The simple life

Stiekem ben ik wel een beetje fan van grote evenementen, vooral als ik ergens aan de buitenboord kan staan en toekijken. Vanop afstand zien hoe mensen opgaan in het moment, dat kan mij oprecht ontroeren. Grote concerten met een meeneuriënde massa, aandoenlijke afscheidsrituelen op school, een kampvuur met een zangstonde. Mensen die en groupe een gevoel delen en dat luid en duidelijk laten horen, ik krijg er kippenvel van. Ik had me dus ook vanalles bij voorgesteld, bij de Grote Bevrijding uit Corona . In mijn hoofd zou ik al mijn vrienden en vriendinnen terugzien in een slow motion van contentement en ontroering. Ik zou op tijd remmen en hen alleen een elleboogje geven, en misschien wel een traan wegpinken, zij het dan discreet en vanbinnen. Ik zou mijn broers en schoonzussen toelachen, mijn ouders virtueel rond de nek springen en met Emmy zou ik smullen van 't vaderland weg, met tussenpauzes, maar zonder rem.  't Was allemaal een beetje zonder dat mondmasker gerekend, maar ik...

We hadden ons dus vast voorgenomen om tijdens de voorbije 9 krokusdagen zoveel mogelijk te chillen . Een matig gevulde planning, kinders met schoolwerk en een moeder die bovengemiddeld veel noenetuksjes kon verdragen... alle parameters voor een krokuskongé op 't gemak waren aanwezig. En zo geschiedde. Er gebeurde nét genoeg om enkele foto's te schieten, maar ruim weinig genoeg om in zenmodus te gaan en dat een poosje te blijven. U vergeeft me dus vast het ontbreken van context en info bij de 7 plaatjes die de voorbije week illustreren. Weet u wat? Verzin er zelf maar een verhaaltje bij! Gebruik daarbij deze kernwoorden: snorremans - pizzabuffetje - een kluchtig shoppingsortietje - nunneschete zonder ei - aandoenlijk schone graffiti - Piet Hein en Piethein - SoetSoet en Suit Suit.  Zorg voor een duidelijke inleiding, een gevuld midden in verschillende alinea's en een tof slot. Vervoeg je werkwoorden in de ovt. Controleer je hoofdletters en check of je het lee...

Het is hier een beetje stil de laatste tijd, ik weet het. Noem het een winterslaapje. De kerstvakantie gleed voorbij en nu de laatste uitslaapnacht erop zit, lijkt een terugblikje op z'n plaats. Op 't gemak, zoals de congé. Het begon nochtans helemaal pittig... met een onvoorbereide, ongeplande, doorregende, maar écht héél deugddoende staptocht van 24 kilometer. Op oude baskets en in regenbroek, waardoor het vaak wat meer op getjool dan op gestap leek, maar zij die dat hardop durfden te zeggen zaten warmpjes in hun zetel. Wij niet! Door de velden in fijn gezelschap sjezen in iets wat het midden hield tussen huppelen, manken en strompelen: heerlijk! Een deel van het plezier zat in de picknick die wij gezwind op onze rug meezeulden en in het idee dat ik grenzen verlegd had waarvan ik nooit in a million years ( mor écht niet! ) gedacht had dat ik nog maar in de verste verte de behoefte zou hebben om die te verleggen. Want wandelen, dat is zo niet Mamasoet! Maar babbelen en e...

We zijn de elfde vandaag, en ik ben nog altijd niet in uitslaapmodus! Toch is er echt wel al veel gebeurd en weten we al lang niet meer goed hoe we dat de voorbije 10 maanden toch altijd deden, die ratrace! De voorbije dagen waren een mikmak , een mengelmoes , een allegaartje of een potpourri van evenementjes en activiteitjes. Ik presenteer ze dan ook hieronder als hutsepot, want we hebben al warmere dagen gehad dan vandaag! De congé werd ingezet met een barbecue in één van de gezelligste tuinen waar ik ooit kwam, in fijn gezelschap en met heerlijk eten. Midzomernacht met een weekje vertraging, maar 't was het wachten waard! Omdat wij een érg traditioneel gezin binnen een érg traditionele familie zijn (#not!) houden wij al eens tradities in ere. Feest in 't park is er zo eentje, een feestje dat we niet graag meer zouden missen! En dat wij op diezelfde dag ook nog eens Petermeterdag mochten vieren met Takketa en Bertje, dat maakt het nog zoveel meer een dag met een gouden...

