Doorgaan naar hoofdcontent

Meneer Nilsson

We hebben sinds kort een tuinvriend (of boomhutbewaker, zo u wil). De sukkelaar moet het voorlopig met een plekje bíj de boomhut stellen, maar als 't sneeuwt mag hij er misschien ook wel in...

Meneer Nilsson verzeilde in onze tuin omdat Quinn hem langs de kant van de weg had zien staan, met zo'n zielig 'gratis'-bordje om zijn nek...
U kunt daarvan zeggen wat u  wilt, maar ik kreeg het ook wel koud en warm toen ik hem daar zo sip kijkend zag vegeteren... Mijn moedergevoel kreeg meteen de bovenhand en na wat gewik en geweeg besloten we hem te adopteren.
(Ik kan het u alleen maar aanraden, zo'n adoptie. De papieren waren snel in orde en je hebt er écht niet veel werk aan... Een aai over zijn bol met een stofslunsje op tijd en stond en meneer is tevreden. En honger heeft hij ook al niet!)


Wie hem wil leren kennen, is altijd welkom in onze tuin.
O, en schrik niet te hard, hij heeft een eendje bij zich.


Reacties

Populaire posts van deze blog

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Mutsen

 Er bestaan niet zoveel soorten mannenmutsen. Het enige verzoek was dat het geen vrolijke, kleurrijke muts mocht zijn. Geen knalgeel of knalrood en ook geen hemelsblauw. (Dat kleur het verdriet niet weg zou nemen; we dachten het allebei, maar hielden het in ons hoofd.) Die kleur bleek geen probleem... er bestaan echt niet zoveel soorten mannenmutsen: je vindt grijze mutsen, zwarte, donkerblauwe of combinaties van die 3. Ik kon dus snel kiezen en koos 2 zwarte: een effen en eentje met een patroon. (Dat meer kleur het kiezen niet bemoeilijkt zou hebben, bedacht ik, maar ik zweeg stil.) Toen ik de bestelling aan huis ging leveren, sliep hij. Ik sloop op mijn tippen naar binnen en liet de koop op tafel liggen. Een warme verrassing voor als-ie zijn dag weer zou hernemen. Even passen en dan klaar.  Er zijn weinig maten in mannenmutsen: je trekt ze over je hoofd en dan blijven ze zitten. Toch zeker als je geen verband draagt. Dat had ik even niet meegerekend. We weten dus nog niet of...

Venetiaans blond

Niets is wat het lijkt... Bedankt, Mia!