Doorgaan naar hoofdcontent

Een kleerkast waarin alles matcht.

In de kerstvakantie poneerde mijn vriend dat hij vanaf nu alleen nog grijze truien, jeansbroeken en sneakers zal dragen. Een beetje Steve Jobs achterna, maar hipper, want zo is-ie.

Sinds het me een beetje lukt om mijn gewicht te bewaren (de feestkilo's denk ik eventjes helemaal weg), merk ik dat ik steeds minder kleren koop. Zonder erom te doen, ziet mijn kast er steeds meer als een capsulecollectie uit... Het matcht allemaal  steeds beter met elkaar. Sober, maar niet saai!

Jarenlang kocht ik het ene kleurrijke item na het andere, om dan vast te stellen dat het groen uit de ene jurk niet matchte met het groen uit die gilet (die daar in mijn hoofd helemaal bij paste), waardoor ik weer een nieuw stuk dacht te moeten kopen... Kleur, kleur en nog eens kleur. (En geld, dat mag je er meteen ook bij gaan denken.)

Kleurrijk is ondertussen steeds meer zwart geworden - het verstand zal met de jaren komen - en ik probeer met steeds minder kleren rond (...) te komen. De grootste uitdaging is dat het allemaal ook niet te saai mag worden, want zwart, grijs en wit zijn ook maar eh... zwart, grijs en wit, zeg maar. Dus laat ik mezelf ook af en toe wat kaki toe. Als verwennerijtje.
En als je ook nog eens al mijn tierlantijnen van tien jaar geleden weglaat, blijft er steeds minder tralala, en steeds meer Soet over.

"Hoera daarvoor!" hoor ik mijn portemonnee in de verte roepen.
"Hoera daarvoor", denk ik blij, "en 's morgens zestien minuten langer snoozen."





Reacties

  1. Doe je die kleurrijke kleren dan ook weg? Ik koop ook minder kleren, maar vind het niet simpel om oudere kleren weg te doen, zelfs al draag ik ze zelden, of vind ik ze niet meer mooi. Lichte afwijking ja, ik weet het ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Oeioeioei, ik vind dat ook zo lastig... Maar ik pas sinds enkele jaren een truc toe: aan het eind van het seizoen gaan alle kleren in een bewaarzak, tot het volgend jaar.Als ik ze dan weer bovenhaal, beslis ik of ik ze nog ga dragen of niet. Zoniet ... worden ze ... onherroepelijk... weggedaan. In een mand. Waar ze me toeroepen: 'Draag mij! Please, draag mij!' En dan hangt het van mijn karakter af, en van mijn momenten van zwakte... of ik dat kan negeren... Oeps.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Jouw reactie hieronder? GRAAG!

Populaire posts van deze blog

Bedankt, verwenner!

De fijnste schoolweek van 't jaar zit erop. Echt. Genoten heb ik. Ge-no-ten. Waarvan? De verwenweek. De watte? De verwénweek. Het concept is even eenvoudig als geniaal. 1 Schrijf je in. Noteer net en duidelijk je naam. 2 Wacht enkele dagen af. Bijt niet op je nagels. 3 Ontvang een stiekempjestopsecretgeheim briefje in je vakje met daarop de stiekempjestopsecretgeheime naam van de persoon die jij de komende week zal mogen / moeten verwennen. Bij mij was het van mogen , want ik had Mattias Derycke geloot. Ik geef toe, zonder expliciet te zijn en namen te noemen: er lopen onaangenamer typen op ons SVC rond. Zeker als je ze hypothetisch gezien zou moeten verwennen... Ik werd zelf extreem aangenaam verwend, maar tastte tot donderdag nog in het duister over wie die geheime weldoener dan wel was. Dat het een man was, stond vast... Wie denkt er anders aan om mij, geheelonthoudster,  van  een Duvel te bedienen? Maar wie. Wie, o, wie?! Na een aantal fijne attenties voo

Thee

Wat zou jij hierover denken, oma? Ik heb het me de voorbije dagen heel vaak afgevraagd... Je troostte me vast met gedachten die door mijn overvolle hoofd niet in me opkwamen. Doe wel en zie niet om.  't Is e scheete in e netzak. 't zin blagoajs. En ik zou gelachen hebben om zoveel wijsheid onder jouw grijze haren. Jij zou een kopje thee gezet hebben en je sneed de flan aan. Ik hapte mijn zorgen weg en jij schonk het kopje nog eens vol.

Venetiaans blond

Niets is wat het lijkt... Bedankt, Mia!