Sinds we de enorme steun van de GON-juf voelen, is de druk in Het Nest helemaal van de ketel. Na drie jaar ploeteren, sukkelen en pijnlijk geconfronteerd worden met de grenzen van de draagkracht van ons gezin, kwam in september een reddende engel uit de hemel neerdalen, in de figuur van juf Carmen. Ondersteuning, bemoediging en stimulans op kindermaat, zo ongeveer alles waar wij sinds jaren van droomden, zij is het allemaal... Zalig! Comfort met grote C. Ik blijf het vreemd vinden hoe leerstoornissen met vrolijke drieletterwoorden benoemd worden. DCD, NLD, ADD en zoveel meer lettercombinaties lijken wel te klinken als namen van Amerikaanse politiereeksen, spannend en meeslepend. Alsof de gebruiker ervan met opgewekte lichtheid de miserie lijkt te willen verdoezelen. Als je het niet voluit benoemt, lijkt het ook niet zo erg, of bestaat het ook niet helemaal. Of nog, zoals een collega me onlangs doodleuk in het gezicht slingerde: "Vroeger zeiden ze dat -ie een beetje onhandig was