The simple life

De laatste aprildag nodigde uit tot het naaien van een aprilvisjurkje , waarmee mijn zonneschijntje de zomer uitdaagt. Amai, amai, amaaaai! Wat een fijne jurk is dit geworden, zeg! Bedankt, Bambiblauw , voor het fijne stofje! Bedankt, Fam , voor de fijne namiddag, het ritsgefikkel en de biaisinitiatie (en voor de appelcake en de chocoladekokostaart... Ssssshhht!). Bedankt, Quinn , voor je toffe reactie. Hier word ik écht content van!

Dieumerci, vandaag even nie!

Wij willen zon... Neenee, wij eisen zon! Er valt niet meer te kiezen. Het geduld is op. De aangetekende brief voor het KMI ligt klaar! O, en onze voetkledij ook...

Dat er post is, wederom, dit keer voor mijn Quinnebolletje! "Ik ben een klein geel visje in een zee van blauw..." Het wordt beslist een K3-jurkje!

'Ik hou van jou helemaal tot aan de maan' zegt Hazeltje en hij doet zijn ogen dicht. 'Dat is ver,' zegt Grote Haas. 'Dat is heel, heel erg ver.' Grote Haas legt Hazeltje voorzichtig in zijn bedje van varens.Hij geeft hem een nachtzoen.'Slaap lekker,' zegt hij. En terwijl Grote Haas dicht naast Hazeltje gaat liggen fluistert hij: 'Ik hou van jou helemaal tot aan de maan - EN TERUG.' Sam McBratney

Dat bij het begin van het naaien een wereld voor me openging, mag duidelijk zijn. Na een half jaar kan ik nu toch wel behoorlijk recht stikken, maar de logica der dingen is me nog niet altijd direct duidelijk. Het ligt hier vol onafgewerkt halfmoois, net-niet-afs maar nu al snoezigs. Doorzetten, Mamasoet, doorzetten! Maar telkens als ik het dreig op te geven, vind ik dan heerlijke stofjes op sites met superkoddige namen als Bambiblauw en Koekepeertje ... Dit heb ik gisteren besteld:     Wie wordt binnenkort verwend? Wie, o , wie?

Liefde is alles is liefde

Nu Jackjes verjaardagsweekend met een kannetje zon werd overgoten, genoten wij met gulzige slokken. Dat je van al dat ravotten wat schmutzig wordt, spreekt voor zich. De zonen spoelden alles van zich af, behalve het kersverse laagje zon. En de getoverde glimlach op hun snoet. Die mogen blijven.

En ik denk bij mezelf: " 't Is een wonderschone wereld."

Een vriend herinnerde me een poosje geleden aan dit glinstersteentje. Ook een leraar, vandaar. Wij van het educatief personeel, houden van ons publiek. En al zeker op vrijdagavond.

Zolang ik mij kan herinneren, en zelfs al héél lang daarvoor... -85 jaar lang, om precies te zijn- was 18 april een Feestdag, met vlaggen en wimpels, hoofdletter, taart, heel veel gezang en lieve woorden. Een dag waarop we samen waren, rond je hingen en je knuffelden. Elk jaar weer. En je genoot, mijn God, je genoot zo. Van je nest, dat elk jaar groeide en bloeide. Van samen zijn. Van een chipje en een glaasje , een pater en een kaasje. Van bloemen die zo half april al helemaal bloeiden, van bomen met knappende knoppen en een vers gemaaid gazon. Van blote benen, nagellaktenen, een dutje in je tuin. Niets van dat, dit jaar. Geen geuren, geen kleuren, geen knoppen. De natuur houdt zich in, het jaar staat even stil. Mijn hart slaat bonzend over. Geen feest, dit jaar, je bent er niet. De lucht om ons geurt stil. Of hoor ik jou daar, oma, in het wijsje van de merel? "Een mooie vogel in de lucht met pluimen, poten en een vlucht en alle kleuren van de

Die eerste lentedag, daar haalden wij het maximum uit! Het begon met het planten van het langverwachte bessenhaagje bij de boomhut, om vogeltjes naar ons tuintje te lokken. Jackje liep wat in de weg, op zoek naar tettingen en hengelend naar aandacht van Hatsjie, die zoveel activiteit zo vroeg op de morgen gewéldig vond... De rest van het dagje verliep rustig, en leverde tafereeltjes op die we de voorbije maanden hevig misten en waarnaar we sinds half oktober al naar smachtten... Méér van dat, véél meer! U merkt het al, aandachtige lezer, Dinonuno is zijn eerste tand kwijt! Feest!

