Vakantietijd is nadenktijd.
Ik bedacht vandaag hoe ik mijn operatie Grote Kuis in een viertal stappen zou moeten kunnen uitvoeren, mocht het zo blijven regenen de komende dagen. Ook voor een nieuwe start-to-runpoging en voor een zoveelste pizzadeegexperiment zit een volledig stappenplan klaar, alleen de tijd of het initiatief ontbreekt me een beetje.
Heel soms word ik ook door filosofische kwesties gekweld.
Toen ik via uitgestrekte polders van zee naar huis reed, kwam ik zo ergens tussen Diksmuide en Boezinge tot de conclusie dat nogal wat mensen in mijn omgeving straffe kadees zijn, mensen waar ik om de ene of de andere reden naar opkijk.
Tijd voor een erg inspirerende bloemlezing in de wereld van Grote Voorbeelden...
- (Nep)grootouders die alle kleinkindertjes samen opvangen en creatief entertainen met een op maat gemaakt programma. En die dan ook nog eens vragen of ik geen was of strijk heb, en of de kindjes in drukke proefwerkperiodes niet beter bij hen zouden komen, zodat ik kan doorwerken. Danketje!
- Vriendinnen die, zonder mama, een gezin runnen, en nooit eens kunnen aftoetsen of navragen hoe dat in hun eigen kindertijd ging. Moederen op instinct, niet meer en niet minder. Zonder bevestiging of back-up. Hoedje af.
- Mijn nicht, die drie jaar geleden samen met een vriendin een kleuterschooltje in Tanzania stichtte . In Afrika! Hoe zot is dat?! Wat een droom! Bewondering! Echt waar! (Het bestaat nog altijd, trouwens, en het groeit gestaag.)
- Twee vriendinnen dragen het verdriet om hun overleden hartendief zo teder en moedig met zich mee, dat ik er telkens weer stil van word. Sterk. Man toch.
- Mijn schoonzus, die haar thuiscontinent verliet voor een onbekend (lees: hopelijk beter en vooral veiliger) leven bij ons. Ziet u zichzelf ooit moederziel alleen op goed geluk een vliegtuig nemen, op zoek naar het beloofde land? Hoe zij standhoudt in onze rechtse maatschappij, waarin het 'eigen volk' al te vaak zichzelf eerst plaatst, en op basis van teint, afkomst of de toevalligheid van grenzen denkt meerwaardig te zijn. Chapeau! She rocks!
Ik kan alleen maar dankbaar zijn om zoveel mooie voorbeelden. En stil. En trots. Dat vooral.
Ik bedacht vandaag hoe ik mijn operatie Grote Kuis in een viertal stappen zou moeten kunnen uitvoeren, mocht het zo blijven regenen de komende dagen. Ook voor een nieuwe start-to-runpoging en voor een zoveelste pizzadeegexperiment zit een volledig stappenplan klaar, alleen de tijd of het initiatief ontbreekt me een beetje.
Heel soms word ik ook door filosofische kwesties gekweld.
Toen ik via uitgestrekte polders van zee naar huis reed, kwam ik zo ergens tussen Diksmuide en Boezinge tot de conclusie dat nogal wat mensen in mijn omgeving straffe kadees zijn, mensen waar ik om de ene of de andere reden naar opkijk.
Tijd voor een erg inspirerende bloemlezing in de wereld van Grote Voorbeelden...
- (Nep)grootouders die alle kleinkindertjes samen opvangen en creatief entertainen met een op maat gemaakt programma. En die dan ook nog eens vragen of ik geen was of strijk heb, en of de kindjes in drukke proefwerkperiodes niet beter bij hen zouden komen, zodat ik kan doorwerken. Danketje!
- Vriendinnen die, zonder mama, een gezin runnen, en nooit eens kunnen aftoetsen of navragen hoe dat in hun eigen kindertijd ging. Moederen op instinct, niet meer en niet minder. Zonder bevestiging of back-up. Hoedje af.
- Mijn nicht, die drie jaar geleden samen met een vriendin een kleuterschooltje in Tanzania stichtte . In Afrika! Hoe zot is dat?! Wat een droom! Bewondering! Echt waar! (Het bestaat nog altijd, trouwens, en het groeit gestaag.)
- Twee vriendinnen dragen het verdriet om hun overleden hartendief zo teder en moedig met zich mee, dat ik er telkens weer stil van word. Sterk. Man toch.
- Mijn schoonzus, die haar thuiscontinent verliet voor een onbekend (lees: hopelijk beter en vooral veiliger) leven bij ons. Ziet u zichzelf ooit moederziel alleen op goed geluk een vliegtuig nemen, op zoek naar het beloofde land? Hoe zij standhoudt in onze rechtse maatschappij, waarin het 'eigen volk' al te vaak zichzelf eerst plaatst, en op basis van teint, afkomst of de toevalligheid van grenzen denkt meerwaardig te zijn. Chapeau! She rocks!
Ik kan alleen maar dankbaar zijn om zoveel mooie voorbeelden. En stil. En trots. Dat vooral.
Reacties
Een reactie posten
Jouw reactie hieronder? GRAAG!