The simple life

De laatste dagen van dit schooljaar zitten traditioneel propvol creatieve, sportieve, ontsmettende en ontspannende activiteiten. Elk jaar opnieuw besef ik nét te laat dat het jaar er alweer op zit, dat mijn kinders ontzettend gegroeid zijn in hun zijn en kunnen , dat we de schoolpoort enthousiast mogen dichttrekken en het vakantiegordijn nog enthousiaster mogen openschuiven! Dit jaar namen we eventjes meer tijd om afscheid te nemen; Quinn sloot haar tijd op de basisschool af met een slotmomentje voor ouders, juffen en meesters. Wie mij kent, weet dat ik een voorraad zakdoekjes in mijn handtas propte, om voorbereid te zijn op wat komen zou. Wie mij nog beter kent, weet dat ik tegen het einde van de proclamatie door de volledige voorraad heen zou zijn. De schoolcarrière van onze dochter kende vlakke stukken, maar meer dan eens beklom ze hellingen uit het hooggebergte, de ene keer al wat meer in berguitrusting dan de andere. Sommige juffen en meesters reikten haar een musketon aan

Exact een maand geleden vierden we het vormsel van Quinn... De tijd vliegt, maar we genieten hier nog elke dag na! Omdat we met haar eerste communie geen foto's hadden laten nemen én omdat de diva graag eens een échte shoot had gedaan, kreeg ze haar moment de gloire cadeau. Dan hadden we meteen foto's voor haar bedankkaartjes én was ze voor even een echte ster. We namen contact op met Wim , het andere petekind van mijn peter Bertje, en spraken als locatie een prachtig natuurgebied in Loppem af. Het was een frisse, maar klaarlichte morgen... ideaal voor subtiel belichte foto's.  Het resultaat zijn plaatjes waar het contentement vanaf spat. Wim beheerst de kunst om het onvoorspelbare vast te leggen, een glimlach te vangen en ons meisje in zestien seconden zo op haar gemak te stellen dat ze daarna zonder aarzelen haar puurste zelf was. Een echte aanrader, die Wim!  En vandaag is-ie jarig. Gefeliciteerd!!! 

Terwijl ik dit schrijf, heb ik net een uur gestolen. Ge-sto-len. Een fijne collega vroeg me of ik nog een uurtje op overschot had.  Een lésuurtje.  In een klas waar ik wel vijf keer per week kom. NATUURLIJK HAD IK DAAR NOG EEN UURTJE OVER!!  En had ik er geentje over gehad , dan had ik er eentje over gemáákt . Want ná dat gestolen uurtje, was ik sowieso een uurtje vrij... Wie kan tellen, weet dat een gestolen uurtje én een gekregen uurtje samen twéé vrije uurtjes maken.  't Zijn uren van 50 minuten, maar ze voelen als een halve lesweek. Als u 't oké vindt, ga ik nu nog gezellig wat van mijn diefstal genieten!

Lieve schatten Het is hier een beetje trekken en sleuren. Dat is het eigenlijk altijd wel zo tegen het eind van het schooljaar... lessen afwerken, proeven voorbereiden, spreekbeurten beluisteren, powerpointpresentaties goedkeuren, proefwerkplanningen in de gaten houden, proef woord, spreekwoorden in beide richtingen en ga zo maar door. Ik voel me al een poosje uitgeput. Zo moe dat ik een tweede keer nadenk voor ik toezeg voor een date met vriend(inn)en. Zelfs als die op vrijdag valt. Zo moe ook dat ik op zaterdagmorgen nadenk wanneer ik nog een uurtje een uiltje kan knappen. Tussen boodschappen en was uithangen in. Zo moe dat ik luid mopper als de kindjes vragen of ik een appel voor ze wil schillen (en dan schillen ze hem zelf en meteen ook een top van hun vinger en dan moet ik toch uit mijn zetel om daar een plakker op te plakken.) Zo moe dat ik al twee weekends op rij 40 schrijfopdrachten aan de kant schuif omdat ik toch zelf ook het kind niet zou willen zijn dat een verbeterde o