Doorgaan naar hoofdcontent

De Bak

Sinds vorige week heb ik een haat-liefdeverhouding met niets minder dan De Bak, ook gekend als een hoogrendementscondensatiebrander. De haatverhouding komt vooral door zijn prijs (hoeveel terrassen kun je voor dat bedrag aanleggen? Hoeveel opritten? Hoeveel meters schapendraad koop je daarvoor? Zucht!) én de complete afwezigheid van een hippe look... (Echt! Ik wou op z'n minst de kleur zelf kunnen kiezen, en zou dan vast voor knaloranje met een gebloemde paars deksel gegaan zijn..)

U merkt dat ik mijn geld liever aan andere -lees: in het oog springende- projecten had gegeven, maar plots was de nood hier erg hoog en de redding kwam in de figuur van Guido, de hoogrendementscondensatiebranderinstallateur...  Een aangename mens, die er in drie werkdagen voor zorgde dat de verwarming nu volledig ende geheel zelfstandig aanspringt, nog voordat we met z'n allen opstaan. Basiscomfort, quoi... En we horen hem niet en we ruiken hem niet... Luxe!

De liefdesverhouding met De Bak was al bij de levering duidelijk:  hij was verpakt in een doos die schreeuwde om hergebruik... Drakenjager en Lil'Jack hadden een hele poos werk, maar nu spreekt de foto voor zich... want zo'n toffe brandweerkazerne-met-schoorstaan, zo pal in de living, wie wil die nu niet?! (Zucht....)

U bent welkom voor een speelsessie. Vergeet uw brandblusapparaat niet!


Labels

Labels:

Reacties

Een reactie posten

Jouw reactie hieronder? GRAAG!

Populaire posts van deze blog

Thee

Wat zou jij hierover denken, oma? Ik heb het me de voorbije dagen heel vaak afgevraagd... Je troostte me vast met gedachten die door mijn overvolle hoofd niet in me opkwamen. Doe wel en zie niet om.  't Is e scheete in e netzak. 't zin blagoajs. En ik zou gelachen hebben om zoveel wijsheid onder jouw grijze haren. Jij zou een kopje thee gezet hebben en je sneed de flan aan. Ik hapte mijn zorgen weg en jij schonk het kopje nog eens vol.
8 reacties
Meer lezen

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...
6 reacties
Meer lezen

Boost mijn positiviteit - not.

Ik weet niet echt of ik ook maar een halve seconde getwijfeld heb. Ik vermoed van niet. Ik huiver van keurslijven, opgelegde thema's, iemand die me zegt wat ik moet doen. Als ik mijn beslissingen van de voorbije vijf jaar (en bij uitbreiding de vijf jaar daarvoor ook nog) bekijk, is de rode draad altijd geweest me door niemand iets te laten dicteren. Ik hou niet van uniformiteit, niet van doen wat iemand zegt omdat hij het zo zegt. Ik hou niet van allemaalhetzelfdedragenwantdatisnudemode . Ik kan er niet mee om. Absoluut niet. (U moest mijn hartslag voelen bij het schrijven van dit bericht: bovengemiddeld, ik jaag me op.) Ik hekel commercialisering, ook. Boeken vol zo-doe-je-het-nog-betertips. ( Is het niet goed, dan? Mag het nog van mij zijn, of moet het echt helemaal naar jouw norm, jouw idee, jouw structuur zijn? Heb jij de waarheid in pacht, dan? Ik wil je idee wel lezen, maar verplicht me alstublieft nergens toe!) Dus aan al wie mij de voorbije maand vroeg waarom ik nie...
10 reacties
Meer lezen