The simple life

Je zal mij niet snel overtuigen met covers, mijn nostalgisch kantje neemt het al snel over en vaak heb ik meteen compassie met het origineel dat al eens vakkundig door de nieuweling verkracht wordt. (Ik vind het soms ook een beetje goedkoop, een snelle weg naar succes of een klein bewijs van groot gemak.) Maar gasten, er mag wat nuance zijn, want die vlieger gaat niet op voor dendezen ier ... Ik geloof dat de king nog leeft, maar weet wel helemaal zeker dat er ondertussen ook een prins is. En guess what... Ik kan het ook echt niet helpen :-)

Hier en daar was ik mezelf wel, wist ik wie ik was, desalniettemin zat ik in m'n beste vel bij jou pas Uit: Lars van der Werf, "Vier de liefde"

Als ik een beetje beleefder in het leven stond, dan had ik mij vast verontschuldigd, want 't is van 27 februari '18 geleden dat ik hier nog eens 7 foto's in 1 week goot! U zou bijna gaan denken dat er hier niets spannends meer gebeurt, zeg! Tijd voor actie, ik blaas de traditie vol enthousiasme nieuw leven in! De voorbije week was dan ook een knaller van formaat, een chocomousse van bloedmaan, zeehonden, moeilijke schoenenkeuzes, heel veel treinplezier en een dik pak sneeuw, met een strik van contentement errond. Ik had de wekker om 5.45 uur gezet(!), en ik ben de voorbije jaren vast nog nooit zo snel uit mijn bed gesprongen... En hastn , 't was nogal de moeite! Zo'n bloedmaan laat zich natuurlijk niet makkelijk op foto vangen, maar ik had het grote geluk diezelfde morgen nog drie kwartier in de file te mogen staan tussen links een gigantisch indrukwekkende maan-met-een-hapje-uit en rechts een bloedrode zon die de horizon in vlam zette. Zelden zo zen uit de fi...

Neen, ik doe niet mee aan goede voornemens. Geen karakter. Geen zin. En vooral geen avance .  Puur en onversneden contentement, dat zal het langste duren. Op een content nieuw jaar... santé !

Ik ben een gierige pinne , ik wil het geweten hebben. Mezelf verwennen vind ik lastig, ook al omdat het budget in een ménage van vijf sneller naar dringende noden van de jeugd dan naar het moederdier gaat. Maar ik moet het niet allemaal op de rest van Het Nest steken; ik ben gewoon een gierige pinne. Zo heb ik al driehonderdindezestig dagen mijn nieuwjaarsgeld van de eerste januari van 2018 in mijn portemonnee zitten, omdat ik daarmee in de loop van 2018 eens iets écht voor mezelf wou kopen, iets speciaals, waarvoor ik dus wat geld aan de kant had gezet. Om een lang verhaal kort te maken: ik neem me echt voor elke shopping voor om nu eens iets speciaals te kopen, iets unieks , iets magisch , maar bon... ik ben een gierige pinne en dat geld blijft elke keer toch weer mooi in mijn nieuwjaarsenveloppe (nie gezeverd!) zitten, want ik vond weer geen speciaal, uniek, magisch stuk dat mijn geld waard bleek. Zo is het uitgeven van Het Geld In De Nieuwjaarsenveloppe ondertussen echt een issu...

Herinner je je nog de kerstboompluk die traditioneel na de kerstproevetjes in de basisschool gehouden werd?  Ewel , die hele setting is de voorbije 30 jaar nog niet zo spectaculair veranderd... Kerstmis valt nog altijd eind december, de weken ervoor zijn (helaas!) nog altijd gevuld met proevetjes om te kijken waar de kinders ondertussen staan (as if... enfin... oh, laat ook maar...)  en de donder- of vrijdagnamiddag net voor de hele jeugd gezellig met de hele reutel de kerstcongé induikt, worden naar goeie traditie geschenkjes uitgedeeld aan klasgenootjes die net wél of net niet weten van wie het pakje komt. Ik herinner me dat ik dat altijd heel spannend vond (vooral het niet weten of je wél of niet zou mogen kiezen voor wie je geschenkje was... en het gezicht afwachten van diegene die mijn pakje mocht openen) en ik weet zeker dat ik altijd heel blij was met wat ik kreeg. Ik bedoel, ik zou het me zeker herinnerd hebben als ik iets kreeg wat me niet beviel, maar ik was ec...

Het gaat precies allemaal het vlotst als je de radio, tv, gsm of laptop uit laat staan, de laatste weken. Helemaal vrolijk word ik pas bij een digitale detox, wanneer even niemand de cocon doorprikt. En eigenlijk ligt veel mopperen niet in mijn aard; ik probeer oprecht het contentement in elke dag te plukken, de geschapen dag met de glimlach te begroeten en die vrolijkheid vast te houden tot 's avonds in mijn zetel... Soms lukt dat vlotjes, maar er zijn periodes waarin ik echt bewust al heel mindful en geaard moet zijn om tot 's middags te lachen. De donkerste dagen van het jaar roeren hun staart... En toch zijn er altijd ook lichtpuntjes, tekenen dat het nog niet allemaal verkl*t  is... Want ik kan toch niet anders dan blij zijn als ik zie hoe hier onder de boom zelfgeknutselde cadeautjes liggen van een broertje voor zijn zus Kwin , vakkundig verpakt en met plakband zes keer verzegeld, zodat niemand -ik herhaal: echt, niemand, hé!!! - tot gluren wordt verleid... Ged...