The simple life

"Mama, ik wil niet naar school." "Nog één maand, Nuno, en 't is grote vakantie. En trouwens, jij moet nog héél lang naar school, hoor! Je zit pas in de derde kleuterklas." "Zo lang naar school gaan, heb jij dat gemakkelijk overleefd, mama?"

Of zoals Adriaan Roland Holst het eens zo mooi op papier kreeg... Laten wij zacht zijn voor elkander, kind... "Veel liefde ging verloren in den wind, en wat de wind wil zullen wij nooit weten; en daarom – voor we elkander weer vergeten - laten wij zacht zijn voor elkander, kind."

't Zijn smulpapen, mijn kuikens! zwanworstjes boules met véél bloemsuiker pannenkoekjes hespenworst in een rolletje wortels en bloemkool in cocktailsaus banaantjes in plakjes en banaantjes op een stok en donuts... roze

Wij trekken nestjes aan, zo lijkt het wel... Sinds enkele dagen huist in ons straatboompje een koppel grijze duiven. (Ik checkte het even hier , het blijkt om de Colomba Livia te gaan, ook wel rotsduif of stadsduif genoemd. Koddig: grijs met een zwarte streep in de nek.) Hoewel ik een hékel heb aan gevogelte allerhande, vind ik het begluren van die tortels best fijn, vooral omdat ik het zowel uit mijn slaapkamer als vanuit de zetel kan doen. En terwijl je gluurt, doe je niets anders, dus ik word er behoorlijk zen van. Dat kan ik van Jackman niet zeggen, want hij draait helemaal wild als hij de mamaduif of de papaduif of het volledige koppel oudersduiven aan en af ziet vliegen met takjes, takjes en eh... takjes. Opwinding alom! Spanning! U begrijpt vast dat wij hoopvol uitkijken naar de duivenjongen die wij , gemakkelijkheidshalve, tot onze huisdieren rekenen. Bij elke "roekoe" wordt met extreme interesse het gordijn omhoog gerold, om toch maar niets van het spektakel t

 

Een klein beetje ernst is gevaarlijk, en grote ernst is absoluut fataal. Oscar Wilde

Wie is de schrik van elke piraat? Jackman Demetteman!  Wie trekt ten strijde en roeit onrecht uit? Jackman Demetteman! Wie redt zeemeerminnen van gevaarlijke zeemonsters? Jackman Demetteman! Wie brult strijdliederen om elke vijand af te schrikken? JACKMAN DEMETTEMAN!

Hij is een freak en dat weet hij ook. Voetbal is zijn leven en al de rest is detail. De kaartjes voor vandaag waren weken geleden al aangekocht, maar dat dit dé beslissende match zou worden, daar konden wij alleen maar van dromen. Dus vertrok hij vanmorgen, op van de zenuwen (en -het moet gezegd- met een volle bak bier) samen met de vrienden naar den Anderlecht . Maar niet voordat hij een paars Clooneykoffietje gedronken had. (Het lot tart men beter niet, nietwaar?) En omdat wij ,thuisblijvers,  geen spelbrekers wilden zijn, tartten wij het lot al zeker niet en stak ik Jackman in zijn paarse pakje (jaja, 't is af en 't is hip en 't zit als gegoten).         Het lot moet content geweest zijn, want de mauve werden kampioen en zopas waaide Drakenjager -moegefeest en dolgelukkig - weer binnen. Wat een verjaardagscadeau!

Houdt u van trappen? Jack wel, en ik vind dat niet erg. Wat ik wel ietwat vervelend vind, is dat ik hem niet helemaal alleen kan laten. Stel dat hij op zijn tanden, voorhoofd, achterhoofd, achillespees of nog iets anders valt...  U begrijpt het: ik verveel me niet, met Pinksteren! Wel probeerde ik de beer op andere gedachten te brengen. U zegt? Dat kan niet, met een tweejarige? Check het filmpje! Maar... eh... hij wou van geen wijken weten!

Ze heeft dat goed gedaan, Anoukje. En wij hebben héél erg genoten. Herkent u dit, bijvoorbeeld? U vindt het origineel beter? Onmogelijk!

Raaaazend druk, beste lezer! Raaaaaazend druk, met mijn hapjes voor Eurosong, vanavond! Emmyemmy komt, en we gaan er zowaar helemaal in vliegen! Wat denkt u, lekker? Veel? Dan moet het lekkerste nog komen! En als Anouk wint, hé, dan eh..., dan... eh... , ja, wat dan, eigenlijk?

Quinnebol is naar Boudewijnpark. Arme snoes.

Het gouden randje dat om Moederdag zat, is verdwenen. Geen groot feest dit jaar. Dat snijdt en ik wil voorlopig geen pleister. Soms ga je maar beter door je verdriet, laat je tranen druppen, zo zonder zakdoek. Blader je weemoedig door albums waar het geluk van afspat. Je beseft dat het niet terugkomt, dat je door moet gaan, maar nog vaak achterom mag kijken. Of omhoog, om eventjes te zwaaien. God - verdomme, Je kunt maar beter goed voor haar zorgen.

Nu ik weer vol goeie voornemens zit (het moet, het moet, het moet), tijd voor héél véél vegetarische gerechtjes, die ik vaak op één van mijn favoriete blogjes vind...en op restaurant, zoals vrijdagavond met Emmyemmy, toen we biologisch gingen smullen in Boergondië . Westouter, dat wel, maar héél erg bourgondisch, hoor! Wat we dan smulden? Gefrituurd blad van paardenbloem, groene bonen met lava in een citroenvinaigrette, een allegaartje van vegetarische warme en koude heerlijkheden en een ver-schrik-ke-lijk lekkere appelcrumble met ijs. Gatverdrie! Smullen! Wat zeg ik? SMULLEN!

Het Songfestival staat echt op de zulle . Geen idee wat de Walen inzenden, maar dat ons Anouk (als in ons Willem-Alexander en ons Maxima) een heerlijk nummer stuurt, staat vast. Een dijk van een song -wat wil je, met Nederland? Birds falling down the rooftops Out of the sky like raindrops No air, no pride If being myself is what I do wrong Then I would rather not be right Hopes turn into fear and with my One wing I can’t fly All I need are trees and flowers and some sunlight Where memories are being made and where the old one dies Where love ain’t lies Bedankt, Anoukje. Bedankt.

Moederdag super mama ze is tof! mijn mama is leuk cool! Quinn Demette, 7 jaar, M oederdag 2013