The simple life

Heel soms klinkt iets op de radio wat ik per se tot het einde wil horen... Blij dat de autorit nog lang duurt, met hopelijk nog een rood licht... en als 't echt moet parkeer ik de Soetmobiel langs de kant van de weg om genietend te luisteren... Een lied, een interview, een fijne discussie... Vandaag ging het net zo met dit pareltje van Louane ... Omaatje was plots weer zo dichtbij, ik werd er even helemaal stil van. Je m'en fous si on a peur que je tienne pas le coup Je sais que t'es là pas loin, même si c'est fou Les fous c'est fait pour faire fondre les armures pour faire pleurer les gens dans les voitures. Est-ce que tu m'entends? Est-ce que tu me vois? Qu'est-ce que tu dirais, toi, si t'étais là? Est-ce que ce sont des signes que tu m'envoies? Q'est - ce que tu ferais, toi, si t'étais là? En dan heb je 't clipje nog niet gezien...

Het zou eigenlijk allemaal niet mogen zijn dat ik ondersteboven ben door wat ik lees omdat ik plots weer haarscherp voel dat het waar is en dat dat gevecht tegen de bierkaai er één blijft dat je niet kunt winnen. Ik raap al mijn moed bijeen want het zijn mama's     als ik waarop ze steunen. Empathie staat niet in ieders woordenboek.

Onze meid werd twaalf net voor de proefwerken. Hoera voor het eerste en bah voor het tweede... Omdat twaalf nog net iets anders is dan zes of elf, besloten Drakenjager en ik dat ze een extraatje verdiende, een feest dat 2 dagen mocht duren. Zo komt het dat moeder en dochter vorige week in de vroege ochtend (om 9 uur op een vakantiedag!) met de trein richting Antwerpen spoorden, voor een viersterrenverblijf vol shopping, wellness, lekker eten en gezellig gezelschap. We werden heel erg in de watten gelegd bij Radisson Blu  Astrid, kregen een compleet vernieuwde kamer en smulden van het extreem rijkelijke ontbijt dat het een lieve lust was. Hoewel het niet de eerste keer was dat ik er verbleef, had ik dit keer het gevoel dat dat ontbijt echt verschrikkelijk luxueus en copieus was...  Een aanrader, als je 't mij vraagt!  Het zwembad (met complete wellness en fitness) krijgen ondertussen een volledige make-over, maar wij hadden -lucky us!- nog net het geluk dat we ons volledig

Daarnet is mijn grote heldin overleden. All my plans fell through my hands, they fell through my hands on me. All my dreams it suddenly seems it suddenly seems empty.  Rust zacht, Dolores, je maakte mijn puberteit zoveel draaglijker.

In de kerstvakantie poneerde mijn vriend dat hij vanaf nu alleen nog grijze truien, jeansbroeken en sneakers zal dragen. Een beetje Steve Jobs achterna, maar hipper, want zo is-ie. Sinds het me een beetje lukt om mijn gewicht te bewaren (de feestkilo's denk ik eventjes helemaal weg), merk ik dat ik steeds minder kleren koop. Zonder erom te doen, ziet mijn kast er steeds meer als een capsulecollectie uit... Het matcht allemaal  steeds beter met elkaar. Sober, maar niet saai! Jarenlang kocht ik het ene kleurrijke item na het andere, om dan vast te stellen dat het groen uit de ene jurk niet matchte met het groen uit die gilet (die daar in mijn hoofd helemaal bij paste), waardoor ik weer een nieuw stuk dacht te moeten kopen... Kleur, kleur en nog eens kleur. (En geld, dat mag je er meteen ook bij gaan denken.) Kleurrijk is ondertussen steeds meer zwart geworden - het verstand zal met de jaren komen - en ik probeer met steeds minder kleren rond (...) te komen. De grootste uitdagin

In een grote kartonnen doos op zolder rust de kerstboom. Tijd voor mijn cactuscollectie om me tot eind november op te vrolijken. Januari is niet mijn favoriete maand; goeie voornemens probeer ik zoveel mogelijk te negeren. Ook kleffe nieuwjaarsrecepties laat ik graag passeren. Een hekel aan flauwe cocktailgesprekjes en mensen die zat zijn na anderhalf glas goedkope cava. Het is ook allemaal zo fake als wat: ik wens iedereen het beste toe, echt en heus, maar sommigen zouden deugd hebben van een hongerwinter in Noord-Rusland, zes flesjes Haldol, een grote kurk in hun mond of creatieve hersencellen om hun brein te pimpen. Niet dat ik hen dat vertel, maar in mijn hoofd, hé... in mijn hoofd... Geen goeie voornemens, dus, en alleen oprechte wensen, voor al wie ik in mijn hart draag. U natuurlijk! En u, en u ... en U!