The simple life

Als ik goed kan tellen, ben ik welgeteld 19 dagen op mijn gemak geweest. Zonder voetbal. Want op 10 juli was er de finale van het EK en eergisteren startte de nieuwe reguliere competitie opnieuw... In een huis waar de meerderheid van de bewoners een buitengewone interesse voor de bal heeft, is dat dus wel een issue . Ik moet mij daar geregeld naar schikken: vroeger of later eten, niet te luid babbelen, meejoelen bij een goal en meer zulks. Ik doe dat met plezier, dat spreekt, maar de pauze had wel een poosje langer mogen duren... En al die voetbalgekte levert al eens een toffe foto op...

Een buitenstaander vindt vast dat Het Nest rare gewoontes heeft. - Ze eten hier al vaak voor het ontbijt. (Chips- en koekjeskruimels overal. Ook als ik vanuit mijn bed "Fruit!!!" antwoord op de elke morgen terugkerende vraag "Mogen wij iets eten???"  De weg van de minste weerstand, zoiets.) - Hoewel er drie wasmanden staan met telkens een gewenste inhoudsvermelding (wit!, gekleurd!, donker!) belandt alles op een hoop op de grond. Die hoop wordt -wegens mijn koppigheid om die spullen absoluut niet zelf te willen opvissen- na verloop van tijd deel van het landschap. En als al er iets ligt, waarom zou je er dan niet nog iets op mogen leggen?  Lege manden, maar een hoop wasgoed. - De jeugd fietst, waveboardt en skatet hier binnen . Binnen, zoals in de living, rond de tafel, tussen de zetel en de achterdeur. Zelfs als ik zéstien keer zeg dat het niet mag. - Bij mooi weer speelt iedereen hier binnen. Bij regenweer bouwen ze een kamp. Buiten. Slijk, modder, va

 't Is tijd voor mijn eerste ode, geïnspireerd op de bestseller van  deze dame ... Mijn vake aka paatje  bijt de spits af. Zoveel wijsheid, zoveel lessen! 1 Wie de dingen goed plant, mag op zijn twee oren slapen. Zeker als-ie dat in een excelbestandje doet. Ik ben er nog op geen enkel moment toe gekomen, maar de gedachte dat planning een optie voor de toekomst is, geeft me wel wat gemoedsrust. Er is nog hoop, er zijn nog mogelijkheden. Een plan B. 2 Laat je hoofd niet gek maken door (platte) commerce. Simpel is vaak nog altijd (het) best(e). De bib versus de Standaard boekhandel, bijvoorbeeld. Of schaduwzeilen versus een partytent.  Zelf gemarineerde mosselen versus… (jah, versus wat, eigenlijk?) Versus dure mossels van de viswinkel. 3 Niets is definitief, ook je mening niet. Wees kritisch, en al zeker voor jezelf. Kom los van wat vroeger jouw (enige) waarheid was. Stel alles weer in vraag. Amen to that. 4 Luchtballonnen zijn een absolute garantie op succ

Op een kleine 2 uur rijden van Ieper ligt de Côte d' Opale, één van de fijnste en meest afwisselende kusten van Frankrijk. Elk jaar is Audresselles de bestemming van onze ondertussen legendarisch geworden familieweekendjes, maar ook voor een daguitstapje is deze regio zeker een aanrader, zeker voor wie van authenticiteit, ongerepte natuur en weinig commerce houdt. Om de verjaardag van Emmyemmy met gepaste flair te vieren, besloten we een beetje à la minute in Le Touquet te flaneren. Een picknick, een dessertje, een zonnebad en een beetje strollen  : strak plan! Het was een dagje om in te kaderen: lekker, véél en gulzig.

Als verrassing voor Het Nest had ik bij onze voorbije trip naar Nederland (er komt nog een postje over, ik hoor u wel!) een koffertje gevuld met speelgoedjes die niet veel plaats innamen maar wél veel plezier beloofden: een nieuwe Yahtzee, pingpongbats, opduikringen, een nog in elkaar te knutselen mobiel en nog wat ditjes en datjes. De twee tofste spellen had ik onderaan verborgen: een schatkaartenmaker en een DIY-gezichtenmemory, allebei gekocht bij mijn nieuwe verslaving: Flying Tiger. Twee speeltjes waar wat werk aan is, waar heel wat creativiteit aan te pas komt , wat motorisch niet té uitdagend is én waar ze urenlang zoet mee zijn geweest ... Contentement! De schatkaart kwam goed van pas: wie de schat verborg, mocht het pad op de kaart uittekenen. De anderen zochten. (De meeste schatten waren eetbaar: zakjes chips, drieënhalve appel, een reep chocolade met noten en ook de nieuwe pingpongbats. Die waren een hele dag té goed verstopt, maar hé, daar mopperen we niet over ..

