"Hoe gaat het met je?" vraagt ze, terwijl ze de samengeharkte herfstbladeren met beide handen in de container schept.
Dia's van de voorbije weken walsen door mijn hoofd. Vertel ik haar over het afscheid dat even ondraaglijk als intens was? Over de vrouw die ik bijna een zoen in de nek drukte, net op tijd beseffend dat zij het niet kon zijn? Over het doktersbezoek waarna ik bijna automatisch binnenwipte in het huis dat nu afgesloten was? De zondagen waar ik me nu door worstel? De zaterdagmarkt, waar ik plots mijn weg niet meer vind in het pijnlijke besef dat met 2 toch 3 keer zo fijn is als alleen...
Vertel ik haar over de krop in mijn keel, de ijsblok in mijn maag, de weggeslikte zee van tranen die me soms minutenlang misselijk maakt?
"Het gaat wel", lieg ik mezelf en de buurvrouw voor. We doen het gaan.
Dia's van de voorbije weken walsen door mijn hoofd. Vertel ik haar over het afscheid dat even ondraaglijk als intens was? Over de vrouw die ik bijna een zoen in de nek drukte, net op tijd beseffend dat zij het niet kon zijn? Over het doktersbezoek waarna ik bijna automatisch binnenwipte in het huis dat nu afgesloten was? De zondagen waar ik me nu door worstel? De zaterdagmarkt, waar ik plots mijn weg niet meer vind in het pijnlijke besef dat met 2 toch 3 keer zo fijn is als alleen...
Vertel ik haar over de krop in mijn keel, de ijsblok in mijn maag, de weggeslikte zee van tranen die me soms minutenlang misselijk maakt?
"Het gaat wel", lieg ik mezelf en de buurvrouw voor. We doen het gaan.
Pas wanneer iets niet meer is besef je wat het was. Doordat het zo goed was, doet het des te meer pijn. Maar samen raken we er door, Soetkin !!!!
BeantwoordenVerwijderenHeb er ook al vaak moeten aan denken...vreemd eigenlijk want ik kende oma eigenlijk niet.
BeantwoordenVerwijderenHou vol hé, ik weet dat het niet altijd even gemakkelijk is...
Mo meiske toch, vele courage!
BeantwoordenVerwijderen