Doorgaan naar hoofdcontent

Was!

Ik val maar meteen met de deur in huis... Schrik niet, lieve schatten - want 't gaat hier nu opeens over huishoudens en huishoudkunde - maar ik ben smoorverliefd op mijn nieuwe wasmachien!

Ik zie u kijken, maar lees vooral verder, want ik ben niet plots in een huiswijf veranderd, maar ik ben toch echt wel heel lyrisch  over mijn nieuwe aankoop...  't is goed gerief en dan kan ik me daarin toch wel meer dan gemiddeld verliezen...

 Onze nieuwe beauty verdraagt 9 kilo vuile Demettoswas. U leest het goed: 9 kilo! Snel omgerekend is dat het gewicht van een dikke huiskat, 4 à 5 broden, een hoop turnzakken of een hele familie knuffelberen. Apart, hé, we moeten ook niet helemaal overdrijven. En het in- en uitladen is de helft van het plezier! (Tussen ons gezegd en gezwegen: ik zou de verse was uitladen en meteen weer in de trommel stoppen, gewoon voor 't plezier. En omdat die mama's in reclamefilmpjes op tv dat ook doen... En dan ruik ik eraan en scheurt mijn mond bijna van 't lachen, net zoals bij die tv-madams. Echt hé, de was is soms veel meer dan alleen de was!)

9 kilo, hoeveel jeansbroeken zijn dat eigenlijk? En hoeveel T-shirts? Hoeveel voetbaltenues? Hoeveel -kousen? Hoeveel modderhanddoeken kan ik in die trommel laden? 
Zulke heerlijke experimentjes, zeg, ik hou mezelf de voorbije dagen echt urenlang in stilte bezig! Misschien moet ik aan een excelletje denken om mijn bevindingen in bij te houden...

Madame liet -zoals het een echte diva betaamt- wel een beetje lang op zich wachten, maar drama's zoals hieronder hebben we gelukkig niet gehad... 


Mocht iemand plezier hebben in de Demettosstrijk die er dus ook per 9 kilo uit rolt, dan mag die zich hieronder of via een PM altijd melden. Ook onderlinge winwinsituatietjes zijn mogelijk... Uw was voor mijn strijk, bijvoorbeeld.
Ik hoor het wel!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Mutsen

 Er bestaan niet zoveel soorten mannenmutsen. Het enige verzoek was dat het geen vrolijke, kleurrijke muts mocht zijn. Geen knalgeel of knalrood en ook geen hemelsblauw. (Dat kleur het verdriet niet weg zou nemen; we dachten het allebei, maar hielden het in ons hoofd.) Die kleur bleek geen probleem... er bestaan echt niet zoveel soorten mannenmutsen: je vindt grijze mutsen, zwarte, donkerblauwe of combinaties van die 3. Ik kon dus snel kiezen en koos 2 zwarte: een effen en eentje met een patroon. (Dat meer kleur het kiezen niet bemoeilijkt zou hebben, bedacht ik, maar ik zweeg stil.) Toen ik de bestelling aan huis ging leveren, sliep hij. Ik sloop op mijn tippen naar binnen en liet de koop op tafel liggen. Een warme verrassing voor als-ie zijn dag weer zou hernemen. Even passen en dan klaar.  Er zijn weinig maten in mannenmutsen: je trekt ze over je hoofd en dan blijven ze zitten. Toch zeker als je geen verband draagt. Dat had ik even niet meegerekend. We weten dus nog niet of...

Venetiaans blond

Niets is wat het lijkt... Bedankt, Mia!