Ik   raakte   sinds lang niet meer zo geïnspireerd als door Lena Dunhams boek ‘Not that kind of girl’, een autobiografisch werkje waarin ze zichzelf op onnavolgbare wijze absoluut niet serieus neemt. De hele Girls-hype van de voorbije jaren/seizoenen was een beetje aan me voorbijgegaan(ik zal het maar aan mijn borstvoeding en daarbijhorende tepelkloven wijten), maar toen ik een halve bladzijde in haar boek gelezen had, wist ik wat Netflix me de komende weken zou mogen serveren. Hoeveel seizoenen zijn er, bij de weg? Bingewatching for the win. Vooral de random volgorde van de hoofdstukken- nu eens ernstig , bitter, wreed en net daarna hilarisch- ,de origineel gekozen thema’s en de zelfspot die tussen de letters druipt zijn   mijn steke . In die mate zelfs dat ik me –is dat plagiaat?- voornam de komende zomerweken door haar te laten inspireren. Het grote hoofdstuk ‘Seks en eerste keren’ sla ik voor uw en mijn gemak over. “x aantal dingen die ik van … leerde” wordt de

Hoeveel geluk hebben wij eigenlijk? Voor de babyborrel van Marceltje-van Liesbet-van Emmy  werden we uitgenodigd op een zalige ijs-, zuivel- en beleefboerderij! Zo midden in het kalverseizoen viel er enorm veel te beleven, maar zelfs als je in voor- of najaar eventjes langs wil gaan kom je ogen te kort... Hoeve 't Alkeveld is een melkveebedrijf met activiteiten voor kinderen. Ze werkten dit creatief en met een knipoog uit en zorgen ervoor dat alles veilig en proper (maar best wel met laarzen!) gebeurt. Wat een ge-wel-dige dag...  En wat een lekkere brunch... Niets dan stralende gezichten!

Het moet vakantie zijn opdat wij hier in actie zouden schieten, dat besefte ik daarnet. Het lijkt alsof de dingen het hele jaar de dingen blijven en ik dan plots, na het rinkelen van de laatste schoolbel, betikketakt ben om het hier allemaal kul-over-konte te zetten en aan de zomerschoonmaak - slash- Grote Opruim te beginnen. Er werd al een kraan gerepareerd, schoolgerief gesorteerd (Alleen dat waar we bijna over vielen, maar 't is al dat!), de was werd weggewerkt (ik telde de manden niet) en de deur van het tuinhuis ( aka het huis van de poes ) kan weer helemaal open. 't Is opgeruimd! Het werkje met het fijnste resultaat was voor Drakenjager en Opa. Zotcontent!

Toen onze opa eerder dit jaar verjaarde, schonken wij hem een gidsbeurt in het Romeins Archeologisch Museum van Oudenburg, vlakbij Oostende. Gisteren flashten we onszelf dus 1700 jaar back  en werden we met z'n allen Gallo-Romeinen. Dankzij onze gids -die zich keigoed aan zijn divers publiek wist aan te passen- leerden we bij over het Romeinse  castellum , het verdedigingswerk dat onze voorouders in de 4de eeuw moest behoeden voor invallen van woeste Germanen. De rondleiding was heel hands-on : we mochten ons verkleden, specialiseerden ons in Romeinse wapendracht en ontdekten welke spelletjes Romeinse kinderen speelden. En omdat we er toen eigenlijk nog niet genoeg van konden krijgen, eindigden we met een heus skelet van een Romeins soldaat.   Als je het RAM met een gids wil bezoeken, reserveer je dit best eventjes op voorhand. Naast een museumbezoek kun je intekenen voor allerlei workshops en proefateliers. (Gouden tip: in het pinksterwe

Lieve schatten, de zomermodus is hier aangezet! Mamasoet gaat niet op haar lauweren rusten: wilde zomerplannen in het hoofd! De komende maanden plan ik jullie hier verslag uit te brengen van mijn culinaire congé (actief en passief, of beter: koken en eten ), vrolijke kinderuitstapjes (genre: to do or not to do ) en af en toe nog een uitsmijter. Stay tuned, zou ik zeggen. Je wil het niet missen.