Doorgaan naar hoofdcontent

7 foto's, 1 week: krokussen

Mijn gsm staat weer bijna vol. Herinneringen die ik graag voor u bundel... voorzien van een streepje commentaar.

De krokuskopjes duiken weer op, waardoor in mijn hoofd meteen "Vakantie" geschreeuwd wordt... Een hele week en een weekend ervoor, wat neerkwam op 9 goedgevulde dagen.

Jack en Lynn leerden zwemmen, waardoor ik elke dag eventjes over en weer naar 't zwembad mocht sjezen. Mocht, want die 2 in de auto horen kwebbelen, dat was telkens weer een plezier...

Er was ook tijd voor grote infrastructurele werken ten huize Los Demettos. Na het ledigen en wegruimen van de kast en het lelijke computertafeltje en met een fris likje witte verf op de muur zijn we weer een grote stap dichter in de richting van onze langverwachte wificorner... (Ooit al eens een kast 10 jaar op dezelfde plaats laten staan zonder erachter te stofzuigen? Geen aanradertje!) Het hout is gekozen, maar over de keuze van nieuwe stoelen breek ik me nog altijd het hoofd... En horen daar dan ook nog eens krukjes bij? #lastig

De lente haalde ik alvast in huis met een ruikertje tulpen... Was dat even buiten die aangekondigde vortex gerekend... Zou het hulpen als ik er ranonkels bij zou zetten?

Verder moest ik de hele vakantieweek strijden voor het behoud van mijn rechten op de tv, want dat gamen wil al wel eens op mijn systeem werken en als ik er geen systeem in zou steken, zouden wij hier systematisch afdwalen richting een systeem dat verre van een systeem is en waar de willekeur regeert. En als er iets is waar ik -inconsequente trees als ik ben- een hekel aan heb, dan is het aan willekeurige willekeur. Systemen for the win, maar als u mij een tip kan geven voor een goed systeem voor de schermtijd van tieners, roep het dan even luid uit, want het zal mij ten zeerste interesseren!
Wat.Een.Struggle.

In de loop van de week ging ik even over en weer naar Rotterdam, maar dat wist u al, en voor we 't wisten was het weer tijd voor het schoolleven in z'n meest gestructureerde vorm: druk, avondvullend en stresserend.

Paasvakantie, ik kijk zo naar jou uit!


 





Reacties

Populaire posts van deze blog

Thee

Wat zou jij hierover denken, oma? Ik heb het me de voorbije dagen heel vaak afgevraagd... Je troostte me vast met gedachten die door mijn overvolle hoofd niet in me opkwamen. Doe wel en zie niet om.  't Is e scheete in e netzak. 't zin blagoajs. En ik zou gelachen hebben om zoveel wijsheid onder jouw grijze haren. Jij zou een kopje thee gezet hebben en je sneed de flan aan. Ik hapte mijn zorgen weg en jij schonk het kopje nog eens vol.

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Boost mijn positiviteit - not.

Ik weet niet echt of ik ook maar een halve seconde getwijfeld heb. Ik vermoed van niet. Ik huiver van keurslijven, opgelegde thema's, iemand die me zegt wat ik moet doen. Als ik mijn beslissingen van de voorbije vijf jaar (en bij uitbreiding de vijf jaar daarvoor ook nog) bekijk, is de rode draad altijd geweest me door niemand iets te laten dicteren. Ik hou niet van uniformiteit, niet van doen wat iemand zegt omdat hij het zo zegt. Ik hou niet van allemaalhetzelfdedragenwantdatisnudemode . Ik kan er niet mee om. Absoluut niet. (U moest mijn hartslag voelen bij het schrijven van dit bericht: bovengemiddeld, ik jaag me op.) Ik hekel commercialisering, ook. Boeken vol zo-doe-je-het-nog-betertips. ( Is het niet goed, dan? Mag het nog van mij zijn, of moet het echt helemaal naar jouw norm, jouw idee, jouw structuur zijn? Heb jij de waarheid in pacht, dan? Ik wil je idee wel lezen, maar verplicht me alstublieft nergens toe!) Dus aan al wie mij de voorbije maand vroeg waarom ik nie...