Doodgewone dingen

Doodgewone dingen die mijn hart doen zingen, een lijstje voor 't gemak!

- De geur en het gevoel van vochtig ochtendgras als de zon nog niet helemaal wakker is. 

De achterdeur of de tentrits openen en dan op blote voeten aan 't gras gaan ruiken, daar kan echt niets tegenop. Zo diep inademen, dat je dat gras zelfs in je longen voelt en op je tong kan proeven. Lente in je mond.

- Zachte roze ochtendwolken tussen de tweede week van oktober en ergens halfweg november. 

Die zijn roziger en zachter dan de oranje versie die je vaker op het jaar kan spotten. Je ziet ze ook niet 's avonds, alleen vroeg in de morgen. In een ideale wereld en met een beetje geluk zit je dan net op je fiets ergens tussen de velden waar de mist nog niet helemaal verdampt is. Ik weet zelfs wie dat ieder jaar voor ons regelt. 

- In slaap vallen en eventjes voelen dat je valt. 

Die ene halve seconde gewichtloosheid in die grote leegte die je plots overvalt, en weten dat je daar eigenlijk niets voor moet doen. Ik kijk daar echt naar uit, maar 't gebeurt niet altijd en je kan het ook niet forceren.

- Mijn badkamerkastje opentrekken en weten dat al wat ik bovenhaal bij elkaar past. 

Rituals of Sakura, in al z'n vormen en texturen! Badschuim, doucheschuim, shampoo, bodymilk, handcrème én deo, en perfect bij mekaar passende witte pulletjes. Ik weet nog altijd niet of ik blijer word van de bij mekaar passende kleur of geur. (Er is trouwens ook een decadent dure geurkaars van, maar ik deed die ooit toch eens cadeau aan mezelf en sinds dan weet ik helemaal zeker dat gewone theelichtjes bucht zijn ;-) )

- Ik heb dat ook met Nature box abrikoos, de oranje pullen. Shampoo en conditioner. En dan de hele voormiddag je haar voelen drogen en blijven ruiken. (Of iemand ontmoeten die ook nog nat haar heeft en wéten dat die dat met dezelfde shampoo heeft gewassen. Dan ruik je eigenlijk een beetje hetzelfde.  Mmmmmmm. Call me a freak, I'll deal with it. )

- Een mosgroen T-shirt dat qua kleur perfect matcht met de bloementattoo die eronderuit piept. 

Schoon.

- Uit je bootje springen, helemaal horizontaal proberen te gaan drijven.

 Even het idee van kwallen, garnalen en krabben helemaal kunnen wegdenken. Gewichtloos dobberen op de golven met de zon op je snoet, niets horen en ook niets zien. Dat kan soms behoorlijk sacraal voelen. 

- Dorito's met verse guac die mijn broer zo goed kan maken. 

Zout, zuur en al wat daartussen ligt in 1 hap . Het haar op mijn armen komt daarvan recht. 

- Dat ene moment waarop je opkijkt en merkt dat je je tent perfect opgespannen opgeslagen hebt. Perfecte stormkoorden, piketten netjes op gelijke afstand. De wind ertegen zien slaan en weten dat-ie op geen duizend uren de lucht in zal gaan. Die rust die dan over mij komt, daar kan ik telkens wel enkele maanden mee weg. 

- Daarbij aansluitend: het geluid van je tentrits in de vroege morgen. 

Met een zwaai de zon en de geur van gras binnenlaten en weten dat het nooit beter dan dit zal worden. Dat moment op je harde schijf in je geheugen opslaan en er in december nog eens aan denken. 

- Het velletje van een nieuwe pot pindakaas klakken. 

Er heel secuur voor zorgen dat je mes de kaas niet raakt (controle is key!) en dat de kaas dus gaaf in de pot zit. En dan een gigantische schep pindakaas op je geroosterd stuutje smeren, want dat heb je wel verdiend!

- Lakens die vers van de wasdraad op je bed komen liggen. 

Die geur van verse tuinlucht die dan even in je kamer blijft hangen... mmm! 2 keer stampen met je voeten en voelen hoe fris dat voelt aan je benen. De tweede dag is dat toch hetzelfde niet meer...

- Je zoon in perfect uitgesproken zinnen horen gamen met een Engelsman. 

"Nothing" met een perfect aangeblazen "th" horen zeggen. Contentement. En preus. 

- Op de warmste dag van de zomer, met druipoksels en stinkend naar jezelf  tegen je kinders zeggen: we gaan hier in de winter nog aan denken. 

En daar dan in de sneeuw, tijdens het ijskrabben aan je voorruit, écht aan denken. Blij zijn met seizoenen en beseffen dat het leven sowieso vol extremen zit en dat je ze niet altijd zelf moet gaan opzoeken. 

Doodgewone dingen, ik zou ervan gaan zingen.