The simple life

Het is een héél eind geleden dat ik nog eens wat postte over mijn veggie style of life . Wie het hier een beetje volgt, weet dat ik niet de grootste predikant ben: wat jij of zij of hij eet is meestal 't laatste van mijn zorgen. (Ik heb het wel gehad met mensen die mij van haar noch pluimen kennen, maar als 't woord ' vegetarisch ' valt plots een onweerstaanbare drang voelen mij te ambeteren met afgezaagde vragen genre 'Wateetjijdanzoal?', 'Eneetjekip?', 'Enwaaromeetjeafentoevis?', 'Enisdatdanaltijd?'. Nog minder gemanierde onbekenden denken dat ik aan hen verantwoording moet afleggen. Waarom. Waardoor. Enkelingen spreken meteen ook een waardeoordeel uit. Of ik wel een échte vegetariër ben. Of mijn gedachten wel consequent zijn.   Gastn , ik ken jullie van haar noch pluimen, laat mij eens grust . En.Altijd.Tijdens.Mijn.Eten. Wie mij een beetje kent , weet dat mijn eetmomentjes telkens hoogtepuntjes in mijn bestaan zijn... En.Altijd.

Ik nam vorige week wat vaker de tijd om foto's te nemen, dus 't is weer het moment... voor 7 foto's, 1 week ! De week begon met sneeuw vorig weekend, maar  dinsdag en woensdag proefden we toch al voorzichtig een beetje van de lente... ( Wiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii !) Samen met de courage voelde ik mijn energy level vier trappen stijgen! Omdat Het Nest vandaag schoolfeest viert, had ik vorig weekend niet veel keuze: ik moest en zou door de sneeuw naar Brugge sjezen, op zoek naar een coole outfit voor Quinn.  Die sneeuw bleek een prima excuus voor een namiddagje me-time:   't was heel rustig in de winkelstraten en mijn cheesecake bij lpq smaakte delicieus... Ook op school heb ik deze week gewoon keihard genoten. Zowel tijdens als buiten de lessen kneep ik mezelf enkele keren in de arm ... Dat ik gewoon betaald word om zoveel fijne dingen te (mogen) doen met mijn gasten , dat kan ik niet altijd helemaal geloven... We werkten rond het ontstaan van de democratie en

Het Nest zat gezellig in de zetel toen ik vanmorgen opstond, maar 't was nog te donker om te zien dat het vannacht gesneeuwd had! Ik denk dat de buren in een straal van 16 kilometer allemaal stipt om kwart voor acht wakkergebruld werden. Sneeuw! Sneeuw! Sneeeeeeeeeeuw! Het witte laagje was zo dun dat het bezwaarlijk voor tapijt kon doorgaan, dus moest ik  Jack wel corrigeren... 't was eerder haakwerk... Omdat het ventje geen referentiepunt heeft, temperde mijn opmerking zijn pret niet, en nog geen vijf minuten later stond hij klaar bij het raam. In sneeuwboots... en pyjama. Ik was vooral blij dat ze die boots toch één keer konden dragen, maar dat was buiten Nuno gerekend... Hij vond ze -en ik citeer- "belachelijk om naar 't voetbal te gaan". En zijn vader deed er nog een schepje bovenop door fijntjes op te merken "dat wij hier niet in Alaska wonen". Nu ik de foto's bekijk, moet ik toegeven dat mijn boys misschien wel een beetje overdre

Ik dacht dat ik deze kwestie nog een poosje zou kunnen tegenhouden, maar sinds kort hebben wij officieel allemaal een gsm. Allemaal? Ja, allemaal. 5 gsm's voor 5 mensen. Drakenjager een zwarte. Ik één met eenhoorns. Quinnebol één met bloemen. Nunoboy één zonder SIM-kaart. en Jack één zonder oplader ;-) De goede verstaander begrijpt meteen dat de noodzaak tot een huishoudelijk telefoonreglement zich opdrong. ('t Was hier de voorbije weken een beetje à la folie, ik denk dat je met hun gezamenlijke schermtijd een gemiddelde winternacht kon verlichten.) Sinds woensdag zit er daar dus een systeemtje in. Iedereen blij! (Behalve de kinders.)

U heeft er een poos op moeten wachten, want het is ondertussen al een kleine maand geleden dat ik u een nieuwe reeks beloofde... Fijne momentjes, vastgelegd met mijn Fuji Instax Mini 8 . 't Is niet dat ik nog geen fotootjes nam, maar ik heb toch een beetje moeten wennen aan de (licht)instellingen en de handhave van mijn roze kodaksje. De tegenvallende resultaten vielen in 2 categorieën te sorteren: 1: Te donkere foto's (lees: je zag dat er in de verte iemand iets tofs aan 't doen was, maar wie die toffe gasten waren, was een raadsel, en ze konden net zo goed poedelnaakt of met hun rug naar je zitten of hun middelvinger opsteken, geen mens ging er wat van zeggen.) 2 Onduidelijke foto's (lees: je zag witte tegels met donkere voegen, maar 't konden net zo goed plafondplaten of wandfaiencen zijn, laat staan dat je de familie Demette in de verte zag poseren voor de anniversaire van marraine Marie-Noëlle. Jammer. En zonde. ) 't Is niet dat er in januari ni