Af en toe steel ik eens een shopmoment op zaterdagnamiddag, maar met een proefwerkenregeling die mij extreem gunstig gezind was moest ik vorige week niets illegaals doen: ik kon gewoon een héle vrijdag los gaan... Hop, naar Brugge!
In mijn hoofd zag ik de dochter al in een neplederen fraksje en ik had Jack beloofd nieuwe sneakers te kopen voor Rollebolle, dus ik had oorspronkelijk wel een missie... maar ook een focus die wat pingpongde. In de voormiddag probeerde ik écht wel mindful en vriendelijk mijn aandacht terug te brengen naar de basismissie, in de namiddag leek het meer op freewheelen en had ik vast deugd gehad van een pilletje rilatine. (Om maar te zeggen dat ik mijn missie half vervulde en aanvulde met ... eh... jah... laat het ons occasionele aankopen noemen, musthaves die mij vanuit het winkelrek riepen. En de lokroep... jah... ik ben ook maar een mens, hé!)
Ik wist op voorhand al dat het thuisfront me zou vragen of ik toch zeker ook wel iets voor mezelf had gekocht, en wie mij kent, weet dat ik het thuisfront niet graag wil teleurstellen. Iets met kansen grijpen en jezelf iets geen twee keer laten zeggen. Of zo.
Om een lang, lekker, ontspannend verhaal ietwat in te korten: het lederen fraksje kwam er niet, wegens lentecollectie (wtf) , maar de sneakers wél. En omdat schoentjes ook maar schoentjes zijn, stak ik ook zijn billen in 't nieuw. En zijn buikje. (Voor wie zich plots instant zorgen maakt om Quinn: ze zal niet in haar blote kont naar school moeten... Contentement!)
Lunchen gebeurde dit keer aan de lange tafel van Le Pain Quotidien ,in het gezelschap van 2 bloedmooie mannen die overduidelijk een gezellig koppel vormden én gezellig een kater deelden...
,,, en ik vond achteraf dat ik een chocoladetaart verdiend had, bij les tartes de Françoise. Het was er één voor 4 personen. Ik heb hem royaal gedeeld.
In mijn hoofd zag ik de dochter al in een neplederen fraksje en ik had Jack beloofd nieuwe sneakers te kopen voor Rollebolle, dus ik had oorspronkelijk wel een missie... maar ook een focus die wat pingpongde. In de voormiddag probeerde ik écht wel mindful en vriendelijk mijn aandacht terug te brengen naar de basismissie, in de namiddag leek het meer op freewheelen en had ik vast deugd gehad van een pilletje rilatine. (Om maar te zeggen dat ik mijn missie half vervulde en aanvulde met ... eh... jah... laat het ons occasionele aankopen noemen, musthaves die mij vanuit het winkelrek riepen. En de lokroep... jah... ik ben ook maar een mens, hé!)
Ik wist op voorhand al dat het thuisfront me zou vragen of ik toch zeker ook wel iets voor mezelf had gekocht, en wie mij kent, weet dat ik het thuisfront niet graag wil teleurstellen. Iets met kansen grijpen en jezelf iets geen twee keer laten zeggen. Of zo.
Om een lang, lekker, ontspannend verhaal ietwat in te korten: het lederen fraksje kwam er niet, wegens lentecollectie (wtf) , maar de sneakers wél. En omdat schoentjes ook maar schoentjes zijn, stak ik ook zijn billen in 't nieuw. En zijn buikje. (Voor wie zich plots instant zorgen maakt om Quinn: ze zal niet in haar blote kont naar school moeten... Contentement!)
Lunchen gebeurde dit keer aan de lange tafel van Le Pain Quotidien ,in het gezelschap van 2 bloedmooie mannen die overduidelijk een gezellig koppel vormden én gezellig een kater deelden...
,,, en ik vond achteraf dat ik een chocoladetaart verdiend had, bij les tartes de Françoise. Het was er één voor 4 personen. Ik heb hem royaal gedeeld.
Ook fan van streepjes!? Joehoe! En een hele dag naar Brugge, dat klinkt als muziek in mijn oren!!Ik denk dat het al grote vakantie zal zijn vooraleer ik daar nog eens geraak..
BeantwoordenVerwijderen