Sinds ik met mijn nieuwe fiets door de westhoek sjees, heb ik veel meer tijd om te denken. Die ritjes in de open lucht duren enkele minuten langer, de wind waait een tikje harder en mijn humeur is meestal een halve kilo vrolijker dan in de Soetmobiel. (Toegegeven, ik ben een verbale bruut als ik alleen in mijn auto zit. U wil mij niet altijd achter het stuur tegenkomen, maar achteraf spijt mijn stoute mond me wel altijd. Echt waar. En 't gebeurt nu dus toch al heel wat minder vaak. Misschien mag het dan soms wel eens?) Er is 100 meter tot aan het rondpunt en nog eens 150 meter tot aan de spoorweg nodig om het werk uit mijn hoofd te bannen en al de rest is dus pure creatieve winst. Zet er een lentezonnetje, een content muziekje en zo weinig mogelijk tegenwind bij en het hek in mijn brein is van de dam, de gedachtepingpong kan beginnen. Met het risico het 'rijp voor opname'-label te krijgen, deel ik graag enkele van mijn gedachten. Denk er vooral van wat u wil.
Mamasoet hoort, ziet en babbelt