Doorgaan naar hoofdcontent

We nailed it!

De voorbije weken dacht ik vaak na over een plan C. Een plan B was er al, ik verklapte er hier al 't één en 't ander over... Gelukkig is dat er nog niet van moeten komen, de clusters zijn -hou het hele Zoniënwoud vast- voorlopig onder controle.

Het is natuurlijk wel zo dat ik graag ooit eens iets helemaal zot -buiten mijn comfort zone en al- zou doen, wat ver van mijn onderwijshabitat ligt, iets wat op andere uren zou vallen, en op andere plaatsen, en iets waar ik voorlopig nog niet zo gek veel over weet...  Ik informeerde me al, maar het blijkt vooral een duur affaire... Ik hou u op de hoogte, dat spreekt.

Uitgestelde plannen zetten natuurlijk aan het dromen, en ik mocht gisterenavond al eens proeven van die lonkende, compleet andere wereld, die van de schoonheidsverzorging. Als proefpersoon mocht ik mee naar het examen nagelverzorging bij de avondschool hier in de buurt...

Ik kwam tot volgende besluiten:

- Niet elke deelneemster leek - zwiep-  uit Temptation Island weggelopen.
- Niet elke proefpersoon was een blonde pop . (Ik ook niet.)
- De juf zag er vriendelijk, geduldig en vrolijk uit. Ze sprak Nederlands met een charmant Frans accent. ("Mini manicure",  ze walste de woorden in haar mond, ik kreeg er meteen zin in.)
- De cursus was zelfs voor een leek als ik duidelijk en helder geschreven. En netjes ingedeeld. Vormen. Producten. Behandelingen. Stappenplannen. Cleansen.
- De wereld van de valse nagels bleek nog verder van mijn bed dan gedacht: tips, stiletto's, sjablonen, de smileylijn, de bolling... ik had daar totaal andere beelden bij in mijn hoofd. Niets van! Nagels en niets anders!
- Mijn geduld is absoluut niet eindeloos, en al zeker niet na de nachten met weinig slaap van de voorbije weken. Na 3 uur gefikkel had ik 't ongeveer gehad. Net als mijn nagels, die waren net af.

Het resultaat vond ik netjes en origineel. Een french manicure, aan de linkerhand mét tips (lees: volsche noagels) , aan de rechterhand zonder. En zeggen dat je geen verschil ziet!

Je merkt natuurlijk wel meteen wie het EK op 10 juli zal winnen.


(Allez les bleus, maar dat heb ik al eens gezegd, zeker?)




Reacties

  1. Nu heb je me wel heel curieus gemaakt hoor naar jouw plan C....altijd welkom om te komen toelichten in mijne hof met een taske koffie!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Jouw reactie hieronder? GRAAG!

Populaire posts van deze blog

Thee

Wat zou jij hierover denken, oma? Ik heb het me de voorbije dagen heel vaak afgevraagd... Je troostte me vast met gedachten die door mijn overvolle hoofd niet in me opkwamen. Doe wel en zie niet om.  't Is e scheete in e netzak. 't zin blagoajs. En ik zou gelachen hebben om zoveel wijsheid onder jouw grijze haren. Jij zou een kopje thee gezet hebben en je sneed de flan aan. Ik hapte mijn zorgen weg en jij schonk het kopje nog eens vol.

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Boost mijn positiviteit - not.

Ik weet niet echt of ik ook maar een halve seconde getwijfeld heb. Ik vermoed van niet. Ik huiver van keurslijven, opgelegde thema's, iemand die me zegt wat ik moet doen. Als ik mijn beslissingen van de voorbije vijf jaar (en bij uitbreiding de vijf jaar daarvoor ook nog) bekijk, is de rode draad altijd geweest me door niemand iets te laten dicteren. Ik hou niet van uniformiteit, niet van doen wat iemand zegt omdat hij het zo zegt. Ik hou niet van allemaalhetzelfdedragenwantdatisnudemode . Ik kan er niet mee om. Absoluut niet. (U moest mijn hartslag voelen bij het schrijven van dit bericht: bovengemiddeld, ik jaag me op.) Ik hekel commercialisering, ook. Boeken vol zo-doe-je-het-nog-betertips. ( Is het niet goed, dan? Mag het nog van mij zijn, of moet het echt helemaal naar jouw norm, jouw idee, jouw structuur zijn? Heb jij de waarheid in pacht, dan? Ik wil je idee wel lezen, maar verplicht me alstublieft nergens toe!) Dus aan al wie mij de voorbije maand vroeg waarom ik nie...