Omdat september een stinkend dure maand is, nam ik mezelf voor niets, maar dan ook niets voor mezelf te kopen. (Dat mooie paar rode laarzen? Liet ik staan. Dat retro Adidas Originals jack? Kocht ik niet. Die halfhoge sneeuwboots op Zalando Lounge? Nope! Een heerlijk zacht velours huispak? Terug naar het rek! Een mooi leren jasje waar ik nog jááááren mee zou pronken? Toch maar niet.)
Ik hou vol, want belofte maakt schuld, en ik ben er het type niet voor om niet te doen wat ik zeg, al beloofde ik het in principe alleen maar aan mezélf en aan mijn portemonnee. Maar moeilijk dat dat is! Niets kopen! Niets!!!
En toch, als ik mezelf loop te paaien met de idee dat ik die extreem dure septembermaand misschien break-even zal doorkomen (nu nog hopen dat er niet onverwacht één of andere jack-in-the-box opduikt), komt meteen ook het besef dat ik éigenlijk kleren en schoenen genoeg heb, dat ik behoorlijk trots op mezelf ben en dat het énige wat ik met al dat sparen op overbodige uitgaven écht mis, een dinertje met Emmy is.
Dus gisteren, om te vieren dat 3 van de 4 lange septemberweken voorbij waren, smulden wij samen van 't vaderland weg. Straf pikant, o zo lekker. En neen, ik vind dat géén weggegooid geld, want een avondje met Emmy, da's een energieboost waarmee ik weer een hele poos weg kan.
Eh... 't is bijna oktober... Zou ik een hele oktobermaand zonder aankopen voor mezelf kunnen?
Of toch beter niet?
To be continued...
Ik hou vol, want belofte maakt schuld, en ik ben er het type niet voor om niet te doen wat ik zeg, al beloofde ik het in principe alleen maar aan mezélf en aan mijn portemonnee. Maar moeilijk dat dat is! Niets kopen! Niets!!!
En toch, als ik mezelf loop te paaien met de idee dat ik die extreem dure septembermaand misschien break-even zal doorkomen (nu nog hopen dat er niet onverwacht één of andere jack-in-the-box opduikt), komt meteen ook het besef dat ik éigenlijk kleren en schoenen genoeg heb, dat ik behoorlijk trots op mezelf ben en dat het énige wat ik met al dat sparen op overbodige uitgaven écht mis, een dinertje met Emmy is.
Dus gisteren, om te vieren dat 3 van de 4 lange septemberweken voorbij waren, smulden wij samen van 't vaderland weg. Straf pikant, o zo lekker. En neen, ik vind dat géén weggegooid geld, want een avondje met Emmy, da's een energieboost waarmee ik weer een hele poos weg kan.
Eh... 't is bijna oktober... Zou ik een hele oktobermaand zonder aankopen voor mezelf kunnen?
Of toch beter niet?
To be continued...
Gezelligheid troef alweer!
BeantwoordenVerwijderen