The simple life

Hét voornemen voor 2015 zit in een liedje. Grijp het leven bij z'n nekvel en leef met 200 per uur! "So open up your morning light And say a little pray for I You know that if we are to stay alive Then see the peace in every eye. I don´t want to wait for our lives to be over I want to know right know what will it be... I don`t want to wait for our lives to be over Will it be yes or will it be sorry..."

Alsof je een jaar in enkele foto's kunt vatten! Een selectie drong zich op... Een jaar vol kapsels? Mijn kapsels? Een jaar vol kindervreugde? Vol entertainment? Vol DIY-ideetjes, vol knutselplezier? Vol gebakjes en sneukelingsjes? Vol feestideetjes? Vol dino's? Ik kan niet kiezen! En trouwens, zoals altijd, méér van dat!

Je trekt de autodeur dicht, steekt de sleutel in het contact en zwaait nog een laatste keer tot ziens . Je gooit een zoen en knuffelt nog een laatste keer in gedachten . Je rijdt zachtjes weg maar blijft toch nog, het hele eind, en je kan alleen maar lachen in gedachten. Soms is tot ziens  alleen maar in gedachten .

Sinds we de enorme steun van de GON-juf voelen, is de druk in Het Nest helemaal van de ketel. Na drie jaar ploeteren, sukkelen en pijnlijk geconfronteerd worden met de grenzen van de draagkracht van ons gezin, kwam in september een reddende engel uit de hemel neerdalen, in de figuur van juf Carmen. Ondersteuning, bemoediging en stimulans op kindermaat, zo ongeveer alles waar wij sinds jaren van droomden, zij is het allemaal... Zalig! Comfort met grote C.  Ik blijf het vreemd vinden hoe leerstoornissen met vrolijke drieletterwoorden benoemd worden. DCD, NLD, ADD en zoveel meer lettercombinaties lijken wel te klinken als namen van Amerikaanse politiereeksen, spannend en meeslepend. Alsof de gebruiker ervan met opgewekte lichtheid de miserie lijkt te willen verdoezelen. Als je het niet voluit benoemt, lijkt het ook niet zo erg, of bestaat het ook niet helemaal. Of nog, zoals een collega me onlangs d...

En dan nu eentje uit de oude doos, speciaal voor ons Katrien, met wie ik vandaag in alle plezier en graagte de verbetermodus doorbreng... En vergeet vooral niet: yes, we can!!!

Dat kerst echt míjn tijd van het jaar is, was al langer duidelijk: als kerstkindje ben ik er bijna toe verplicht... Het lijkt alsof er bij het zetten van de kerstboom meteen ook een schakelaar in mij aan gaat, die een soort van kerstvreugde door mijn lijf laat zinderen waardoor alles precies wat beter gaat. Al kunnen het natuurlijk ook wel de uit te delen cadeautjes zijn, of de geur van kaarsjes en groene den. Ik weet natuurlijk niet wie mijn naam heeft getrokken, maar ik voel me toch wel zo vrij om dit jaar opnieuw mijn verlanglijstje te publiceren... men weet maar nooit wie er meeleest! (En misschien breng ik u ook wel op ideetjes!) Met stip op één: deze oranje TRIM- telefoon van bij lolalifelines  . Omdat oranje zo heerlijk vintage is en ook om te telefoneren, vanzeneigenst. Ook geweldig fijn zou ik dit hier vinden: een sjakosse met franjes. Zou heerlijk matchen met mijn groene parka. En je kunt er vlechtjes in leggen. Misschien een atypisch cadeau, maar toch...