The simple life

Nu de dagen korter, de nachten lastiger, de avonden donkerder en de stemmingswisselingen frequenter worden, proberen we toch nog altijd een beetje het hoofd boven water te houden... Met een Eurosong Autumn Edition , bijvoorbeeld, waar de hapjes en het gezelschap exponentieel belangrijker zijn dan het uiteindelijk gekozen tv-programma. Emmytime en véél hapjes: veel successer kan een recept niet zijn. Mijn inwendige kerstmens maakte de voorbije weken al eens vaker een huppeltje ! De eerste kerstbomen (versierd en al!) duiken op en ik merk dat sweet little Jackson mijn contentement daarover gewoon geërfd heeft. Voorlopig hield ik de knip nog op de portemonnee... benieuwd of ik het nog lang kan volhouden... (Gouden engeltjes! Zachte rendieren! Sneeuwballen! Fonkelsterren! Fisters! O, o, ooooo!) De droevenis die sinds 7 jaar de eerste dagen van oktober met een grijs laagje bedekt, nestelde zich de voorbije dagen weer in mijn hoofd. Sinds kort blaas ik ze niet meer weg, maar zweet de d...

Ze is al een hele poos mijn knalrode nagels aan het bestuderen: ik voel haar eventjes wrijven, haar vingertjes glijden zacht over de randjes en ze test twee keer of ze toch niet -oeps!- loskomen als ze eraan krabt. "Draag jij geen nagellak meer, Lucieloes?" "Neen!" Ze grijnst van oor tot oor, haar tong draait uitdagend in haar mondhoek. Ze laat de punt van haar linkerschoen heen en weer draaien, en wipt terug op haar andere voet. "Ik draag geen nagellak meer! Nagellak is voor chichimadams!" Machtig metekind, het mijne!

Het Metekind! Hoe gaat het eigenlijk nog met Het Metekind! Lieve lezer, ik hoor u al wekenlang roepen en beantwoord uw vraag met graagte. En met een brede glimlach. Het klinkt vreemd en vrolijk tegelijk, maar ik denk dat ik aan Het Metekind minstens evenveel plezier heb als aan mijn éigen kinders. Evenveel onschuld, evenveel gepruts en evenveel contentement. Zonder slapeloze nachten. Ik zeg het met de hand op het hart: het kind is een plezier om in huis te hebben! Toen we ons daarnet weer helemaal verloren in de taart voor Jacks verjaardag, speelde Lucieloes in de boomhut. Met haar mond vol chocola en met vlechtjes die wipten riep ze me... "Metersoe-hoet! Metersoet! Ik  speelt  van Rapunzel! In de toren! " Haar vlechtjes gooide ze uit de toren, Rapunzel verdween erbij in het niets... Ze verloor ei zo na haar evenwicht toen ze half uit het raam hing en gleed met haar onderbroek bloot van de glijbaan. Zoveel plezier in zo'n kleine meid. Toen we haar na een poosje...

Mocht u - totaal onverwacht, of helemaal aangekondigd- last krijgen van een een traditionele  herfstdip , dan heb ik voor u een gouden tip in de vorm van een eenvoudig stappenplan met resultaatgarantie. Nestel je in een schommel.  De mijne stond in familiepark Harry Malter, maar elke schommel die groot genoeg is, komt in aanmerking. Pluk je mete- of petekind uit de zandbak en hef haar of hem ook in diezelfde schommel.               Doe dit het liefst met mete- of petekinders beneden één meter 80, maar kom, we zijn niet zindelijk. Zing een vrolijk lied.                                                                                                      Bijvoorbeeld 'Er was een vogeltje, ...

U hoort het me nog eens zeggen: de dagen gaan open en dicht en wat daartussen zit is even hectisch, heftig als gejaagd. De voorbije week was alweer een aaneenschakeling van hoogtepunten, die ik omwille van hun randomness heel erg waardeer. (Ik heb het eventjes gehad met met stress gepaard gaande emoties, 't mag gerust heel wat rustiger worden hier. Leve voortkabbelende herfstdagen. U mag ze me - liefst aangetekend- verzenden. ) Vorig weekend zakte De Zon (aka mijn metekindje Lucie) nog eens af richting Ieper. Het minimeisje is één en al vrolijkheid, guitig met een hoekje eraf. ("Metersoet, Lucie is vandaag heel stout", zei ze toen ze haar ogen opendeed en ze vulde de middag met het ene kattenkwaad na het andere. ) De vonte smet , ik weet het echt wel zeker.  We hadden ook even een kousenissue . Dat is iets heel eenvoudigs, ik hoop zelfs dat u het een beetje herkent: we hadden kousen, maar we vonden ze niet. In alle kleuren en in alle soorten. Bon, u herkent dit ...

Halfweg september... tijd voor een laatste update van de bucket list die ik voor mezelf opstelde bij het begin van die twee maanden zaligheid...  Ik postte al eens een update , en toen was het lijstje to do's al flink geslonken, maar de twee sportiefste uitdagingen had ik - so me !- een beetje voor me uit geschoven... (lees: dat lopen ontzag ik als de pest, maar je hebt maar beter 1 goed voornemen dan 15 slechte, of zoiets). Al zag ik dat zwemmen in zee dan weer he-le-maal zitten, maar er was niet direct een zee voorhanden, dus daar was er dan weer een praktisch bezwaar... Lieve lezer, de lijst is zo goed als afgewerkt... We sloten de zomer af met een familieweekendje op een camping en het strand van Audresselles, bij een broeierige 30 graden. De zee lonkte en bruiste, de zon brandde en het zicht op de white cliffs of Dover was adembenemend... Dat zwemmen in zee was de kers op de taart die de voorbije zomer was , in mijn hoofd een pièce montée van rodevruchten -, Sai...