Doorgaan naar hoofdcontent

Herinnering aan Holland



Denkend aan Holland
zie ik breede rivieren
traag door oneindig
laagland gaan,
rijen ondenkbaar
ijle populieren
als hooge pluimen
aan den einder staan;
en in de geweldige
ruimte verzonken
de boerderijen
verspreid door het land,
boomgroepen, dorpen,
geknotte torens,
kerken en olmen
in een grootsch verband.
De lucht hangt er laag
en de zon wordt er langzaam
in grijze veelkleurige
dampen gesmoord,
en in alle gewesten
wordt de stem van het water
met zijn eeuwige rampen
gevreesd en gehoord.

(Hendrik Marsman, 1934)

Dat we hier om het meest gek zijn op Nederland, mocht vroeger en nog vroeger en in de prehistorie al blijken. Dat heeft vooral met  mijn geromantiseerd beeld van het land en zijn bewoners te maken, herinneringen aan lang vervlogen tijden, met een oma die al even graag drop at en even graag softijs sneukelde.


Nu komt daar de korte afstand als topprioriteit bij, want Het Nest vraagt bij het oprijden van de brug naar de autosnelweg hier in Vlamertinge steevast "of we er al zijn" en "wanneer we gaan stoppen om te eten". Dichtbij, dus. Lekker. Gezellig. En mooi... Mooi!


Omdat ik het maximum aan entertainment onderweg eruit wou halen (en ook een beetje omdat ik de Kennedytunnel koste wat het kost wou vermijden... *bloos*), reden we via Sas van Gent - Terneuzen - Westerscheldetunnel (6 km kinderplezier!) - Goes  door Zeeland naar Delft in Zuid-Holland. Een prach-tig stukje natuur, rustige wegen en het gevoel alsof je zo'n halve meter boven de snelweg suist... zo vlot! (Dat we in Rotterdam plots over een achtvaksbaan snorden, met bezwete oksels en het hart in de keel, vergeet ik selectief, want bij de terugkeer ging het ge-wel-dig goed en kroonde ik mezelf tot Queen of the Roads. Ahum.)  Ik kon onmogelijk niet aan het gedicht van Hendrik Marsman denken, en bijgevolg ook aan Luc, die me deze parel ooit uit het hoofd liet leren. (Ik zei het toch? Levenslessen!)


Genoten, dus, om een hele week in 1 woord te gieten. Met een hoofdletter G. 


Reacties

  1. Prachtig gedicht. Helemaal waarom ik ook zo van Nederland hou. (en ook van Jan, Jans en de kinderen, de hagelslag van De Ruijter, de oude afleveringen van Bassie en Adriaan, de pannenkoekenhuisjes,..................)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Jouw reactie hieronder? GRAAG!

Populaire posts van deze blog

Bedankt, verwenner!

De fijnste schoolweek van 't jaar zit erop. Echt. Genoten heb ik. Ge-no-ten. Waarvan? De verwenweek. De watte? De verwénweek. Het concept is even eenvoudig als geniaal. 1 Schrijf je in. Noteer net en duidelijk je naam. 2 Wacht enkele dagen af. Bijt niet op je nagels. 3 Ontvang een stiekempjestopsecretgeheim briefje in je vakje met daarop de stiekempjestopsecretgeheime naam van de persoon die jij de komende week zal mogen / moeten verwennen. Bij mij was het van mogen , want ik had Mattias Derycke geloot. Ik geef toe, zonder expliciet te zijn en namen te noemen: er lopen onaangenamer typen op ons SVC rond. Zeker als je ze hypothetisch gezien zou moeten verwennen... Ik werd zelf extreem aangenaam verwend, maar tastte tot donderdag nog in het duister over wie die geheime weldoener dan wel was. Dat het een man was, stond vast... Wie denkt er anders aan om mij, geheelonthoudster,  van  een Duvel te bedienen? Maar wie. Wie, o, wie?! Na een aantal fijne attenties voo

Thee

Wat zou jij hierover denken, oma? Ik heb het me de voorbije dagen heel vaak afgevraagd... Je troostte me vast met gedachten die door mijn overvolle hoofd niet in me opkwamen. Doe wel en zie niet om.  't Is e scheete in e netzak. 't zin blagoajs. En ik zou gelachen hebben om zoveel wijsheid onder jouw grijze haren. Jij zou een kopje thee gezet hebben en je sneed de flan aan. Ik hapte mijn zorgen weg en jij schonk het kopje nog eens vol.

Venetiaans blond

Niets is wat het lijkt... Bedankt, Mia!