The simple life

Rrriiiiiinggg... Rrriiiiiiinggg... Rrriiiiinggg... "Dit is het automatisch antwoordappartaat van Mamasoet. Wij zijn er even niet. Laat een bericht na, na de biep. Om af te sluiten, haak gewoon in. Schenk uzelf een zomercocktail uit. Geniet!"

Een goeie juf is goud waard. Die van Quinn was een pure diamant. "Bedankt", is niet genoeg, "'t Was fijn!" zegt veel te weinig. Juf Joke oversteeg het dagelijkse, en gaf elke schooldag een gouden randje. Een schooljaar met een strikje erom, een smile van oor tot oor. Juf Joke was juffrouw Engel, en zelfs nog een beetje méér...

Je mag me gerust van vluchtgedrag verdenken (dat is het ook wel een beetje, denk ik), want komende zaterdag vertrek ik al naar hier ! Met een heel gezelschap, weliswaar, dat qua afkomst Europees - Afrikaans is, en ook met mijn eigen krutten. Voor (Jackje wordt het de eerste keer slapen in een tent!) Vandaag plan ik dus vooral koffers te maken... Als ik de weersverwachtingen mag geloven, komt het helemaal goed! En anders ook, hoor!

Jaja, kijk maar. lach maar, nu het nog kan! Want dit zijn wij niet, zegt Josfien, en ik kan dat alleen maar beamen. Na de zomer gaan we nog eens klappen. Als u ons dan nog zult herkennen, tenminste! En voor wie betwijfelt of wij dit wel verdienden... Checkt ndezen! 

Het stoerste wat ik heb, zal weldra zes worden, en dat wordt méér dan stevig gevierd. In zijn klas, bijvoorbeeld, nu woensdag. Tijd voor uitdeelcadeautjes, dus. Tijdens mijn onvoorziene vrije namiddag wipte ik gezwind binnen in Action in Roeselare. (Erg de moeite, voor wie op zoek is naar brol in al z'n gradaties. Een extra merci trouwens aan Emmy Tiramisu die me de shop aanraadde, enkele maanden terug, " voor als ik eens de gekste spulletjes eerst nodig had".) Daarnet stelden we de pretpakketjes voor de derdekleutertjes samen (nog 1 week keihard genieten, want na de vakantie is de pret voorgoed voorbij...). Vooral het opkleefsnorretje vind ik nu al een toppertje! Jaja, dit zit wel... eh... snor!

Ik voel mij niet snel op mijn ongemak, maar vanmiddag, toen ik tussen  twaalfjarige chichinini's en hun BMW5-rijdende papa's-met-hemdje-met-polospeler en zonnebankbruine, met gouden (oor)ringen behangen mama's rondsjokte in de BeKult in Roeselare, besefte ik plots dat voor velen façade en schone schijn de standaard is. Zou Quinn gelukkiger zijn met een polootje dat (hou u vast) 68 euro kost, zonder het matchende effen blauwe rokje (87 euro!) met mini roodwit logootje van ene Tommy die in the Hamptons nu al renteniert omdat het rijke segment van de massa zich aan blauw, wit en rood waagt (en mannen soms knalroze, voor een polo, hé, want dat staat jong)? Als u al zover gekomen bent in mijn betoog en nog altijd mee bent: het antwoord op deze retorische vraag is NEEN. En daarom kreeg ze een machtig hippe jumpsuit van haar mamaatje kado. Gewoon, omdat zij geen pronkkleren nodig heeft. Omaatje ging zeggen: "Ze klidt met e laptje!"

Het doet er mij aan denken: Drakenjager moet dringen het gras nog ' maaien!

