Doorgaan naar hoofdcontent

Pimp it!

Bij het scrollen door het maartnummer van Elle werd mijn aandacht getrokken door dit artikel... Studs! Patches! Labels! Tralalaaaaa!

Hoewel ik heel mindful aan het downsizen ben, kon ik de innerlijke dwang niet negeren: ik moest en zou mijn jeansfraksje pimpen.
Op naar de Veritas!

Lieve lezer, als ik het kan, kan jij het zeker!

Al wat je nodig hebt, is een te pimpen kledingstuk, een strijkijzer, een katoenen doek en een hoopje lef. 

Met deze DIY zou 't moeten lukken:

Neem een foto van het maagdelijk blanke kledingsstuk. Gewoon, omdat je dan een 'voor en na' kan maken...

Strijk het pand waarop je je applicatie wil aanbrengen mooi glad. 


 Leg je applicatie zoals jij hem op je kledij wil aanbrengen.( Hou rekening met naden en ribbeltjes: daar kun je niet goed op strijken.) Zorg er ook voor dat je je volledige ijzer op de afbeelding kan zetten. (Al deze onzin staat ook op het bijgeleverde instructievelletje. Volg de instructies, nèh.)



Als je zoals ik af en toe minder mindful van frullen houdt, kun je de voorflappen van je jasje/bloesje ook versieren. Ik ben nogal een eh... troezelfreaksje.
(Na nogal wat geklungel kwam ik erachter dat ik de sluitspeld best omgekeerd kon prikken, als ik die troezels zou willen zien. Er kwam wat gefikkel aan te pas, maar ik deed dapper door.)



Om het eindresultaat wordt nu al gevochten... 




Later, als ze groot is ... 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Thee

Wat zou jij hierover denken, oma? Ik heb het me de voorbije dagen heel vaak afgevraagd... Je troostte me vast met gedachten die door mijn overvolle hoofd niet in me opkwamen. Doe wel en zie niet om.  't Is e scheete in e netzak. 't zin blagoajs. En ik zou gelachen hebben om zoveel wijsheid onder jouw grijze haren. Jij zou een kopje thee gezet hebben en je sneed de flan aan. Ik hapte mijn zorgen weg en jij schonk het kopje nog eens vol.

Stamboom

De oudste zoon moest een stamboom maken. Thuis. Drie generaties: hijzelf met broer en zus, ikzelf en Drakenjager en de grootouders. Allemaal met geboortejaar. En het mocht (moest?) creatief zijn. Wie de oudste zoon een beetje kent, beseft meteen dat het venijn in de staart zat én kan het resultaat voorspellen... De naam van zijn broer en zus kent hij vlot uit het hoofd, zijn ouders weet hij ook vaardig te benoemen en zelfs de derde leeftijd kent hij bij naam. Geboortejaren vond-ie terug op de verjaardagkalender. So far so good. Maar het moest dus creatief zijn. "Haal maar alles uit de kast." Hij dacht dat de juf het letterlijk bedoeld had... Na veel vijven, zessen, zevens en achten kwamen we tot het besluit dat hij netjes namen en geboortejaren zou opschrijven en blaadjes zou knippen en dat ik er dan zo goed en zo kwaad als het ging een boom van zou maken. En ik had nog wat paasdecoratie over, alzodus ... Zo geschiedde. Benieuwd hoeveel punten wij daarvoor ...

Boost mijn positiviteit - not.

Ik weet niet echt of ik ook maar een halve seconde getwijfeld heb. Ik vermoed van niet. Ik huiver van keurslijven, opgelegde thema's, iemand die me zegt wat ik moet doen. Als ik mijn beslissingen van de voorbije vijf jaar (en bij uitbreiding de vijf jaar daarvoor ook nog) bekijk, is de rode draad altijd geweest me door niemand iets te laten dicteren. Ik hou niet van uniformiteit, niet van doen wat iemand zegt omdat hij het zo zegt. Ik hou niet van allemaalhetzelfdedragenwantdatisnudemode . Ik kan er niet mee om. Absoluut niet. (U moest mijn hartslag voelen bij het schrijven van dit bericht: bovengemiddeld, ik jaag me op.) Ik hekel commercialisering, ook. Boeken vol zo-doe-je-het-nog-betertips. ( Is het niet goed, dan? Mag het nog van mij zijn, of moet het echt helemaal naar jouw norm, jouw idee, jouw structuur zijn? Heb jij de waarheid in pacht, dan? Ik wil je idee wel lezen, maar verplicht me alstublieft nergens toe!) Dus aan al wie mij de voorbije maand vroeg waarom ik nie...