The simple life

Van de ene op de andere dag moest ik haar gezellige gebabbel rond me missen. Bij de koffie, naast me in de zetel, in mijn mailbox, aan de telefoon... Appjes over onze lessen, toen het al lang donker was, babbels over onze drukke nestjes, gemopper over onze mannen, daar konden we wat van...  Ze nam de tijd die al lang op haar stond te wachten en nipte er zachtjes van.  Het beklemmende gevoel dat ik er niet elke dag voor haar kon zijn, viel moeilijk van me af te duwen. Ik kon maar hopen dat ze wist dat ik veel aan haar dacht. Het gemis sneed elke dag een beetje meer, en zoveel dingen zonder haar misten hun fijne glans.  Twee seizoenen later giet ze de dagen al wat zekerder in haar glas, ze weet dat de tijd blijft stromen. Ik geniet voorzichtig van haar weer wat dichter bij mij en snoep van momentjes samen...   Vandaag schonk ze mij een zelfgebundelde, kleurrijke receptenbundel .  Mijn hart maakte een sprongetje!  Laat ons maar af en to...

Wie mij kent, weet dat ik een zoetemondje ben... Ik doe mijn naam dan ook alle eer aan! Op Jacks verjaardagsfeestje én met zijn piratencommunie bestelden we zoetigheid bij Greet van Atelier Hortense , het dessertenwalhalla van Reningelst en omstreken. De keuze is enorm, de presentatie verfijnd en de smaak is hemels... We kozen voor 3 variaties 'cake in een potje', een zalig zoete frietjestaart en als kers op de... eh... tjah... een chocoladetaart met chocolademousse en een lichte toets van framboosjes. Zalig. Eerder proefden we ook al van de cheesecake op zanddeeg met frambozenconfijt en vers fruit. Mo man toch. Gastn, zo lekker!  Maar lekker! Zoooooooo lekker!  Merci, Greet! Pee is: Vergeet  uw toetsenbord niet schoon te vegen, uw kwijl druipt nu vast ook uit uw opengevallen mond.

Onze laatste communie zit erop! Met Hemelvaart vierden we de eerste communie van Jack, onder het motto 'Kapitein Jack vaart feestelijk uit!' Wat bedoeld was als een beperkt themafeestje, groeide uit tot een verkleedpartij was Jackjes (én onze!) mond van open viel. We hadden hem dan ook niet verteld dat alle gasten zich naar zijn thema zouden kleden... Dat de dresscode 'kapitein van de 7 zeeën' zoveel creativiteit in onze gasten zou doen opborrelen, hadden we nooit durven dromen. Er waren kapiteins, matrozen, piraten en zeemeerminnen, er zwom een visje , vergezeld van een vissersmeid en zelfs de garnaalvissers te paard kwamen meefeesten! Jackje kwam, zag en genoot... En wij waren apetrots op onze kleine kapitein!

Het weekend was een potje vol gezellige, zonovergoten momentjes. Op zondagavond slaat de realiteit telkens een beetje terug, maar dit keer kan ik er erg goed tegen. We gaan fijne weken tegemoet, en met de nieuwe sproeten op onze snoeten heeft Het Nest vernieuwde energie... Ik cruisete gisteren met de raampjes naar beneden door het prachtige Heuvelland... op de radio dit machtige nummer... Fijne zondag, fijne week!

Vandaag planden wij een gigantisch feest. Of misschien was 't vorig weekend al. Vast wel. Iedereen zou er zijn. Echt, iedereen, je wou het niet missen. We versierden het hele huis en vergaten ook de tuin niet. De wilde kersenbloesems dwarrelden bij elk zuchtje wind. Moeder natuur zat mee in 't spel...  Sneeuw in de lente, zo waren we 't gewoon.  Wie niets van ons feest wist, zal door onze luide doedelzak wel iets vermoed hebben. We zetten de hele straat af en zongen ons feestvarken wakker met een zelfbedacht verjaardagslied en begeleidden het gezelschap op gitaar, piano en viool. Er waren meer coupletten dan in het origineel en alle verzen rijmden... Het aperitiefje liep uit tot ver na desserttijd. Er waren warme en koude hapjes voor vlees- en champignoneters. Heel veel champignons met boursin, voor iedereen, want wie vlees eet, wilde ze ook.Zakjes chips voor de kleintjes. Een rode en een blauwe box vol. En wortels en bloemkooltjes. Witte worst voor al wie wou, en...

In de meimaand gaan Los Demettos knallen... zo erg zelfs, dat er een planning, stappenplan en aftiklijstje aan te pas kwam... en daar hielden we ons de voorbije dagen vooral mee bezig! Het vuurwerk begint met de eerste congédag die ik ooit in mijn leven néém ... Ik krijg meestal vakantiedagen, zonder dat ik ze vraag... omdat die schoolvakanties gewoon vastliggen. Je hoort me in geen geval lagen, zeker niet, maar eens gewoon helemaal zelf een dag congé nemen omdat je naar het burgerlijk huwelijk van schoonzus en -broer mag, dat zal mij een gewéldige kick geven... De week na dat eerste huwelijk vieren wij hier de eerste communie van kapitein Jack ... met een themafeestje, of wat had u gedacht? Daarvoor zijn de uitnodigingen al verstuurd, en ook de aankleding van de zaal én het bedenken van hapjes, bestellen van het kapiteinsbuffet en dromen over communietaart zit in de eindfase... Iedereen moest ook in 't nieuw, en het mocht zeker ook bij het thema passen... Zeelui aller land...

Hoort u mij vloeken? AAAUW ! Zoveel pijn, niet te doen. Omdat de zon gisteren even uitnodigend als uitdagend op ons terras brandde, trok ik vol enthousiasme mijn bikini aan. Een halfuur later waren de ramen netjes gelapt langs de binnen- en buitenkant, en ook het groen van de achtergevel schrobde ik in eenzelfde adem eventjes proper. (De verbaasde blik van mijn buurvrouw negeerde ik professioneel: in Amerika poetsen ze zelfs hun auto in bikini, mijn ramenpartij kan dus ook wel, zeker?) So far, so good. Propere, blinkende ramen, zonder lekers . Een contente Mamasoet, quoi. Tot vanmorgen. Kon ik plots mijn bed niet meer uit. Schouder- en ruggenwervelpijn, een stijve nek en gevoelloze bovenarm. Lang leve de pijnstillers, mijn kersenpitje en mijn zetelworst . De volgende keer lap ik de ramen weer in lange mouwen en regenbroek. God straft duidelijk meteen. Hij wil vast ook zo'n bikini.