Doorgaan naar hoofdcontent

Verlang-je-rot!

Dat kerst echt míjn tijd van het jaar is, was al langer duidelijk: als kerstkindje ben ik er bijna toe verplicht... Het lijkt alsof er bij het zetten van de kerstboom meteen ook een schakelaar in mij aan gaat, die een soort van kerstvreugde door mijn lijf laat zinderen waardoor alles precies wat beter gaat. Al kunnen het natuurlijk ook wel de uit te delen cadeautjes zijn, of de geur van kaarsjes en groene den.
Ik weet natuurlijk niet wie mijn naam heeft getrokken, maar ik voel me toch wel zo vrij om dit jaar opnieuw mijn verlanglijstje te publiceren... men weet maar nooit wie er meeleest! (En misschien breng ik u ook wel op ideetjes!)

Met stip op één: deze oranje TRIM- telefoon van bij lolalifelines . Omdat oranje zo heerlijk vintage is en ook om te telefoneren, vanzeneigenst.


Ook geweldig fijn zou ik dit hier vinden: een sjakosse met franjes. Zou heerlijk matchen met mijn groene parka. En je kunt er vlechtjes in leggen.


Misschien een atypisch cadeau, maar toch zeker ook wel iets wat heel erg bij me past, deze oranje vuilnisemmer. Oranje, weet u wel... en eh... om elke dag te gebruiken, tiens.



Omdat ons interieur maar niet gepimpt raakt en er altijd wel wat ruimte is voor meer of anders of vrolijker, zou zo'n plaid hier ook zwaar welgekomen zijn. Knuffelen met Jackje, weet u wel... (En trouwens... Lore van Rose Rouge heeft wel meer dat me kan bekoren... Deze praaaachtige staande lamp, bijvoorbeeld, voor mensen met een praaaaachtige portemonnee.
U zegt? Welke kleur? Drie keer raden!

 
 
 
Nu weet ik niet of u House doctor kent... of Leitmotiv... of het behangpapier van Eijffinger... Daar kunt u ook helemaal niets mis mee doen. En weet je wat ik ook helemaal top zou vinden? Een stukje ijstaart, wat verse chocomousse of wereldvrede.

Reacties

Een reactie posten

Jouw reactie hieronder? GRAAG!

Populaire posts van deze blog

Thee

Wat zou jij hierover denken, oma? Ik heb het me de voorbije dagen heel vaak afgevraagd... Je troostte me vast met gedachten die door mijn overvolle hoofd niet in me opkwamen. Doe wel en zie niet om.  't Is e scheete in e netzak. 't zin blagoajs. En ik zou gelachen hebben om zoveel wijsheid onder jouw grijze haren. Jij zou een kopje thee gezet hebben en je sneed de flan aan. Ik hapte mijn zorgen weg en jij schonk het kopje nog eens vol.

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Boost mijn positiviteit - not.

Ik weet niet echt of ik ook maar een halve seconde getwijfeld heb. Ik vermoed van niet. Ik huiver van keurslijven, opgelegde thema's, iemand die me zegt wat ik moet doen. Als ik mijn beslissingen van de voorbije vijf jaar (en bij uitbreiding de vijf jaar daarvoor ook nog) bekijk, is de rode draad altijd geweest me door niemand iets te laten dicteren. Ik hou niet van uniformiteit, niet van doen wat iemand zegt omdat hij het zo zegt. Ik hou niet van allemaalhetzelfdedragenwantdatisnudemode . Ik kan er niet mee om. Absoluut niet. (U moest mijn hartslag voelen bij het schrijven van dit bericht: bovengemiddeld, ik jaag me op.) Ik hekel commercialisering, ook. Boeken vol zo-doe-je-het-nog-betertips. ( Is het niet goed, dan? Mag het nog van mij zijn, of moet het echt helemaal naar jouw norm, jouw idee, jouw structuur zijn? Heb jij de waarheid in pacht, dan? Ik wil je idee wel lezen, maar verplicht me alstublieft nergens toe!) Dus aan al wie mij de voorbije maand vroeg waarom ik nie...