Ja, er wordt gezwoegd deze dagen... in tuinen en plantsoenen, in ijsjesfabrieken, boven barbecuevuren en misschien nog het meest in klaslokalen en studiezalen. Blij dat ik sinds enkele jaren niet meer het lijdend voorwerp van al het gezwoeg ben, en vanaf de zijlijn mag toekijken, met een bemoedigend woord zo af en toe (en een knalrode of -groene bic in de aanslag). Zo ook vanmorgen, toen ik enkele uren voor studiejuf mocht spelen. Toezicht bij een proefwerk, het is een vervelend taakje. Saai, monotoon en zonder uitdaging (tenzij ik iemand op spieken zou betrappen, maar ze worden hoe langer hoe sluwer...) En toch... en toch... Onverwacht brak vanmorgen plots de spanning en actie los, toen ik met mijn hakje in een putje bleef hangen. VERREK! VERDAMMT! WAT NU?! Het antwoord is simpel: ik heb een paar nieuwe schoenen verdiend!

Op gevaar van kannibalisme, zoen ik jou keer op keer...

When you're too in love to let it go If you never try you'll never know Just what you're worth ...

Zo'n freze met 't formaat van een appel, komt dat ook door de opwarming van de aarde?

Ik kreeg vandaag een heel speciaal kaartje van één van mijn meisjes. Lieve schat, jij komt er zeker! 

   

Quinnebol, jij kunt sinds vandaag een hele lengte zwemmen, en dat is niet gelogen... maar ik blijf verdrinken in jouw grote blauwe ogen!

Het was alweer een poos geleden dat iemand me nariep. "Hey, sexy lady..." Ik heb ervan genoten én 'k heb het hem meteen vergeven. "Wop...  wop, wop... Nuno Gangnam style!" En de dochter deelt het van de moeder...   Al denkt ze sinds kort dat ze slaapwandelt...

Zomer 2013 werd hier op gepaste wijze onthaald en verwelkomd. Graag méér van dat, veel meer. Eventjes was ik vergeten dat de proefwerken voor de deur staan... Daar heb ik nog wel wat werk aan...  Zorgen voor later! Vandaag... plukten wij de dag!

Ze zou vast al om aardbeien gereden zijn en had die gul aan iedereen uitgedeeld. We hadden er samen al van gesnoept onder de Japanse kerselaar. (Die hadden we vast al bewonderd om zijn snoepjesroze tooi en vervloekt, want dat dwarrelt minder elegant dan het tooit). Ze had de overgeslagen lente zeker al verwenst en koesterde de dagen waarop ze zon kon vangen in haar tuinstoel. Ze hief het glas met een blos op de wangen, ze nipte en genoot. Nu zij het niet doet, doe ik het voor haar. In gedachten hoor ik haar klinken.

Niets is wat het lijkt... Bedankt, Mia!

Cruisend door Vlamertinge op zondagmorgen. Zo'n golden oldie, ik word daar goedgemutst van. Al zit Lola er ook voor een groot deel tussen. En trouwens, de beste zon is een blij gezicht.

"Dit weekend doen we alles samen", zei hij en dat was het startschot voor een dag vol geplant en gedier. De lammetjes die we met Pasen uit de papfles hun papfles gaven, zijn al pubers geworden, compleet met gekke sprongen en gestoei. Lucienne, Debbie en Nancy herkenden ons nog, maar het is nog maar de vraag of zij ons ooit nog terug zullen zien. Als 't aan Jackje ligt alvast niet, sinds hij hen vol overtuiging hoorde balken... Dat Jackje zat trouwens de hele namiddag op zijn persoonlijke hengst. Zijn fantasie moet danig op hol geslagen zijn, want af en toe spoorde hij Drakenjager aan met geklak met zijn tong en een welgemikt "Ju, paard!" Ik ploeterde ook nog even op het terras, en 't is weer zonneklaar . Als de lente nu nog niet wil komen, moet ze het zelf maar weten!

dag zoon, stop! moet het echt nu al? geef ons nog wat tijd. een maand. een week. een paar dagen. blijf heel even hoe je twee dagen geleden nog was. Wouter Deprez