Quinns kinderhand is gauw gevuld, maar toen ze daarnet thuiskwam van een verwenweekend in Brugge, viel haar mond open en drupte kwijl op het nieuwe tapijtje... Haar meisjeskamertje is sinds vanmorgen helemaal af, ze mag er voor 't eerst in slapen! "Mama, het is de mooiste kamer die ik ooit heb gezien!"

De voorbije uren vroeg ik me toch al enkele keren af of we er wel goed aan deden de babyharen van Jackman bij te snoeien. Het lijkt alsof de kapster samen met zijn blonde nekkrullen meteen ook zijn goeie manieren en voornaam gedrag wegknipte! Weg onschuld! Weg knuffelsnoes! U gelooft me niet? U vindt klein Jackje te snoezig voor woorden? Check deze poepzalffoto en hul u voor eeuwig in stilzwijgen!

Het is zover! Het resultaat mag gezien worden. Als dat geen brigang is! Preus, mo preus, mo preus!

Ze worden deze maand allebei 2 jaar, ons Hatsjie en onzen  Jack. Sinds het kakkernest zijn poezenangst overwon en ook niet meer zo algerisch blijkt, is de oeverloze liefde tussen deze twee peuters meer dan zichtbaar. Er wordt geknuffeld en gezoend dat het een lieve lust is... Poeze! Poeoeoeoeze!

Had je 10 miljoen, wat zou jij dan doen? Een feestje bouwen en je geld opdoen. Ik kocht liters limonade, 100 kilo chocolade om aan iedereen uit te delen. Want 10 miljoen gaat vlug vervelen als je ze niet uit kan delen! Dat heeft-ie goed gezien, Gertje Verhulst, want was is nu tien miljoen als je zijn Plopsa-imperium bekijkt? We gingen er vandaag naartoe, met Pietjeheintje en Lynn, Quinnebol en Nunoboy. (Voor die laatste werd onderweg noodgedwongen een pitstop ingelast, gelukkig had hij zijn emmertje bij zich.) U mag eens raden hoeveel dit grapje ons in 't hoogseizoen en zonder lerarenkaart zou kosten... Hou u vast... 146 euroots entree! En dan hebben we nog niets gegeten of gedronken! Een pluchen hond, een huppelend damestrio, kabouters met gespleten mutsen en een clown die niet veel verder dan "Noni noni..." komt. Hoe ik daar zélf niet op gekomen ben!

Stiekempjes hou ik hem in de gaten, mijn fikkelgatje.

Ik zei het hier al, ons huis is volgestouwd. Tijd voor een actieplan, dachten wij. Als we nu eens al het overbodige speelgoed naar boven verhuisden en boven klasseerden? Het plan klonk geweldig, ware het niet dat de slaapkamers ook al volgestouwd zijn met speelgoed dat enkele maanden geleden overbodig leek... Plan B dan maar, en heel wat meer werk... De kamer van Quinnebol wordt piekfijn afgewerkt, met verf en nieuw bed en alles erop en eraan, zodat we het speelgoed kunnen sorteren volgens meisjes- en jongensgerief... De werken zijn bezig. Drakenjager doet zijn best, Mamasoet de rest. Het resultaat zal geweldig zijn... Maar dan moet al dat gesorteer nog beginnen!!!

Gewoon even off the record: ik kan nog altijd een pamper verversen, zelfs van een baby van net geen 6 weken...  Ik ging hem nog eens opzoeken voor een knuffelbeurt én omdat zijn dekentje klaar was. Dat ziet er zo uit: Dit keer met vlieseline en muntgroene badstof. (Well done, Mamasoet!) Nieltje was content, had ik zo de indruk. Vooral van zijn verse pamper.

Drink het zonlicht, wees dan blij Sluit je ogen en droom van mij... Lang, héél lang geleden ben ik met Drakenjager getrouwd: vandaag dag op dag 9 jaar! En omdat tradities er zijn om in ere te houden, zette ik de onze vandaag wederom in daden om. Het trouwkleed werd weer uitgediept, afgestoft, goedgekeurd, bewonderd en gepast (ja, het spant!), het volledige nest dirkte zich op en Drakenjager zette de lens op scherp. "Cheese!" is bij de kleintjes dezer dagen "Kattenpies!" en zo werden we ook dit jaar weer op het gevoelige plaatje vereeuwigd. Het resultaat van de shoot vindt u hieronder, net als enkele plaatjes uit de oude doos... En nu laat ik u, ik ga wat zetelen naast mijn echtgenoot.

Als je iets heel graag wil en heel zeker weet dat je 't wil, mag je van mij je keuze maken. Wie kiest, verliest, maar dit keer kiest ze goed! Quinn weet het sinds vanmiddag zeker: ze wordt boerin.