Doorgaan naar hoofdcontent

7 foto's, 1 week - congé payé

We zijn de elfde vandaag, en ik ben nog altijd niet in uitslaapmodus! Toch is er echt wel al veel gebeurd en weten we al lang niet meer goed hoe we dat de voorbije 10 maanden toch altijd deden, die ratrace!

De voorbije dagen waren een mikmak, een mengelmoes, een allegaartje of een potpourri van evenementjes en activiteitjes. Ik presenteer ze dan ook hieronder als hutsepot, want we hebben al warmere dagen gehad dan vandaag!

De congé werd ingezet met een barbecue in één van de gezelligste tuinen waar ik ooit kwam, in fijn gezelschap en met heerlijk eten. Midzomernacht met een weekje vertraging, maar 't was het wachten waard!

Omdat wij een érg traditioneel gezin binnen een érg traditionele familie zijn (#not!) houden wij al eens tradities in ere. Feest in 't park is er zo eentje, een feestje dat we niet graag meer zouden missen! En dat wij op diezelfde dag ook nog eens Petermeterdag mochten vieren met Takketa en Bertje, dat maakt het nog zoveel meer een dag met een gouden randje!

Het voorbije jaar was mijn comfortzone al helemaal zoek, en daarom was de stap om nog eens he-le-maal erbuiten te treden eigenlijk niet zo groot meer... Zoooolang al wou ik eens naar Ieperfest, maar alleen is ook maar alleen, en ik had daar toch geen kleren voor, en die muziek was precies ook helemaal niet zo Mamasoet...
Maar dat eten...
Dat éten!
En dus ging ik dit jaar gewoon een keertje proeven. Alles vegan en alles lekker, zeg! Een fotoverslagje van al dat lekkers vind je hier, als je méér zulks wil volgen, is de Facebookpagina van Eva Westhoek een aanradertje. (En doe hen mijn groeten!)

Vorig weekend verjaarde ook mijn machtig metekind! 6 jaar Lucieloes, da's 6 jaar vol pret en plezier! We smikkelden en smulden met ons allen van een reusachtige Nachtwachttaart en het feestvarken was zotcontent en dolgelukkig met al haar geschenkjes en zoveel aandacht...

Omdat Little Jackson nog eventjes zijn furten kwijt kan op kamp, kwam er even tijd vrij voor shopping met mijn tieners... Het had wat voeten in de aarde voor iedereen vond wat hij wou en wat hem stond, maar uiteindelijk was iedereen blij, behalve mijn portemonnee.
Ik kan wél nog altijd mee met hun kledingkeuze, benieuwd voor hoelang nog!

Als afsluiter van deze mikmak een mijlpaal in het jonge leven van boytje Nuno... Vandaag wordt hij 12. Hij noemt zichzelf vanaf nu 'een jongvolwassene', ik vind hem nog altijd mijn klein ventje.
In ons niet zo traditioneel gezin is het mode dat je op je twaalfde een bestemming mag kiezen. Queen Quinn koos ooit voor 4 sterren in Antwerpen, boytje deed niet onder en koos voor Parijs.
We hebben er echt keihard genoten!












Reacties

  1. lcorn23:50

    OOOOOOH, en waar is foto 8 van je seutevriendinnen ;)...?

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Jouw reactie hieronder? GRAAG!

Populaire posts van deze blog

Thee

Wat zou jij hierover denken, oma? Ik heb het me de voorbije dagen heel vaak afgevraagd... Je troostte me vast met gedachten die door mijn overvolle hoofd niet in me opkwamen. Doe wel en zie niet om.  't Is e scheete in e netzak. 't zin blagoajs. En ik zou gelachen hebben om zoveel wijsheid onder jouw grijze haren. Jij zou een kopje thee gezet hebben en je sneed de flan aan. Ik hapte mijn zorgen weg en jij schonk het kopje nog eens vol.

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Boost mijn positiviteit - not.

Ik weet niet echt of ik ook maar een halve seconde getwijfeld heb. Ik vermoed van niet. Ik huiver van keurslijven, opgelegde thema's, iemand die me zegt wat ik moet doen. Als ik mijn beslissingen van de voorbije vijf jaar (en bij uitbreiding de vijf jaar daarvoor ook nog) bekijk, is de rode draad altijd geweest me door niemand iets te laten dicteren. Ik hou niet van uniformiteit, niet van doen wat iemand zegt omdat hij het zo zegt. Ik hou niet van allemaalhetzelfdedragenwantdatisnudemode . Ik kan er niet mee om. Absoluut niet. (U moest mijn hartslag voelen bij het schrijven van dit bericht: bovengemiddeld, ik jaag me op.) Ik hekel commercialisering, ook. Boeken vol zo-doe-je-het-nog-betertips. ( Is het niet goed, dan? Mag het nog van mij zijn, of moet het echt helemaal naar jouw norm, jouw idee, jouw structuur zijn? Heb jij de waarheid in pacht, dan? Ik wil je idee wel lezen, maar verplicht me alstublieft nergens toe!) Dus aan al wie mij de voorbije maand vroeg waarom ik nie...