Dat ik dat de belangrijkste lessen van het jaar vind, dat weten ze hier goed. En dat we hier in Ieper toch vaak geconfronteerd worden met mensen die 100 jaar na datum nog altijd leven van de oorlog, dat ook. En dat dat niet zo kies is, pralines in kanonvorm en chocoladehelmen in een gestrikt geschenkdoosje. (How low can you go, denk ik, maar ik zeg het niet want ze verstaan nog geen Engels.) Maar de interesse was al langer gewekt en er werd dus al wekenlang uitgekeken naar deze herdenkingsweek.
Toch een beetje tricky, een oorlog van dat formaat herdenken met zevenjarigen, want hoe snel gaat de klemtoon niet liggen op het stoere van zo'n soldaat of op de extreem wrede gasaanvallen waar zo'n communicantje zich echt al heel wat bij voorstelt...
Ik hield mijn hart dus wel een beetje vast, eerlijk waar, maar toen Nunoboy superenthousiast over poppies in klei en gedichtjes voor kinderen begon, wist ik dat het goed kwam.
Toen goeie vriendin Febe (van Famke van koekeloeren) dan ook nog eens het fijnste gedicht had geschreven, was Het Nest niet alleen apetrots, maar ook nog eens zwaar onder de indruk.
Nooit meer oorlog! Soldiers of love!
.jpg)
Reacties
Een reactie posten
Jouw reactie hieronder? GRAAG!