The simple life

"What day is it?" asked Pooh. "It's today", squeaked Piglet.  "My favorite day", said Pooh.

Ik stond maanden- ...wat zeg ik... jarenlang erg sceptisch tegenover Instagram en z'n camouflerende filters. Moet je je leven niet puur en ongefilterd in foto's gieten? Ben jij ongefilterd even zen en als je laat uitschijnen? Gooi jij alle fijne, gezellige, romantische, ontroerende, uitzonderlijke momenten zomaar online? Is jouw dag een aaneenschakeling van topmomenten, feest jij de klok rond, zijn al jouw vrienden altijd zo vrolijk en lach jij écht de hele dag door? Ik haal me zo enkele figuren voor de geest bij wie deze vragen spontaan door mijn hoofd walsen als ik hun account bekijk. In real life zijn zij precies niet zo vrolijk, zij knorren vaak, leggen op alle slakken zout of morren over zaken waar ik niet eens op let.  Wordt jouw eten niet koud als je het telkens vanuit acht hoeken wil fotograferen? Drink jij écht zoveel wijn? Eet je elke keer drie gangen? Is dat wat je mij wil wijsmaken? Denk je nu echt dat ik dat wil geloven? Er zit al eens wat gepoch in ook... F

Denkend aan Holland zie ik breede rivieren traag door oneindig laagland gaan, rijen ondenkbaar ijle populieren als hooge pluimen aan den einder staan; en in de geweldige ruimte verzonken de boerderijen verspreid door het land, boomgroepen, dorpen, geknotte torens, kerken en olmen in een grootsch verband. De lucht hangt er laag en de zon wordt er langzaam in grijze veelkleurige dampen gesmoord, en in alle gewesten wordt de stem van het water met zijn eeuwige rampen gevreesd en gehoord. (Hendrik Marsman, 1934) Dat we hier om het meest gek zijn op Nederland, mocht vroeger en nog vroeger  en in de prehistorie  al blijken. Dat heeft vooral met  mijn geromantiseerd beeld van het land en zijn bewoners te maken, herinneringen aan lang vervlogen tijden, met een oma die al even graag drop at en even graag softijs sneukelde. Nu komt daar de korte afstand als topprioriteit bij, want Het Nest vraagt bij het oprijden van de brug naar de

En op een dag neemt je glimlach alles over...

  Op de heetste dag van het jaar parelde de liefde in druppels op hun voorhoofd. Met raak gekozen woorden en tot de verbeelding sprekende muziekjes beloofden ze een leven lang voor mekaar te zorgen. Het geluk spatte van hun gezichten en ze dansten vol vertrouwen de toekomst in.

Mijn woorden zijn nog lauw of er kan al iets half van de bucket list   geschrapt worden. We kozen  met z'n allen boeken in de bib. Een moeilijke kwestie: schipperen tussen bereikte AVI-niveaus, inhoudelijke uitdagingen die misschien net iets te moeilijk zullen blijken en boeken waar we gewoon zin in hadden. Omdat de flap er zo gezellig uitzag, omdat er een Lego-Jay op stond of omdat de titel zo lekker bekte. En heel vaak -lees: het meest van al- omdat er héél veel prentjes tussen de letters stonden. Wat er ook van zij, toen we thuiskwamen klonk de stilte plots oorverdovend en wie iets durfde te zeggen werd ofwel straal genegeerd ofwel boos tot stilte gedwongen... Toen de zon wat zachter werd en het licht wat milder over de pagina's viel, verhuisden we -met onze boekjes- naar de tuin. In stilte. Gefocust. Elk van ons in een ander verhaal. Tegen zessen had ons meisje haar eerste vakantieboekje uit, net als de mama. Gebeten door de leesmicrobe, daar is mevrouw Claeys

Na een aanloop van deliberaties, rapportjes, rapportbesprekingen, afscheidsetentjes, nog wat afscheidsetentjes en een afscheidsdrink waar geen eind aan leek te komen, doken we woensdag kopvoorwaarts de vakantie in. Decompressie. Rust en dutjes. Zonovergoten uitstapjes. Terrasjes. O, en rust! Omdat mijn kont even smal als stilzittend is (NOT!) , staat er toch nogal wat op het to do-lijstje. Concreet en/ of abstract. Check It. - In zee zwemmen. In mijn Esther Williams. Strak plan om strak te worden. (In gedachten duik ik de golven in, om er een kwartier later en twee maten lichter weer uit te komen, over het strand paraderend, zo zonder pareo). - Een berg beklimmen. Afzien en puffen, ik zie het zo al voor me... Voldoening als je de top bereikt... Het mag eh... de Kosmos zijn. - Indisch eten. Veel te lang geleden. Hot! En nu ik erover nadenk ook zeker eens Thaïs. En Grieks. Geen zorgen, verspreid over verschillende dagen... of toch zeker maaltijden. - Connie Palmen herlezen. I.M en