Benieuwd of het programma ter land, ter zee of in de lucht zal zijn. Aan mijn schoenen zal het alleszins niet liggen!

Je weet perfect wat je beter niet doet.  Blijft maar beter niet te lang op. En al zeker niet dagen na elkaar. Wees maar beter niet zo vaak alleen. En al zeker niet urenlang. Laat het huis maar beter niet te donker. Ban die kaarsen. Ontken het wazige avondduister. Luister maar beter niet te vaak naar muziek. Schuw de weemoed, zet die plaat af. Je weet het wel en vermijdt je eenzame ik angstvallig: licht aan, tv aan. Je wou dat je je hoofd er eens eventjes af kon zetten. Een halve minuut zonder grijze wolk. En toch...

Samen met de bolsters, rosse bladen en kastanjes stopten ze de laatste streepjes zonlicht in een zakje. Dichtgeknoopt,  bewaard voor een ijskoude winterdag. Een zakje als een kachel.

Je mag mij gewoon even met rust laten, tot ergens halfweg oktober. Zeg niets, vraag niets. Laat de grijze wolk in mijn gedachten zoetjes wegdrijven. Geef me wat tijd, het betert wel.