Doorgaan naar hoofdcontent

Herfstsortietje: Leuven & Mechelen!

Traditioneel is de herfstvakantie het perfecte moment voor een korte getaway, een sortietje met Emmyemmy nog voor de kerstdrukte toeslaat, zo net voor de proeven, de adventskalender, hete ovenhapjes en romige kaaskroketten.

Dit jaar planden we een tweedaagse in 2 (twee!) verschillende Vlaams-Brabantse steden: de treinrit heen spoorde richting Leuven, op dag 2 gingen we stappen in Mechelen. Met de Flairbon, onze trouwe vriend in herfstige tijden.
Op het programma stond zoals altijd lekker en veel, wat zowel op het gezelschap, het eten en de shopping sloeg, in volgorde van belang en evidentie.

Omdat het water in Leuven met bakken uit de hemel viel, lag de klemtoon daar zeker op gezonde voeding, maar we compenseerden het gebrek aan aankopen op dag 2. In Leuven vond de Sint echter al enkele schatten bij De kleine Johannes, en ook de Grasshopper konden we niet zomaar aan ons voorbij laten gaan... Ik kijk nu al uit naar de gezichtjes in de vroege morgen van 11 november!


Die gezonde voeding vonden we bij Greenway - die Thai green curry bowl! - en zeker ook bij la Cantina del coronel, want zo'n zalige Mexicaanse schotel heb ik nog nooit gegeten. Hun guacamole leek op 't eerste gezicht een beetje een verplicht nummertje, maar boy, were we wrong! Ik dacht ook dat mijn fajita's thuis niet te overtreffen waren, maar het zal nu toch wel een hele poos duren voor ik het weer aan zal durven mijn gekluns op tafel te zetten. Bij Emmy stond een stoofpotje in Mexicaanse chocoladesaus op tafel... Need I say more?! 





Na een zalige nacht in boutiquehotel Penta in Leuven en een ontbijt waar we makkelijk een ochtendvullend programma voor hadden kunnen voorzien, namen we de trein naar Mechelen, voor dag 2 vol weelde en contentement. De zon scheen, mét sjaal was het te warm, zonder sjaal was het te koud, maar als je in de winkel bleef was het nét goed!
Mechelen bleek een gezellige verrassing vol originele pop-upshops, gezellige interieurwinkels (Vertelles , een shop met plantenasiel, zeg!) , kinderkleertjes om van te likkebaarden (bij Otters en flamingo's, zou ik de hele boel leegkopen!) en hippe koffieplekjes (Huis van Hoof, met oma's lekkernijtjes! ) te zijn...
Deze hipsters vielen dus gelukkig niet uit de toon.






Een fijne ontdekking, Mechelen, een stad om zeker nog terug te komen!
En toevallig ga ik er voor het werk nu woensdag alweer heen...

Al blijft de portemonnee nu best een poosje dicht... ;-)

Reacties

Populaire posts van deze blog

Thee

Wat zou jij hierover denken, oma? Ik heb het me de voorbije dagen heel vaak afgevraagd... Je troostte me vast met gedachten die door mijn overvolle hoofd niet in me opkwamen. Doe wel en zie niet om.  't Is e scheete in e netzak. 't zin blagoajs. En ik zou gelachen hebben om zoveel wijsheid onder jouw grijze haren. Jij zou een kopje thee gezet hebben en je sneed de flan aan. Ik hapte mijn zorgen weg en jij schonk het kopje nog eens vol.

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Boost mijn positiviteit - not.

Ik weet niet echt of ik ook maar een halve seconde getwijfeld heb. Ik vermoed van niet. Ik huiver van keurslijven, opgelegde thema's, iemand die me zegt wat ik moet doen. Als ik mijn beslissingen van de voorbije vijf jaar (en bij uitbreiding de vijf jaar daarvoor ook nog) bekijk, is de rode draad altijd geweest me door niemand iets te laten dicteren. Ik hou niet van uniformiteit, niet van doen wat iemand zegt omdat hij het zo zegt. Ik hou niet van allemaalhetzelfdedragenwantdatisnudemode . Ik kan er niet mee om. Absoluut niet. (U moest mijn hartslag voelen bij het schrijven van dit bericht: bovengemiddeld, ik jaag me op.) Ik hekel commercialisering, ook. Boeken vol zo-doe-je-het-nog-betertips. ( Is het niet goed, dan? Mag het nog van mij zijn, of moet het echt helemaal naar jouw norm, jouw idee, jouw structuur zijn? Heb jij de waarheid in pacht, dan? Ik wil je idee wel lezen, maar verplicht me alstublieft nergens toe!) Dus aan al wie mij de voorbije maand vroeg waarom ik nie...