Doorgaan naar hoofdcontent

tafels/ -elen

We houden hier sinds enkele maanden van Cap'tain Winokio, vooral als hij in 't Frans zijn best doet... Best handig, zo'n mondje Frans, zeker met onze Franse neefjes en nichtjes! Het zal je maar overkomen dat je op een Franse zangstonde belandt, of leuker zelfs, een creatief Frans familiefeest, en 't is jouw beurt om het volgende chanson in te zetten! Imagine-toi !
Ewel, op zo'n moment zal Het Nest helemaal niet met de mond vol tanden staan, want het betere Franse kinderchanson behoort sinds kort tot eenieders repertoire... Frère Jacques, Mon coq est mort, Alouette, Au clair de la lune... ze brullen mee!

Les petits aiment la vie, quoi!

Sinds enkele weken lag er een alternatiefje voor de cd die door de Vlamertingse jeugd uit het hoofd opgezongen wordt, in mijn ogen te blinken. Andere paté, 't is te zeggen... de tafels... Omdat onze verhouding met mathematiek weinig liefdevol is, en zelfs dat een understatement is, en ook een beetje met de moed der wanhoop, kocht ik dit prachtexemplaar daarnet dus ook...

Na een eerste luisterbeurt was ik al serieus tureluut, maar ik zet door.
Wie weet, ken ik ze in 't korte (eindelijk) ook.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Thee

Wat zou jij hierover denken, oma? Ik heb het me de voorbije dagen heel vaak afgevraagd... Je troostte me vast met gedachten die door mijn overvolle hoofd niet in me opkwamen. Doe wel en zie niet om.  't Is e scheete in e netzak. 't zin blagoajs. En ik zou gelachen hebben om zoveel wijsheid onder jouw grijze haren. Jij zou een kopje thee gezet hebben en je sneed de flan aan. Ik hapte mijn zorgen weg en jij schonk het kopje nog eens vol.

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Boost mijn positiviteit - not.

Ik weet niet echt of ik ook maar een halve seconde getwijfeld heb. Ik vermoed van niet. Ik huiver van keurslijven, opgelegde thema's, iemand die me zegt wat ik moet doen. Als ik mijn beslissingen van de voorbije vijf jaar (en bij uitbreiding de vijf jaar daarvoor ook nog) bekijk, is de rode draad altijd geweest me door niemand iets te laten dicteren. Ik hou niet van uniformiteit, niet van doen wat iemand zegt omdat hij het zo zegt. Ik hou niet van allemaalhetzelfdedragenwantdatisnudemode . Ik kan er niet mee om. Absoluut niet. (U moest mijn hartslag voelen bij het schrijven van dit bericht: bovengemiddeld, ik jaag me op.) Ik hekel commercialisering, ook. Boeken vol zo-doe-je-het-nog-betertips. ( Is het niet goed, dan? Mag het nog van mij zijn, of moet het echt helemaal naar jouw norm, jouw idee, jouw structuur zijn? Heb jij de waarheid in pacht, dan? Ik wil je idee wel lezen, maar verplicht me alstublieft nergens toe!) Dus aan al wie mij de voorbije maand vroeg waarom ik nie...