De tijd vliegt, en soms weet ik niet of ik dat goed dan wel minder moet vinden. Vandaag exact een jaar geleden genoot ik samen met oma en moeke van wat onze laatste gezonde uitstap samen zou worden. En dat het fotoverslag daarvan op 1/10 in 't gazet zou komen, was mooi meegenomen.
Ik moest er weer aan denken, toen er vorige week een oproep in mijn mailbox zat, dit keer voor Libelle-tv. Ze zochten oma's, mama's en dochters... In een flits bedacht ik dat wij daar zeker aan zouden meegedaan hebben , wos 't niet, 't wos leute... En oma zou zéker naar Libelle-tv gekeken hebben, meer zelfs, ze zou het geweldig gevonden hebben. Want zo'n hippe dame was ze wel, en zulke hippe dingen deed zij wel...
De verdovende sluier is weg, maar het verdriet snijdt nog altijd even hard.
Het was zo'n lieve...
Ik voel met je mee...las ook de mail en droop ook af met de gedachte dat ik geen mama en geen oma meer heb...
BeantwoordenVerwijderenSorry meiden voor de pijnlijke herinneringen...twas effkes met de krop in de keel
BeantwoordenVerwijderen