Mijn gsm staat weer bijna vol. Herinneringen die ik graag voor u bundel... voorzien van een streepje commentaar. De krokuskopjes duiken weer op, waardoor in mijn hoofd meteen "Vakantie" geschreeuwd wordt... Een hele week en een weekend ervoor, wat neerkwam op 9 goedgevulde dagen. Jack en Lynn leerden zwemmen, waardoor ik elke dag eventjes over en weer naar 't zwembad mocht sjezen. Mocht, want die 2 in de auto horen kwebbelen, dat was telkens weer een plezier... Er was ook tijd voor grote infrastructurele werken ten huize Los Demettos. Na het ledigen en wegruimen van de kast en het lelijke computertafeltje en met een fris likje witte verf op de muur zijn we weer een grote stap dichter in de richting van onze langverwachte wificorner ... (Ooit al eens een kast 10 jaar op dezelfde plaats laten staan zonder erachter te stofzuigen? Geen aanradertje!) Het hout is gekozen, maar over de keuze van nieuwe stoelen breek ik me nog altijd het hoofd... En horen daar dan ook nog e...

Vakanties vliegen altijd zo snel om... en zo was het zeker met de voorbije herfstvakantie... We hadden hem met opzet niet helemaal volgepland, want chillen met Drakenjager in huis is toch nog altijd veel gezelliger dan rondsjezen met 3 kinders op de achterbank, onderweg naar nog eens een andere bestemming... En ik was zo moe dat ik vast in slaap gevallen was achter 't stuur, als ze dan eens eventjes zouden zwijgen op de achterbank. #not Een platte batterij, die moet je opladen... Ze kwam dus helemaal als geroepen, de vakantie. Net op tijd.  Tijd voor inhaalrust, middagdutjes, rommelen in huis en pyjama's vanaf halfzes. Zo geschiedde. En toch hebben we ons niet verveeld! De vakantie begon *zucht* met Halloween.  Elf jaar lang kon ik Het Nest ervan overtuigen dat ze helemaal niets misten als ze zich niet in gedrochten verkleedden, dat het een Amerikaans feest was dat hier weinig wortels heeft, dat we dan wel eens een pompoen zouden uithollen als ze dat zouden willen, en dat ...

De (ont)spannendste week van het jaar zit erop! Traditiegetrouw doken wij het laatste weekend van augustus nog eens helemaal onder op ons ondertussen al niet meer zo geheime adresje: ons campingsje in Audresselles, vlakbij Cap Gris Nez. Ik had mezelf voorgenomen om nog 1 keer keihard te knallen en mijn hoofd helemaal leeg te maken. Dat is me daar, drijvend op de golven van de Noordzee, absoluut gelukt. Meer zelfs: ik wist maar half meer hoe ik heette, toen ik terugkwam. Missie zwaar geslaagd, dus. Ondertussen volgden ook de eerste inspanningen : vergaderingen, overlegmomenten, lunchdates-met-uitwisselingsoverleg... en daartussen ergens de eerste schooldag van Het Nest. Op vrijdag, om in te lopen. Ideaal. Al voelde ik mij die avond al kapot, uitgeput en versleten. Nog net niet aan vakantie toe ;-). Al heb ik enkele machtig toffe collega's van wie ik hun snoet nog maar hoef te zien om me zo energiek als een kung fu fighter te voelen. Ha! Met een start in het eerste middelbaa...