Doorgaan naar hoofdcontent

Bucket list check-up II

Halfweg september... tijd voor een laatste update van de bucket list die ik voor mezelf opstelde bij het begin van die twee maanden zaligheid...  Ik postte al eens een update, en toen was het lijstje to do's al flink geslonken, maar de twee sportiefste uitdagingen had ik -so me!- een beetje voor me uit geschoven... (lees: dat lopen ontzag ik als de pest, maar je hebt maar beter 1 goed voornemen dan 15 slechte, of zoiets). Al zag ik dat zwemmen in zee dan weer he-le-maal zitten, maar er was niet direct een zee voorhanden, dus daar was er dan weer een praktisch bezwaar...

Lieve lezer, de lijst is zo goed als afgewerkt... We sloten de zomer af met een familieweekendje op een camping en het strand van Audresselles, bij een broeierige 30 graden. De zee lonkte en bruiste, de zon brandde en het zicht op de white cliffs of Dover was adembenemend...
Dat zwemmen in zee was de kers op de taart die de voorbije zomer was , in mijn hoofd een pièce montée van rodevruchten -, Saint honoré en chocoladebiscuit. We hebben er keihard van genoten. Echt. Keihard.

U zegt? Dat lopen op de piste? Stond dat niet op het lijstje?
Eh... wel... njah.... 't Is nog niet echt gelukt, maar een mens heeft ook wel eens iets nodig om naar uit te kijken, neen?




Reacties

Populaire posts van deze blog

Thee

Wat zou jij hierover denken, oma? Ik heb het me de voorbije dagen heel vaak afgevraagd... Je troostte me vast met gedachten die door mijn overvolle hoofd niet in me opkwamen. Doe wel en zie niet om.  't Is e scheete in e netzak. 't zin blagoajs. En ik zou gelachen hebben om zoveel wijsheid onder jouw grijze haren. Jij zou een kopje thee gezet hebben en je sneed de flan aan. Ik hapte mijn zorgen weg en jij schonk het kopje nog eens vol.

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Boost mijn positiviteit - not.

Ik weet niet echt of ik ook maar een halve seconde getwijfeld heb. Ik vermoed van niet. Ik huiver van keurslijven, opgelegde thema's, iemand die me zegt wat ik moet doen. Als ik mijn beslissingen van de voorbije vijf jaar (en bij uitbreiding de vijf jaar daarvoor ook nog) bekijk, is de rode draad altijd geweest me door niemand iets te laten dicteren. Ik hou niet van uniformiteit, niet van doen wat iemand zegt omdat hij het zo zegt. Ik hou niet van allemaalhetzelfdedragenwantdatisnudemode . Ik kan er niet mee om. Absoluut niet. (U moest mijn hartslag voelen bij het schrijven van dit bericht: bovengemiddeld, ik jaag me op.) Ik hekel commercialisering, ook. Boeken vol zo-doe-je-het-nog-betertips. ( Is het niet goed, dan? Mag het nog van mij zijn, of moet het echt helemaal naar jouw norm, jouw idee, jouw structuur zijn? Heb jij de waarheid in pacht, dan? Ik wil je idee wel lezen, maar verplicht me alstublieft nergens toe!) Dus aan al wie mij de voorbije maand vroeg waarom ik nie...