The simple life

Soms heb je écht niet veel nodig...

Een schop onder de kont, meer heb ik meestal niet nodig om 'mijn plicht' te doen. De afwas. Vier toetsen om te verbeteren. Glas naar de container brengen. Het terras vegen. Enfin, de was en de plas, quoi... Alleen als het erom gaat mijn kont te moven -zoals in: een rondje van de piste lopen,  een kilometer zwemmen, met de fiets naar 't werk- is die schop niet genoeg... Ik raak er maar niet aan toe om mijn kont op te heffen en in mijn sportschoenen te glijden (Vier paar. Keuze genoeg.) Tijd voor de grove middelen... Vandaar dat ik het voorbije weekend compleet loos ging en een beetje oververhit door de Indian Summer verklaarde dat ik nog wel eens een kwarttriathlon zou willen doen. What was I thinking? Wordt vervolgd. (Haha. Misschien .)

Wél néééén! Wij mochten helemaal niet naar de première van die Playmobil super 4! En néééééén! Wij testten geen vijftien soorten Pritt uit! En toch zijn we gelukkig! En toch blijft de wereld draaien! *Zo! Het is eruit! Big relief!* (En ik hou mijn hart vast als we straks weer gezamenlijk onze positiviteit moeten boosten... Ik bén positief! Check de zinnen hierboven!) p.s. Voor wie twijfelt: er is hier ook géén Playmobil give-away. Ik herhaal: wij geven hier géén Playmobil weg. (Wel virtuele zoenen en knuffels. Zoveel je maar wil. Echt.   Mwwwaaaah !)

Ik heb het er  eerder al eens over had, en ik blijf verder zwijmelen... Soms wou ik dat ik weer eens 4 was, of ondertussen vier en een half ... Dan bestond de dag alleen maar uit spelen, prutsen, fikkelen, rusten, knoeien en mijn mama testen...

Halfweg september... tijd voor een laatste update van de bucket list die ik voor mezelf opstelde bij het begin van die twee maanden zaligheid...  Ik postte al eens een update , en toen was het lijstje to do's al flink geslonken, maar de twee sportiefste uitdagingen had ik - so me !- een beetje voor me uit geschoven... (lees: dat lopen ontzag ik als de pest, maar je hebt maar beter 1 goed voornemen dan 15 slechte, of zoiets). Al zag ik dat zwemmen in zee dan weer he-le-maal zitten, maar er was niet direct een zee voorhanden, dus daar was er dan weer een praktisch bezwaar... Lieve lezer, de lijst is zo goed als afgewerkt... We sloten de zomer af met een familieweekendje op een camping en het strand van Audresselles, bij een broeierige 30 graden. De zee lonkte en bruiste, de zon brandde en het zicht op de white cliffs of Dover was adembenemend... Dat zwemmen in zee was de kers op de taart die de voorbije zomer was , in mijn hoofd een pièce montée van rodevruchten -, Saint honoré

Vandaag een hele dag de mentale strijd met mijn 4-year-old aangegaan... Hoewel ik echt al wel mijn battles kies, heeft hij er toch enkele gewonnen. Bericht aan mezelf: "Je bent daarom geen slechte moeder". En ook: "Raise your words, not your voice. It is rain that grows flowers, not thunder."

Haj hoooooooooooo! Haj hoooooooooooo! Jaja, we ademen hier nog allemaal met regelmaat, na een eerste schooldag die vlot en routineus verliep. (Echt, 't ging fraai wel dit keer, en ik hou hout vast, maar tot nu toe huilde er nog niemand. Zot.) Op dag twee, die er technisch gezien maar een halve is maar qua werk toch voor een volle telt, dendert het treintje gezellig door. Kaften, ondertekenen, plastificeren en zoeken. Naar drie botervlootjes in één keer (dat wordt smullen, bakken en braden) voor de Franse woordjes, naar twee grappige gezinsfoto's (miljaar), naar propere drinkpullen, naar een geldbeugel (echt!), sportkousen en reservekledij die vuil mag worden. En naar zonnecrème voor op sportdag. (Maar dat doe ik niet, 't zal regenen). O, en naar zwemkledij, en 't mag geen bikini zijn. Zelfs Drakenjager, de chef van 't spel , is weer tot de orde van de dag overgegaan. Even voorzichtig als enthousiast. Op kousenvoetjes. Het lukt hem wel! Ook de zon is ter