The simple life

Mothers of little boys work from son up till son down. Lees: vanaf kwart na vijf.

Dat zonnig zijn waarover ik het laatst had, dat liep de laatste tijd niet echt van een leien dakje. Ik merk in heel veel dingen dat ik niet altijd de Soet ben die ik in mijn hoofd het liefst zou willen zijn: niet de zorgeloze mama, niet de vrolijke vrouw-van, niet de optimistische vriendin en niet de (ge)motive(e)r(en)de collega. Ook niet de positieve zus of dochter. Erg. Enfin, ik lijk iemand anders te worden, iemand die ik in mijn hoofd verfoei... Dat had ik vroeger al eens gehad, zij het in veel ergere mate, zo erg zelfs dat ik het niet meer helemaal alleen kon oplossen, maar bon, een mens denkt dan dat-ie het nooit meer zo ver zal laten komen en dat gemis en verdriet nooit meer zo groot zullen zijn. Alleen zijn er nu zoveel andere redenen die mijn hoofd doen hangen en de energie uit me zuigen. Tijd voor een gefundeerd actieplan, zoveel werd deze winter duidelijk. Want dat ik het niet meer zo ver zou laten komen, dat had ik aan mezelf beloofd. En ik kan het Het Nest   in het

Zijn het die eerste voorzichtige krokussen, is het die moedige amaryllis of zouden zelfs de cactussen hun werk doen? Ik merk in heel veel dingen dat mijn inwendige barometer weer voorzichtig richting 'zonnig' gaat staan... Na het poederlaagje sneeuw van de voorbije week sloeg de twijfel weer eventjes toe, maar ik nam mezelf voor alleen nog zon in mijn hoofd toe te laten... De Soetmobiel heeft een eigen voorraadje luistercd's en de voorbije weken bleek 'De griezels' van Roald Dahl één van de favorietjes van het Nest te zijn... Het bevat één van mijn allerliefste passages aller tijden... " Mevrouw Griezel was lelijk. Dat was niet altijd zo geweest... maar ze had zulke negatieve gedachten dat haar gezicht elk jaar een beetje lelijker werd. Bij elke gemene gedachte werd ze lelijker en lelijker en lelijker.  Wie positieve gedachten heeft, kan niet lelijk zijn. Nooit. Zelfs al heb je een haakneus, een pukkelkop of de grootste konijnentanden: wie mooie ged

Winter De sterren wintertintelen  en de maan  doorschijnt de melkwegnacht.  Het kraakt van sneeuw op de aarde  waar ik ga,  een nieteling, een adem wit,  een ademdamp van liefde en poezie. Ida Gerhardt, uit De Hovenier Van Gorcum, Assen 1961

We houden hier al 17 jaar dagen zonder vlees , en de laatste tijd komt zelfs mijn jeugd af en toe in de potten roeren, maar ik geef grif toe dat het ene gerechje heel wat lekkerder, nesser en frisser smaakt dan het andere... Salaa is ook maar... eh... salaa. Ik kan nochtans echt genieten van een hele dag nadenken over wat ik 's avonds zal koken, hoe ik de groenten op smaak zou kunnen brengen en hoeveel dagen ik daar dan van zou kunnen smullen... Ik moet u teleurstellen: de meeste porties-voor-drie-dagen zijn hier vaak toch al na anderhalve (soms twee) dagen op... Meeproeven zit er niet vaak in... Ik ben een smulpaap en daar ben ik trots op. Daarnet maakte ik een geweldig lekkere klassieker klaar: hutsepot met gourmetseitan. Dat pruttelt zo lekker, dat smelt in je mond en dat smaakt gewoon zaaalig. Je kan mij rollen. Echt.

J'ai déposé mes armes  a l'entrée de ton coeur sans combat  et j'ai suivi les charmes  lentement en douceur quelque part là -bas  au milieu de tes rêves  au creux de ton sommeil dans tes nuits  un jour nouveau se lève  à  nul autre pareil mais tu sais depuis....  Tout l'or des hommes  ne vaut plus rien...  si tu es loin de moi  Tout l'amour du monde ne me fait rien  alors surtout ne change pas.  C. Dion

Zolang januari niet voorbij is, lijkt nieuwjaren helemaal ok. Het maakt de organisatie van   nieuwjaarsfeestjes zoals wij die kennen -lees: met ruim 40 nonkels, tantes, neven, nichten, kinderen en aangetrouwden- praktischer en makkelijker te organiseren. Sinds drie jaar komen we dus samen de laatste zondag van januari en sinds deze week zijn er daar ook dennenappeltjes uit de frietpot bij. (Dat laatste is een niet onbelangrijk verkregen recht van de kleinkinderen, in loving memory van oma, die dat ook elk jaar klaarmaakte met Kerstmis én Nieuwjaar. Haar kinderen probeerden het 2 jaar met ovenkoeken en pistolets, maar dat was buiten het volgende nageslacht gerekend... We kwamen, zagen én overwonnen: de traditie werd in ere hersteld en kon op jeugdelijke bijval rekenen. ) Er lagen dit jaar her en der fotoalbums verspreid... een throwback naar de goeie slash oude tijd. Wij moesten erom lachen. Omaatje vast ook.