Eén van mijn grootste verslavingen -naast wekelijkse roddelboekjes en dubieuze -websites uitspitten, straffe koffie slurpen in de vroege morgen en de frisse geur van nat gras- is zonder twijfel sjokla.
Sinds ik ergens in de lockdown besliste om een poosje vegan (wuk?! klik!) te gaan eten, eet ik alleen nog zwarte -al dan niet met nootjes, kokos of een zoete dadelvulling, of gewoon als zoete combinatie van de voorgaande. (U merkt het al, "alleen nog zwarte" zegt alleen iets over de kleur en de cacaomassa, no way dat ik mij plots qua hoeveelheid zou beperken ;-)
Mijn hart maakte dan ook een bungeesprong toen ik hoorde dat ik vegan sjokla mocht gaan proeven bij confiserie Jonas, al 10 jaar gespecialiseerd in vegan snoepgoed en sjokla.
Jonas doet alles zelf, van de aankoop van grondstoffen over het smelten, op temperatuur brengen, afkoelen en in vormen gieten tot het verpakken en versturen van zijn eindproducten, vooral naar groothandel.
Je kunt er ook terecht voor workshops en leert er de kneepjes van het pralines maken en sjokla gieten. Dat alles vegan (en dus melk- en lactosevrij) is, vertel ik er voor de volledigheid bij. Dat je daar op gebied van gezondheid nood aan kan hebben, is een mogelijkheid; dat je er heel wat dierenleed mee voorkomt, is een zekerheid.
('t Is zeker niet mijn bedoeling u hier van een vegan bekering te overtuigen.Ieder mens is zelf verantwoordelijk voor wat-ie wel of niet in z'n mond stopt en wat z'n geweten hem daarbij influistert. Maar ik wil er natuurlijk zeker wel eens , zo tussen pot en icetea, met u over van gedachten wisselen. Spoiler alert: zet u in dat geval misschien al maar een beetje schrap. )
Wij mochten daar dus gisteren naartoe, naar Oudenaarde, naar zijn atelier, naar het sjoklawalhalla.
We proefden witte, bruine, zwarte en roze sjokla, vaak gevuld en effenaf superlekker.
We smulden van gevulde farao's met kokos, repen met een zoete vulling, roze hartjes met framboosjes in, maar vooral - tweede bungeejump in dit verhaal!- van sjokladino's in bruin, zwart en wit. U leest het goed: deze juf geschiedenis smulde van snoezige diplodocusjes, knoddige triceratopsen, cute pteranodonnen en zelfs een heerlijk zoete stegosaurus...
Om af te sluiten smolt er nog een t-rex op mijn tong weg, en toen we vertrokken kregen we nog heel wat zoet goud mee naar huis.
Eentje per dag, zo nam ik me gisteren voor,
maar die belofte heb ik vandaag al gebroken ;-)
Op Facebook en Insta kun je de avonturen van Jonas volgen. (Kleine waarschuwing: je krijgt er honger van!)
Omdat Coronaduivels de verkoop van sjokla geen deugd hebben gedaan én omdat Jonas bruist van ideetjes voor nieuwe projecten, organiseert hij ook een crowdfunding. Ben je deze lokale ondernemer genegen, dan kun je hem via deze link een hart onder de riem steken.
Want duurzaam, lokaal, vegan én lekker, daar teken je toch voor?
Reacties
Een reactie posten
Jouw reactie hieronder? GRAAG!